'κοινός, ή, όν :
A en parl. de choses :
   I commun à plusieurs personnes, ESCHL. Pr. 795, etc. ; SOPH. O.C. 1500, etc. ; κοινὰ τὰ τῶν φίλων, EUR. Or. 725, tout est commun entre amis ; p. opp. à ἴδιος, ATT. (EUR. Andr. 376, etc.) ; avec un gén. ATT. (ESCHL. Pr. 1091, etc.) ; PLUT. M. 490 e, etc. ; avec un dat. ESCHL. Ag. 523 ; XÉN. Œc. 21, 2 ; PLAT. Rsp. 369 e ; DÉM. 227, 5, etc. commun à qqn ou à qqe ch. ; avec une prép. : ἐπὶ πᾶσι κ. PLAT. Theæt. 185 c, commun à tous ; κ. κατ' ἀμφοτέρων, DYSC. Synt. p. 147, 31, commun aux uns et aux autres ; οὐ γίγνεταί μοί τι κ. πρός τινα, ANTH. 11, 141, je n’ai rien de commun avec qqn ;
   II particul. en parl. de relations sociales et politiques, commun à tout le peuple, public : τὸ κ. ἀγαθόν, THC. 5, 37, le bien public ; τὰ κ. χρήματα, XÉN. Hell. 6, 5, 34, les ressources communes ; κοιναὶ ἀρχαί, POL. 22, 16, 11, magistrats publics ; κοινὰ πράγματα, POL. 24, 5, 8, affaires publiques ; κοινὰ ἐγκλήματα, POL. 20, 6, 1, accusations d’un caractère public, concernant les affaires de l’État ; subst. :
      1 τὸ κοινόν : l’État, ATT. (AR. Eccl. 208, etc.) ; avec un gén. τὸ κ. τῶν Σπαρτιητέων, HDT. 1, 67, l’État des Spartiates ; cf. HDT. 6, 14 ; POL. 8, 14, 7, etc. ; p. suite, le gouvernement, les autorités publiques, THC. 1, 90, etc. ; XÉN. Cyr. 2, 2, 20, etc. ; ἀπὸ τοῦ κοινοῦ, HDT. 5, 85, etc. par l’autorité publique ; — le conseil de l’État, le sénat, p. opp. à ἡ πόλις, THC. 2, 12 ; — consentement de tous, volonté ou décision commune : σὺν τῷ κοινῷ, HDT. 9, 87, d’un consentement unanime ; ἄνευ τοῦ τῶν πάντων κοινοῦ, THC. 4, 78, sans le consentement de la ligue ; — trésor public, HDT. 7, 44 ; THC. 1, 80 ; 6, 6 ; ἀπὸ κοινοῦ, XÉN. An. 4, 7, 27, avec les ressources communes ; — droit commun, droit de tous les citoyens, ARSTT. Pol. 3, 13, 12 ;
      2 plur. τὰ κοινά, les affaires publiques : πρὸς τὰ κ. προσιέναι, ESCHN. 23, 37, aborder la vie publique ; τὰ κ. διοικεῖν, DÉM. 15, 21, ou πράττειν, PLUT. M. 1127 d, administrer ou gérer les affaires publiques ; p. suite, l’État : τὰ κοινὰ τῶν Βοιωτῶν, POL. 20, 6, 1, l’État des Béotiens ; — autorités publiques, HDT. 3, 156 ; — ressources communes, d’où trésor public, AR. Pl. 569 ; DÉM. 95, 8, etc. ;
   III communiqué, publié, EUR. Hipp. 609 ; commun, usuel, ARSTT. Rhet. 1, 1, 12 ; ἡ κοινὴ ἔννοια ou ἐπίνοια, POL. 2, 62, 2 ; 6, 5, 2, le sens commun ; κοινὴ διάλεκτος, DH. Isocr. 2, dialecte commun, langue vulgaire ; οἱ κοινοί, EM. 405, 23 ; 692, 13, les auteurs qui ont écrit en langue vulgaire ; κοινὰ ὀνόματα, DH. Lys. 3, noms communs ; κοινὸς τόπος, RHÉT. lieu commun ; en mauv. part, bas, vil, profane, impur, NT. Marc. 7, 2 ; Rom. 14, 14, etc. ;
   IV qui participe de deux caractères ou attributs : κοινὸς τῷ γένει, EM. 144, 32, etc. de genre commun (masculin ou féminin) ; κοινὴ συλλαϐή, LGN fr. 3, 11, syllabe de quantité commune (longue ou brève) ;
B en parl. de pers. et de choses :
   I qui participe à, qui est en communauté : ἔν τινι, SOPH. O.R. 240, Aj. 267, etc. de qqe ch. ;
   II qui est d’une origine commune, de même race, de même nature, SOPH. O.R. 261, O.C. 535, Ant. 1, 202 ;
   III qui se prête à tous également, càd. :
      1 sociable, affable, XÉN. Cyn. 13, 9 ; avec le dat. ISOCR. 4 d, 98 b ;
      2 équitable, impartial, THC. 3, 53 ; avec le dat. LYS. 144, 21 ; en parl. d’événements : τύχαι, THC. 5, 102, chances égales ;
      3 accessible : τινι, PLAT. Men. 91, à qqn ; en parl. d’un pays : κ. τῶν τόπων ἁπάντων, ARSTT. Pol. 7, 5, 4, accessible de tous les points.

• Cp. -ότερος, THC. 5, 102 ; ISOCR. 215 b, etc. ; ARSTT. Rhet. 1, 1. • Sup. -ότατος, AND. 19, 14 ; PLAT. Leg. 724 b, etc.

➳ Fém. -ός, SOPH. Tr. 207.

Étym. indo-europ. *kom, avec ; cf. lat. cum, com-.

'

ή, όν, also ός, όν S. Tr. 207 (lyr.): — common (opp. ἴδιος), not in Hom. (v. ξυνός)· ἐκ κοινοῦ shared in common, Hes. Op. 723; ἔσται γὰρ βίος ἐκ κ. Ar. Ec. 610; of a common altar, Simon. 140; τὸ τέμενος εἶναι κ. SIG 1044.29 (Halic., iv/iii BC); κ. ἔρχεται κῦμ’ Ἀΐδα Pi. N. 7.30; τρεῖς… κ. ὄμμ’ ἐκτημέναι, of the Gorgons, A. Pr. 795; κ. ὠφέλημα θνητοῖσιν φανείς, of Prometheus, ib. 613; τὰς γυναῖκας εἶναι κοινάς Pl. R. 457d; prov., κοινὸν τύχη A. Fr. 389, cf. Men. Mon. 356; κοινὰ τὰ τῶν φίλων E. Or. 735 (troch.), Pl. Phdr. 279c, Men. 9, etc. ; κ. Ἑρμῆς ΄share the luck΄, Id. Epit. 67, 100; κ. ἀρωγά common aid (i.e. for all), S. Ph. 1145 (lyr.); ἐν δὲ κοινὸς ἀρσένων ἴτω κλαγγά and let the shouts of males rise jointly, Id. Tr. 207 (lyr.); κ. πόλεμον πολεμεῖν X. Hier. 2.8; τὸν ἀέρα τὸν κ. Men. 531.8; κ. τὸν ᾅδην ἔσχον οἱ πάντες βροτοί Id. 538.8; κ. ἀγαθὸν τοῦτ’ ἐστί, χρηστὸς εὐτυχῶν Id. 791; c. dat., κ. τινί common to or with another, ὑμῖν φῶς… καὶ τοῖσδ’ ἅπασι κ. A. Ag. 523; ὁ δαίμων κ. ἦν ἀμφοῖν ἅμα Id. Th. 812; θάλατταν κ. ἐᾶν τοῖς ἡττημένοις And. 3.19; οἰκία… κοινοτάτη ἀεὶ τῷ δεομένῳ Id. 1.147; [πολιτεία] τίς κοινοτάτη ; Arist. Pol. 1289b14, cf. 1265b29; κοινόν τι χαρᾷ καὶ λύπῃ δάκρυα X. HG 7.1.32; τὸν ἥλιον τὸν κ. ἡμῖν Men. 611; c. gen., πάντων αἰθὴρ κ. φάος εἱλίσσων A. Pr. 1092 (anap.), cf. Pers. 132 (lyr.), Eu. 109, Pi. N. 1.32; κ. τῶν Λακεδαιμονίων τε καὶ Ἀθηναίων shared in by both…, Pl. Mx. 241c, etc. ; with Preps., τὸ ἐπὶ πᾶσι κ., v. infr. v; κ. κατ’ ἀμφοτέρων A.D. Synt. 144.19; οὐ γίγνεταί μοί τι κ. πρός τινα AP 11.141 (Lucill.), cf. Iamb. Myst. 5.7; μέρος κ. πρός τινα shared with…, CPR 22.11 (ii AD), etc. ; κ. μεταξύ τινων Stud.Pal. 1.7 ii 11 (v AD). in social and political relations, public, general, τὸ κ. ἀγαθόν the common weal, Th. 5.90; κ. λόγῳ Id. 5.37, Hdt. 1.141; κ. στόλῳ ib. 170; ἀδικήματα D. 21.45; ὁ τῆς πόλεως κ. δήμιος Pl. Lg. 872b; κοινότατον of public or general interest, ib. 724b, cf. Arist. Rh. 1354b29; of constitutions, popular, free, κοινοτέραν εἶναι τὴν ἐκείνου μοναρχίαν τῆς αὑτῶν δημοκρατίας Isoc. 10.36. τὸ κ. the state, τὸ κ. Σπαρτιητέων Hdt. 1.67; abs., of one΄s own state, Ar. Ec. 208, etc. ; τὸ κ. ὠφελεῖται Antipho 3.2.3, cf. X. Cyr. 2.2.20; τὰς ὠφελείας ἅπασιν εἰς τὸ κ. ἀπεδίδου Isoc. 10.36. esp. of leagues or federations, τὸ κ. τῶν Ἰώνων Hdt. 5.109; τῶν συμμάχων Isoc. 14.21; τῶν Βοιωτῶν SIG 457.10 (Thespiae, iii BC), Plb. 20.6.1 (pl.), etc. ; ἄνευ τοῦ πάντων κοινοῦ (sc. τῶν Θεσσαλῶν) Th. 4.78; also, of private associations, Test.Epict. 1.22, SIG 1113 (Loryma), al. ; of guilds or corporations, τὸ κ. τῶν τεκτόνων POxy. 53.2 (iv AD); of boards of magistrates, τὸ κ. τῶν ἀρχόντων ib. 54.12 (iii AD).
the government, public authorities, Th. 1.90, 2.12, etc. ; τὰ κ. Hdt. 3.156; ἀπαγγεῖλαι ἐπὶ τὰ κ. Th. 5.37; ἀπὸ τοῦ κ.
by public authority, Hdt. 5.85, 8.135; σὺν τῷ κ.
by common consent, Id. 9.87.
the public treasury, χρημάτων μεγάλων ἐν τῷ κ. γενομένων Id. 7.144; ἐν τῷ κ. καὶ ἐν τοῖς ἱεροῖς Th. 6.6, cf. 17; χρήματα δοῦναι ἐκ τοῦ κ. Hdt. 9.87; ἔχειν ἐν κοινῷ (without the Art.), Th. 1.80, cf. Sch. ad loc. common right or rights of citizens, τὸ κ. τὸ τῶν πολιτῶν Arist. Pol. 1283b41. τὰ κ.
public affairs; πρὸς τὰ κ. προσελθεῖν, προσιέναι, to enter public life, D. 18.257, Aeschin. 1.165; but also, the public money, Ar. Pl. 569, D. 8.23 (in full, τὰ κ. χρήματα X. HG 6.5.34, Arist. Pol. 1271b11); τὰ κ. τῆς πόλεως, opp. τὰ ἁγνά, BMus.Inscr. 4.481*. 383; ἀπὸ κοινοῦ at the public expense, X. An. 4.7.27, 5.1.12; ἐκ κοινοῦ φαγεῖν Euphro 8.4, cf. Antiph. 230; ἐκ κ. from common funds, at joint expense, PGrenf. 1.21.19 (ii BC).
common, ordinary, τὰ κ. εἰδέναι Pl. Ax. 366b; διὰ τῶν κ. ποιεῖσθαι τὰς πίστεις Arist. Rh. 1355a27; κοινοτάτη τῶν αἰσθήσεων [ἡ ἁφή] Id. EN 1118b1; τὰ κ.
commonplaces, Men. Sam. 27, Epit. 309; so κ. τόπος Hermog. Prog. 6, Aphth. Prog. 7; ἡ κ. ἔννοια or ἐπίνοια, Plb. 2.62.2, 6.5.2; κ. νοῦς, φρένες, common sense, Phld. Rh. 1.37 S., 202 S. ; κ. καὶ διήκουσαι κακίαι general and all-pervading vices, Id. Sign. 28; κ. καὶ δημώδη ὀνόματα Longin. 40.2; κ. καὶ ἐν μέσῳ κείμενα ὀνόματα D.H. Lys. 3; ἡ κ. διάλεκτος every-day language (free from archaisms and far-fetched expressions), Id. Isoc. 2; πεφευγὼς τὸ κ. Phld. Acad. Ind. p. 53 M. Gramm., ordinary, ΄regular’ Greek, opp. special dialects, διάλεκτοί εἰσι πέντε, Ἀτθὶς Δωρὶς Αἰολὶς Ἰὰς καὶ κ. Sch. D.T. p. 14 H., cf. D.S. 1.16, Theodos. Can. p. 37 H., etc. ; ἡ κ. alone, A.D. Conj. 223.24; τὸ κ. ἔθος, ἡ κ. ἐκφορά, Id. Adv. 155.10, Pron. 4.27; οἱ κ. the writers who use this language, Sch. D.T. p. 469 H., EM 405.23.
colloquial, vulgar Greek, Moer. pp. 201 (Comp., prob. for καιν-), 243 P., al. ἡ κ. διάλεκτος demotic Egyptian, Manetho ap. J. Ap. 1.14.
common, of inferior quality, χρυσός POxy. 905.5 (ii AD), 1273.6 (iii AD). in magical formulae, of words added at will by the user, ΄and so forth΄, freq. in Pap., PMag. Osl. 1.255, PMagPar. 1.273, al. ; κοινὰ ὅσα θέλεις ib. 2.53; ὁ κ. λόγος PMagLond. 46.435; cf. κοινολογία. of Persons, connected by common origin or kindred, esp. of brothers and sisters, κ. σπέρμα Pi. O. 7.92, cf. S. OT 261, OC 535 (lyr.); κ. αἷμα Id. Ant. 202, cf. 1; κ. πατήρ, μήτηρ, PAmh. 2.152.9 (v/vi AD), PFlor. 47.11 (iii AD); also κ. Χάριτες Pi. O. 2.50.
one who shares in a thing, partner, ἐν θύμασιν κ. ποεῖσθαί τινα S. OT 240; κ. ἐν κοινοῖσι λυπεῖσθαι Id. Aj. 267, cf. Ar. V. 917; also κ. τῷ θεῷ belonging in part to the god (who claims tithe of his substance), Berl.Sitzb. 1927.161 (Cyrene).
lending a ready ear to all, impartial, μὴ οὐ κ. ἀποβῆτε Th. 3.53; neutral, ib. 68; κοινοὺς τῷ τε διώκοντι καὶ τῷ φεύγοντι Lys. 15.1; μέτριος καὶ κ. Arist. Ath. 6.3; κοινοί, οἱ, arbitrators, GDI 1832.10 (Delph.); κ. μεσίτης PStrassb. 41.14 (iii AD); of a capital city, δεῖ… κοινὴν εἶναι τῶν τόπων ἁπάντων easily accessible on all sides, Arist. Pol. 1327a6.
courteous, affable, X. Cyn. 13.9; κ. ἅπασι γενέσθαι Isoc. 5.80; τῇ πρὸς πάντας φιλανθρωπίᾳ κ. Democh. 2 J. ; ἔχειν τὰς κ. φρένας Phld. Rh. 1.202 S. in bad sense, κοινή, ἡ, prostitute, Vett.Val. 119.30, Porph. Hist. Phil. 12 (pl.). of events, κοινότεραι τύχαι more impartial, i.e.
more equal, chances, Th. 5.102; ἔστιν ἐν τῷ κ. πᾶσι c. inf., And. 2.6. in Logic, general, universal, τὸ κ. λαμβάνειν περί τινων, τὸ ἐπὶ πᾶσι κ., Pl. Tht. 185b, 185c; τὰ κ. λεγόμενα ἀξιώματα Arist. APo. 76b14; αἱ κ. ἀρχαί ib. 88a36; κ. ἔννοιαι axioms, heading in Euc. ; general, κ. ὅρος Arist. Metaph. 987b6; κοινὰ καὶ στοιχειώδη general principles, Phld. Rh. 1.69S. ; κ. σημεῖον, opp. ἴδιον, Id. Sign. 14; κ. κρίσις objectively valid judgement, Id. Po. 5.22; ὄνομα κ. Str. 10.2.10; abstract, ὁ κ. ἄνθρωπος καὶ λογισμῷ ληπτός Dam. Pr. 341. Gramm., κ. συλλαβή common syllable, capable of being long or short, D.T. 633.17, Heph. 1.4. κ. ποιήματα, poems which are both κατὰ στίχον and συστηματικά, e.g. the Sapphic stanza, Id. pp. 58, 59 C. ; also, poems of ambiguous metrical form, Id. p. 60 C. v. supr. ΙΙΙ. 2. of gender, κ. γένος D.T. 634.19; of nouns, A.D. Pron. 30.7, al., EM 143.33, 305.19, etc. ἀπὸ κοινοῦ λαμβάνειν, of two clauses taking a word in common, A.D. Synt. 122.14, al. ; κοινὸν or ἐκ κοινοῦ παραλαμβάνεσθαι, ib. 20, 28, al. of forbidden meats, common, profane, φαγεῖν κ. καὶ ἀκάθαρτον Act. Ap. 10.14, cf. Ep. Rom. 14.14; κ. χερσὶ ἐσθίειν Ev. Marc. 7.2. κοινόν, τό, name of an eye-salve, CIL 13.10021.3, al. Adv. κοινῶς in common, jointly, E. Ion 1462; τὰ κοινὰ κ. δεῖ φέρειν συμπτώματα Men. 817; Comp., ἐν Κρήτῃ κοινοτέρως [ἔχει τὰ τῶν συσσιτίων] Arist. Pol. 1272a16.
publicly, κ. μᾶλλον ὠφέλησαν ἢ ἐκ τῶν ἰδίων ἔβλαψαν Th. 2.42, etc.
sociably, like other citizens, οὐδὲ κ. οὐδὲ πολιτικῶς ἐβίωσαν Isoc. 4.151; ἴσως καὶ κ. πρός τινα προσφέρεσθαι Arist. Rh. Al. 1430a1; κ. καὶ φιλικῶς Plu. Ant. 33; μετρίως καὶ κ. ἀσπάζεσθαι Id. Arat. 43.
in general, Diph. Siph. ap. Ath. 3.81a; ἡ κ. σύνεσις, τὸ κ. 'ἄνθρωπον', Phld. Vit. p. 34J., Mort. 38; opp. ἰδίως, Demetr.Lac. Herc. 1014.41, Plu. Marc.. 8, cf. Longin. 15.1; κοινότερον εἰπεῖν Phld. Rh. 1.256 S. ; κοινοτέρως Orib. Fr. 93.
in the common dialect, A.D. Pron. 82.27, al. ; Comp. -ότερον Id. Synt. 159.5.
in plain language, opp. σοφιστικῶς, Plu. 2.659f; in the ordinary or wide sense, opp. κυρίως, Them. in APo. 5.5; Comp., M.Ant 2.10. fem. dat. κοινῇ ; Dor. κοινᾷ SIG 56.11 (Argos, v BC); Boeot. κυνῆ ib. 635.31 (Acraeph., ii BC): — in common, by common consent, Hdt. 1.148, 3.79, S. OT 606, OC 1339, E. Hipp. 731, Th. 1.3, etc. ; κ. πᾶσι καὶ χωρίς Arist. Pol. 1278b23, cf. Ath. 40.3; κ. μετά τινος, κ. σύν τινι, Pl. Smp. 209c, SIG 346.27 (iv BC), X. Mem. 1.6.14, etc. ; ἰδίᾳ τε καὶ κ. Alex. 291; also neut. pl. κοινά S. Ant. 546.
publicly, καὶ κ. καὶ ἰδίᾳ X. HG 1.2.10, Mem. 2.1.12, etc. as Prep. c. dat., together with, E. Ion 1228, Hel. 829, Fr. 823. with Preps., εἰς κοινόν in common, in public, ὑμῖν τῇδέ τ’ ἐς κ. φράσω A. Pr. 844; πᾶσιν ἐς κ. λέγω Id. Eu. 408, cf. Ar. Av. 457 (lyr.), Pl. Lg. 796e; εἰς κ. γνώμην ἀποφαίνεσθαι D. 19.156; εἰς τὸ κ. λέγειν, ἀγορεύειν, Pl. Tht. 165a, X. An. 5.6.27; εἰς τὸ κ.
for public use, Pl. Lg. 681c. ἀπὸ κοινοῦ, ἐκ κοινοῦ, v. A. 1.1, 11.3, VI. 4. ἀφεῖσαν ἐν κοινῷ ζητεῖν, Lat. rem in medio reliquerunt, Arist. Metaph. 987b14; but οἱ ἐν κ. γιγνόμενοι λόγοι, = οἱ ἐξωτερικοὶ λόγοι, Id. de An. 407b29. κατὰ κοινόν, opp. κατ’ ἰδίαν, jointly, in common, Lex ap. D. 21.94, Plb. 4.3.5; prob. for κατὰ κοινοῦ Id. 11.30.3.

bei Soph. Trach. 205 auch κοινὸς κλαγγά (= ξυνός, also mit ξύν, σύν zusammenhangend, vgl. Buttmann Lexil. II.264);
1) gemein, gemeinschaftlich ; Hes. O. 720 ; Pind. λόγος, γάμος, χάρις, Ol. 11.11, P. 4.222, 5.102, öfter, τινί. Sehr häufig bei Tragg.; ὦ κοινὸν ὠφέλημα θνητοῖσιν φανείς Aesch. Prom. 614 ; αὐτάδελφον αἷμα καὶ κοινοῦ πατρός Eum. 89 ; κοινὰν ἤνυσεν εἰς φίλους ἀρωγάν Soph. Phil. 1130 ; κοινὸς ἀρσένων ἴτω κλαγγά Trach. 205 ; κοινὰ γὰρ τὰ τῶν φίλων Eur. Or. 725, öfter auch sonst, sprichwörtlich geworden ; in Prosa, κοινὸς ἔστω ὑμῖν ὁ λόγος Plat. Prot. 358a ; Ggstz ἴδιος, was alle Menschen betrifft, ἴδιος, ἀλλ' οὐ κοινὸς ὢν πόνος Rep. VII.535b, wie ὀλιγωροῦντες τοῦ κοινοῦ – τοῦ ἰδίου τοῦ αὑτῶν Gorg. 502e ; Eur. πᾶσι γὰρ κοινὸν τόδε ἰδίᾳ θ' ἑκάστῳ Hec. 902 ; κοινὸν εἶναι τουτονὶ τὸν ἀγῶνα ἐμοί τε καὶ Κτησιφῶντι Dem. 18.5 ; so öfter cum dat., κοινὸν ταῖσδε φόρτον ἔχων, gemeinschaftlich mit diesen, Eur. Suppl. 20 ; τὸ δὲ ἡδὺ κοινὸν πάσαις μούσαις Plat. Legg. VII.802c ; aber auch ἔργον κοινὸν Λακεδαιμονίων τε καὶ Ἀθηναίων, Menex. 241c ; τὸ ἐπὶ πᾶσι κοινόν Theaet. 185c ; οὔ μοι κοινόν τι πρός τινα γεγένηται, ich habe Nichts mit ihm zu schaffen, Lucill. 84 (XI.141).
2) das ganze Volk angehend, öffentlich, den Staat betreffend, im Ggstz von ἴδιος, der Einzelne ; am Häufigsten τὸ κοινόν, das Gemeinwesen, die Gemeinde, der Staat ; τὸ κοινὸν δ' εἰ μιαίνεται πόλις Aesch. Suppl. 366, vgl. 513 ; καί σφι τὸ κοινὸν τῶν Σαμίων ἔδωκε Her. 6.14, öfter ; auch τὰ κοινὰ τῶν Βαβυλωνίων, die Obrigkeit, 3.156 ; Thuc. u. Folgde ; οὐ προσεδέξαντο αὐτὸν ἐς τὴν πόλιν οὐδ' ἐπὶ τὸ κοινόν Thuc. 2.12, nicht in die Stadt u. die Versammlung der Vorsteher der Stadt, die sich außerhalb der Stadt versammeln konnte ; oft Pol., der κοινὰ καὶ πολιτικὰ πράγματα vrbdt, 24.5.8 ; κοινὰ ἐγκλήματα, crimina publica, 20.6.1 ; τὰ κοινὰ διοικεῖν Dem. 1.22 ; πρὸς τὰ κοινὰ προσιών im Ggstz von ἰδιώτης ὤν, Aesch. 1.165, wie οἱ πρὸς τὰ κοινὰ προσεληλυθότες, Staatsmänner, 3.17 ; τὰ κοινὰ πράττειν, Staatsgeschäfte treiben, Plat. Hipp. mai. 282b ; Plut.; die Staatskasse heißt τὸ κοινόν, Thuc. 1.80, wie Arist. Pol. 2.8 ; vgl. Dem. οὔτε χρήματα εἰσφέρειν βουλόμεθα οὔτε τῶν κοινῶν ἀπέχεσθαι δυνάμεθα, 8.21 ; πλουτεῖν ἀπὸ τῶν κοινῶν Ar. Plut. 569 ; τὰ κοινὰ νέμειν καὶ διδόναι Pol. 25.8.5 ; κοιναὶ ἀρχαί 22.16.11 ; – τὸ κοινόν, übh. jede Gesammtheit, auch von einem versammelten Heere, Xen. An. 5.7.17. – Κοινὴ διάλεκτος, κοινὰ ὀνόματα u. dgl., die Sprache des gemeinen Lebens, die Alle gebrauchen, Dion.Hal. Isocr. 2, u. öfter bei Rhett., bes. von Formen, welche nicht einem einzelnen Dialekt angehören ; οἱ κοινοί, die Schriftsteller, welche sich dieser Sprache bedienen ; – κοινὸς τόπος, locus communis, Rhett.; – ἀπὸ κοινοῦ, aus dem Zusammenhange, oft Gramm.; bei denselben ist κοινὴ συλλαβή syllaba anceps, κοινὸς τῷ γένει generis communis, EM.
3) wie Lys. 15.1 vom Richter verlangt wird, er solle κοινὸς εἶναι τῷ γράψαντι καὶ τῷ φεύγοντι, den Kläger u. den Verklagten auf gleiche Weise hören (also unparteiisch, vgl. Thuc. 3.53, 68), so nimmt es auch die Bdtg billig, gerechtan, auch gegen Jedermann freundlich ; πιστοτέραν εἶναι καὶ κοινοτέραν τὴν μοναρχίαν τῆς αὑτῶν δημοκρατίας Isocr. 10.36 ; τῇ πρὸς πάντας φιλανθρωπίᾳ κοινός bei Ath. VI.253d ; vgl. κοινὸς τοῖς φίλοις Isocr. 1.10 ; Plut. Aristid. 1. – In tadelnder Bdtg, gemein, niedrig, bes. Sp.
• Adv. κοινῶς ; τοὐμὸν λέγουσα καὶ τὸ σὸν κοινῶς λέγεις Eur. Ion 1462 ; κοινῶς ἅπαντες, alle insgesammt, Diphil. Ath. II.81a ; κοινῶς μᾶλλον ὠφέλησαν ἢ ἐκ τῶν ἰδίων ἔβλαψαν Thuc. 2.42 ; οὐδὲ κοινῶς οὐδὲ πολιτικῶς ἐβίωσαν Isocr. 4.151 ; Folgde.
Häufiger noch κοινῇ ; τῆς νόσου δὲ τῆσδέ μοι κοινῇ μετασχών Eur. Hipp. 731 ; Ar. Eccl. 573 ; τὸ κοινῇ δόξαν Plat. Theaet. 172b ; κοινῇ σκεψώμεθα Prot. 330b u. öfter ; κοινῇ μετ' ἐκείνου Symp. 209c ; Ggstz ἰδίᾳ, Rep. I.333d, wie Xen. Hell. 1.2.10 u. sonst ; σύν τινι, Xen. Mem. 1.6.14 ; ἅμα, Plat. Phileb. 62b.

κοινός, -ή, -όν
[in LXX: Pro.1:14 (אֶחָד) Pro.21:9 25:24 (חֶבֶר), Wis.7:3, al. ;]
__1. common (general; = Lat. communis): Act.2:44 4:32; κ. πίστις, Tit.1:4; σωτηρία, Ju 3
__2. common (ordinary; = vulgaris); hence in LXX (1Ma.1:47, al.) and NT, unhallowed, unclean (cl., βέβηλος, which see): Mrk.7:2, 5, Act.10:14, 28 11:8, Rom.14:14, Heb.10:29, Rev.21:27.†
(AS)