εως (ἡ) :
   I. 1 action d’appeler à soi, XÉN. Cyr. 3, 2, 14, PLAT. Conv. 172 a ;
      2 action d’invoquer : τῶν θεῶν, MÉN. RHÉT. 9, 132 W., les dieux ; abs. action d’appeler à son secours, POL. 2, 50, 7 ;
      3 action d’inviter, de convier, invitation (à une fête, à un repas, etc.) XÉN. Conv. 1, 7 ; DL. 4, 48 ; PLUT. Per. 7 ;
      4 assignation, citation devant un tribunal, XÉN. Hell. 1, 7, 13 ; DÉM. 640, 25 ; AR. Nub. 1189, etc. ;
      5 convocation de citoyens, d’où répartition par classes, DH. 4, 18 (cf. lat. classis) ;
   II action de nommer, d’où :
      1 nom, dénomination, PLAT. Pol. 262 d, 287 e ;
      2 désignation (de masculin ou de féminin, en parl. des noms) ARSTT. Soph. el. 14, 4 ;
      3 nominatif (p. opp. à αἱ πτώσεις, les cas de la déclinaison) ARSTT. An. pr. 1, 36, 7.

Étym. καλέω.

εως, ἡ, (< καλέω) calling, call, Pl. Smp. 172a, X. Cyr. 3.2.14, etc.
calling into court, summons, prosecution, Ar. Nu. 875, 1189, etc. ; τὰς κλήσεις καλεῖσθαι ὅσας ἔδει Antipho 6.38; ἀφιέναι τὰς κ. X. HG 1.7.13.
invitation to a feast, Id. Smp. 1.7; εἰς τὸ πρυτανεῖον D. 19.32; κλήσεις δείπνων Plu. Per. 7, cf. Parmenisc. ap. Ath. 4.156d.
invocation, θεῶν Men. Rh. p. 333 S.
calling to aid, Plb. 2.50.7.
calling in a religious sense, 1 Ep. Cor. 7.20.
name, appellation, Pl. Plt. 262d, 287e, Dsc. 1.42; τοὺς θεοὺς εἶναι κ. ἱεράς Cleanth. Stoic. 1.123; Φιλησίη τὴν κ.
by name, IG 14.2067; reputation, Phld. Rh. 2.46 S.
Gramm., αἱ κ. τῶν ὀνομάτων the nominatives, opp. αἱ πτώσεις (the oblique cases), Arist. APr. 48b41; ἔχειν θηλείας ἢ ἄρρενος κλῆσιν the nominative form of…, Id. SE 173b40, cf. 182a18.
= Lat. classis, D.H. 4.18.

ἡ, das Rufen, der Ruf, die Einladung ; κατιδών με πόρρωθεν ἐκάλεσε καὶ παίζων ἅμα τῇ κλήσει Plat. Symp. 172a ; Xen. Cyr. 3.2.14 ; Einladung zum Gastmahl, Conv. 1.7, wie κλήσεις δείπνων Plut. Pericl. 7 ; so αἱ ἐπιφανεῖς κλήσεις Parmenisc. bei Ath. IV.156d ; ähnl. κλῆσις εἰς τὸ πρυτανεῖον Dem. 19.32 ; – das zu Hilfe Rufen, Pol. 2.50.7. – Bes. Vorladung vor Gericht, τὴν κλῆσιν εἰς δύ' ἡμέρας ἔθηκεν Ar. Nub. 1189, wie ἀπόφευξιν δίκης ἢ κλῆσιν 875 ; ἀφιέναι τὰς κλήσεις Xen. Hell. 1.7.83 ; τὰς κλήσεις καλεῖσθαι, ὅσας ἔδει Antiph. 6.38, u. sonst bei den Rednern. – Benennung, Name, ἀγγεῖον μιᾷ κλήσει προσφθεγγόμεθα Plat. Crat. 287e, u. öfter in diesem Dialog, wie bei den Grammatikern.
Bei Dion.Hal. sind κλήσεις wie καλέσεις die röm. classes, vgl. 4.18 ἐγένοντο συμμορίαι ἕξ, ἃς καλοῦσι Ῥωμαῖοι κλάσεις, κατὰ τὰς Ἑλληνικὰς κλήσεις παρονομάσαντες.

κλῆσις, -εως, ἡ (καλέω)
[in LXX: Jer.31:6 (קָרָא), Jdth.12:10 A, 3Ma.5:14 * ;]
a calling, call; in NT, always of the Divine call to salvation: Rom.11:29, 1Co.1:26 7:20, Eph.1:18 4:1, 4, Php.3:14, 2Th.1:11, 2Ti.1:9, Heb.3:1, 2Pe.1:10 (Cremer, 332).†
(AS)