ακος (ἡ) [ῑᾰ]
   I escalier, OD. 1, 330 ; 10, 558 ;
   II échelle, particul. :
      1 échelle de siège, ESCHL. Sept. 466 ; XÉN. Hell. 7, 2, 7 ;
      2 échelle de navire, EUR. I.T. 1351, 1382 ;
      3 κλ. ἑλικτή, στυππίνη ou σκυτίνη, PHIL. BYZ. p. 102, échelle de corde ;
   III p. anal. :
      1 instrument de torture, AR. Ran. 618 ;
      2 instrument de chirurgie pour réduire les luxations, HPC. ;
      3 ridelle de charrette, ARR. An. 5, 7, 11 ;
      4 sorte de lutte, SOPH. Tr. 521 ;
      5 t. de rhét. gradation, D. PHAL. § 270, QUINT. 9, 3.

Étym. κλίνω.

ακος, ἡ, (< κλίνω) ladder (because of its leaning aslant), SIG 1169.92 (Epid.); scaling-ladder, Th. 3.23, X. HG 7.2.7, etc. ; κλίμακος προσαμβάσεις A. Th. 466, cf. E. Ph. 489; κλιμάκων ὀρθοστάτας προσβαλών Id. Supp. 497; προσθεῖναι Th. l.c. ; boarding-ladder, gangway, E. IT 1351, 1382, Theoc. 22.30; κ. σκύτιναι, στύππιναι, Ph. Bel. 102.13, 16.
staircase, Od. 1.330, 10.558, al., IG2². 463.46; κ. ξύλιναι ib. 1668.84; κ. ἑλικτή winding stair, Callix. 1.
frame with crossbars, on which persons to be tortured were tied, Ar. Ra. 618, Com.Adesp. 422.
ladder used in reducing dislocations, Hp. Art. 42; κ. ἰσχυροὺς ἔχουσα κλιμακτῆρας ib. 78.
wrestler΄s trick, ἀμφίπλεκτοι κ. S. Tr. 521 (lyr.), cf. Hsch. s.v. ἐκ κλίμακος. in Rhet., climax, Demetr. Eloc. 270, Quint. 9.3.54, Longin. 23.1 (pl.).
part of a chariot, narrowing like steps, Poll. 1.253. in pl., handrails on either side of a bridge, Arr. An. 5.7.5.

ακος, ἡ,
1) die Leiter, Treppe, die schräg angelehnt wird (κλίνω), um in die oberen Gemächer des Hauses zu gelangen ; ὑψηλή Od. 21.5, vgl. 1.330, 10.558 ; κλίμακος προσαμβάσεις στείχει, von der Sturmleiter, Aesch. Spt. 448, wie πηκτῶν κλιμάκων προσαμβάσεις Eur. Phoen. 492 ; κατὰ τὰς ἐπὶ τὸ τεῖχος φερούσας κλίμακας Xen. Hell. 7.2.7 ; κλῖμαξ ἐπικαρσίαις σανίσι καθηλωμένη Pol. 1.22.5. Auch die Schiffsleiter, ἀποβάθρα, Eur. I.T. 1351 ; κλῖμαξ ἑλικτή, Wendeltreppe ; στυππίνη, Strickleiter, Mathem.
2) Ein leiterähnliches Folterinstrument, Ar. Ran. 618.
3) wie κλιμακισμός, ein Kunstgriff beim Ringen, ἦν δ' ἀμφίπλεκτοι κλίμακες Soph. Trach. 518.
4) ein Stück am Wagengestell, etwa die Wagenleitern, Poll. 1.253 ; Arr. An. 7.5.11 aber etwas Anderes.
5) die Totenbahre, s. κλιμακηφόρος.
6) bei den Rhetoren die Figur der Steigerung, gradatio, vgl. Cic. orat. 3.54, Quint. inst. 9.3.54.

1. a ladder or staircase (because of its leaning aslant) , (Odyssey by Homer), etc.:—; a scaling-ladder , (Thucydides); κλίμακος προσαμβάσεις (Aeschulus Tragicus):—; a ship's ladder , (Euripides)
2. a frame with cross-bars , on which persons to be tortured were tied, (Aristophanes Comicus)
3. in (Sophocles Tragicus), κλίμακες ἀμφίπλεκτοι intertwining ladders , to express the entanglement of the limbs of wrestlers.
4. a climax , i. e. a gradual ascent from weaker expressions to stronger, Lat. gradatio, as Cicero's abiit, evasit, erupit. (ML)