1 endormir, faire reposer, faire dormir, EUR. Rhes. 825 ; DOSIAD. (ATH. 143 c) ;
      2 endormir du dernier sommeil, d’où déposer dans la paix du tombeau, SOPH. Aj. 831 ; EUR. Hipp. 1387 ; p. ext. faire mourir, EUR. Hec. 473 ; λύχνον, COM. (POLL. 7, 178) éteindre une lampe ;
      3 fig. assoupir, apaiser, calmer : πόντον, SOPH. Aj. 674, la mer, en parl. des vents qui s’apaisent ; τὰς λύπας, XÉN. Conv. 2, 24 ; θυμόν, PLAT. Leg. 873 a, calmer les chagrins, la colère ;
      4 t. de gramm. adoucir l’accent, càd. changer l’accent aigu en grave, SCH.-IL. 8, 334 ;

Moy. κοιμίσασθαί τινα ἐς ᾍδου, EUR. Tr. 589, se joindre à qqn dans le tombeau.

Étym. κοιμάω.

post-Hom., = κοιμάω, put to sleep, κ. ὄμμα E. Rh. 826 (lyr.); σὲ… ἐκοίμισεν’ Αδρήστεια λείκνῳ ἐνὶ χρυσέῳ Call. Jov. 47; harbour for the night, οἶκος ἐν ᾧ τοὺς ξένους κοιμίζουσιν Dosiad. ap. Ath. 4.143c, cf. LXX 3 Ki. 3.20; still, calm, ἄημα πνευμάτων ἐκοίμισε στένοντα πόντον, i.e. the winds suffered the sea to rest — by ceasing, S. Aj. 674; θάλασσαν ἀγρίαν ἐκοίμισαν (sc. οἱ δαίμονες) AP 9.290 (Phil.); metaph, κ. τὸν λύχνον put it out, Nicopho 7; μεγαλαγορίαν κ.
lay pride to sleep, quench, stifle it, E. Ph. 184 (lyr.); κ. θυμόν Pl. Lg. 873a; τὰς λύπας X. Smp. 2.24; πόθον AP 12.19* (Mel.); ἐλπίδας οὐ θάλαμος κοίμισεν, ἀλλὰ τάφος ib. 7.183 (Parmen.); — Pass., παῖς κοιμίζεται E. Hec. 826; τὸ θηριῶδες κ. Pl. R. 591b. of the sleep of death, καλῶ δ’… Ἑρμῆν χθόνιον εὖ με κοιμίσαι S. Aj. 832; Τιτάνων γενεὰν… Ζεὺς κοιμίζει φλογμῷ E. Hec. 473 (lyr.), cf. Hipp. 1386 (lyr.); — Med., κοίμισαί μ’ ἐς ᾍδου Id. Tr. 594 (lyr.).
Gramm., soften the accent (from acute to grave), Sch. D.T. p. 23 H., Sch. Il. 7.334; cf. κοίμισις II.

= κοιμάω, einschläsern, in Schlaf bringen ; ἄγρυπνον ὄμμα οὔτ' ἐκοίμισ' οὔτ' ἔβριξα Eur. Rhes. 825 ; so auch bei A.; in den Todesschlaf senken, Ἑρμῆν καλῶ, εὖ με κοιμίσαι Soph. Aj. 819 ; Τιτάνων γενεὰν Ζεὺς ἀμφιπύρῳ κοιμίζει φλογμῷ Eur. Hec. 473, vgl. Hipp. 1387 ; auch med. so, Troad. 589 ; übertr., besänftigen, stillen, zur Ruhe bringen, μεγαληγορίαν Phoen. 185, ἄημα πνευμάτων Soph. Aj. 659 ; ep. D., πόθον Mel. 31 (XII.19), θάλασσαν Philp. 12 (IX.290), ἐλπίδας τάφος Parmen. 13 (VII.183), λάρναξ κοιμίζουσα λείψανα νεκροῦ Bian. 5 (IX.278), öfter. – Auch in Prosa, τὸ θηριῶδες κοιμίζεται καὶ ἡμεροῦται Plat. Rep. IX.691b, τὸν θυμόν Legg. IX.873a, τὰς λύπας Xen. Symp. 2.24 ; τὴν στάσιν Dion.Hal. 9.38.
Bei den Gramm. = den Acut in den Gravis verwandeln, z.B. Schol. Il. 8.334 u. Arcad. 140.9.

1. to put to sleep , (Euripides); ἄημα ἐκοίμισε πόντον, i. e. the winds suffer the sea to rest—; by ceasing (cf. Virg. straverunt aequora venti) , (Sophocles Tragicus): metaphorically, μεγαληγορίαν κ. to lay pride asleep , (Euripides); so, κ. τὰς λύπας (Xenophon Historicus):—;Pass., παῖς κοιμίζεται (Euripides)
2. of the sleep of death, (Sophocles Tragicus); also in Mid., (Euripides) (ML)