(impf. ἔκλυον, impér. ao.2 κλῦθι, pl. κλῦτε et avec redoubl. homér. κέκλυθι [ῠ], plur. κέκλυτε [ῠ] ; inus. aux autres temps) :
   I. 1 entendre, écouter, abs. OD. 14, 462, etc. ; PD. P. 4, 22 ; ESCHL. Pr. 448 ; avec un acc. de chose : τι, IL. 4, 455 ; 13, 757 ; OD. 14, 89 ; ESCHL. Pr. 124 ; SOPH. Ph. 24 ; EUR. Med. 135 ; un gén. de ch. : τινός, IL. 16, 76 ; 22, 451 ; SOPH. Ph. 632 ; EUR. Bacch. 576 ; AR. Av. 406, qqe ch. ; avec un gén. de personne : τινός, IL. 15, 300 ; ESCHL. Pr. 589, 824 ; SOPH. Tr. 1115, qqn ; avec un gén. s.-e. et un part. IL. 10, 47 ; avec un gén. de pers. OD. 6, 239 ; avec deux rég., l’acc. de la ch. et le gén. de la pers. : τί τινος, IL. 3, 86 ; avec l’acc. de la ch. et une prép. devant le nom de pers. : τι πρός τινος, SOPH. O.R. 429, qqe ch. de qqn ; avec le gén. de la ch. et le gén. de la pers. OD. 10, 189, 311 ; 12, 271, 340 ;
      2 avoir entendu, d’où apprendre : τινὰ θανόντα, ESCHL. Sept. 837, que qqn est mort ;
      3 p. suite, savoir : ὃν κλύεις ὄντα δεσπότην ὅπλων, SOPH. Ph. 261, celui que tu sais être le possesseur des armes ; cf. SOPH. O.R. 305, Tr. 68 ;
      4 comprendre : κλῦθι ἰδὼν ἀΐων τε, HÉS. O. 9, vois, écoute et comprends ; p. suite, avoir conscience de, sentir, OD. 6, 185 ;
      5 particul. s’entendre dire, SOPH. Aj. 1320, d’où entendre parler de soi : δικαίως, ESCHL. Eum. 430, avoir une réputation de justice ; κακῶς, SOPH. Tr. 721 ; EUR. Alc. 961, avoir une mauvaise réputation ; πρός τινος, SOPH. El. 524, entendre dire par qqn qqe ch. de soi ; avec un adj. μιαιφόνος, ESCHL. Pr. 868 ; μῶρος, SOPH. Tr. 414, avoir la réputation d’un meurtrier, d’un fou ;
   II écouter, prêter l’oreille, càd. :
      1 exaucer, abs. PD. O. 14, 5 ; avec un gén. de pers. IL. 1, 37 ; 8, 5, etc. ; avec un dat. de pers. surt. avec les impér. de prière κλῦθι, κλῦτε, κέκλυτε, THGN. 13 ; SOL. 5, 2 ;
      2 obéir : τινός, SOPH. Aj. 1352, etc. ; MACH. (ATH. 341 d) ; τινί, HÉS. Th. 474 ; THGN. 13 ; SOL. 5, 2, à qqn.

➳ Ao.2 impér. 2 sg. κλῦθι, IL. 1, 37 ; ESCHL. Eum. 323, etc. ; SOPH. Tr. 1115 ; 2 pl. κλῦτε, IL. 2, 56 ; SOL. 13, 2 ; PD. O. 14, 5 ; ESCHL. Ch. 399 ; et avec redoubl. κέκλυθι [ῠ] IL. 10, 284 ; OD. 14, 462 ; A.RH. 4, 783 ; κέκλυτε [ῠ] IL. 7, 67 ; 8, 5 ; OD. 10, 189 ; HÉS. Th. 644 ; PD. P. 4, 22 ; [ῠ] partout, excepté dans κλῦθι, κλῦτε.

Étym. R. indo-europ. *ḱleu-, entendre ; cf. κλέος, lat. clueō, inclutus, all. laut, sscr. śrudhi = κλῦθι.

Hes. Op. 726, etc. ; impf. ἔκλυον with aor. sense, poet. κλύον Id. Th. 474, B. 16.67; 3 sg. ἔκλεεν Maiist. 58; aor. imper. κλῦθι Il. 1.37, etc. ; pl. κλῦτε Pi. O. 14.4; also with Ep. redupl. κέκλυθι Il. 10.284, A.R. 4.783, κέκλυτε Il. 3.86, etc. ; also sg. κέκλυκε Epich. 190. (Cf. κλέω A.) [υ, exc. in imper. κλυθι and κλῦτε.]: — hear, Hom., etc. ; κλύειν, ἀκοῦσαι Ar. Ra. 1173; poet. word (Com. only in mock Trag., Ar. l.c., Av. 407, 416, Pherecr. 145.1); — Constr. ; c. gen. pers. et acc. rei, hear a thing from a person, κέκλυτέ μευ… μῦθον Ἀλεξάνδροιο Il. 3.86, cf. Od. 2.25, S. OT 235, etc. ; τι ἔκ τινος Od. 19.93; τι πρός τινος S. OT 429; c. gen. pers. only, esp. with part. added, οὐδ’ ἔκλυον αὐδήσαντος Il. 10.47, cf. Od. 4.505, S. OC 1406, 1642; c. acc. rei only, ἀγγελίην ἔκλυεν Od. 2.30; κ. βάξιν Emp. 112.11; κλύε εὐχὰν Ζεύς B. l.c., cf. A. Pr. 124 (anap.), 588 (lyr.), etc. ; c. gen. rei, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς Od. 10.311; θεὰ δέ οἱ ἔκλυεν ἀρῆς 4.767; κέκλυτέ μευ μύθων 12.271, etc. ; c. gen. objecti, hear of a person or thing, S. OC 307, Ant. 1182; with part., κ. νεκροὺς θανόντας A. Th. 837 (lyr.); ὃν κλύεις… ὄντα δεσπότην S. Ph. 261, cf. 427; less freq. c. acc. et inf., ποῦ κλύεις νιν… ἱδρῦσθαι ; Id. Tr. 68; κ. ὁθούνεκα hear that…, Id. El. 1307; pres. with pf. sense, have heard or learnt, know, εἰ καὶ μὴ κλύεις τῶν ἀγγέλων Id. OT 305, cf. Ph. 261, Tr. 422, 425; λόγῳ κ. E. Hipp. 1004; abs. in part., κλύοντες οὐκ ἤκουον A. Pr. 448, cf. S. Ant. 691, etc.
perceive generally, μάλιστα δέ τ’ ἔκλυον αὐτοί they themselves know [the blessing] most, Od. 6.185; κλῦθι ἰδὼν ἀΐων τε Hes. Op. 9.
give ear to, attend to, τοῦ κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο Il. 15.300, etc. ; imper., κέκλυτέ μευ, πάντες τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι 8.5; esp. in prayers, give ear to me, κλῦθί μευ, Ἀργυρότοξε 1.37; c. dat., give ear to, καί τ’ ἔκλυες ᾧ κ’ ἐθέλῃσθα (of Hermes) 24.335; κλῦθί μοι v.l. 5.115 (v. ἐγώ II); κλῦτέ μοι εὐχομένῳ Sol. 13.2 = CratesTheb 10.2, cf. Epic. Oxy. 214r. 10 (iii AD), Thgn. 13; comply with, obey, θυγατρὶ φίλῃ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο Hes. Th. 474; also c. gen., κακῶν κ. φρενῶν A. Ag. 1064; οἴακος Id. Supp. 718; τῶν ἐν τέλει S. Aj. 1352, cf. OC 740, etc. in Trag. like ἀκούω III, to be called or spoken of; with Adv., εὖ or κακῶς κ., A. Ag. 468 (lyr.), S. Tr. 721; πρός τινος Id. El. 524; κλύειν δικαίως (nisi leg. δίκαιος) μᾶλλον ἢ πρᾶξαι θέλεις A. Eu. 430; with a Noun, κ. ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος Id. Pr. 868.

impf. ἔκλυον, mit der Bdtg des aor., dazu imper. κλῦθι u. κλῦτε (wie von κλῦμι, in allen anderen Formen ist υ kurz), u. mit hom. Reduplication auch κέκλυθι, κέκλυτε;
1) hören, vernehmen ; θεοῦ δέ τιν' ἔκλυον αὐδήν Od. 14.89 ; τί ποτ' αὖ κινάθισμα κλύω Aesch. Prom. 124 ; φθέγμα 590 u. öfter ; κλύεις τὰ πραχθέντα 686 ; βοάν Eur. Med. 135 ; ὦ πόλις Ἄργους, κλύεθ' οἷα λέγει Ar. Plut. 601 ; – c. gen. der Person, οὐκ ἔκλυον αὐδήσαντος, ich hörte ihn nicht reden, Il. 10.47, vgl. Od. 4.505 ; πῶς οὐ κλύω τῆς οἰστροδινήτου κόρης Aesch. Prom. 591, vgl. 826 ; – c. gen. der Sache, θεὰ δέ μευ ἔκλυεν αὐδῆς Od. 10.311 ; κλύετ' ἐμᾶς κλύετ' αὐδᾶς Eur. Bacch. 576 ; καλεῖς δὲ τοῦ κλύειν θέλων ; Ar. Av. 407 ; δεινὸς μὲν ὁρᾶν, δεινὸς δὲ κλύειν Soph. O.C. 141 ; erfahren, vernehmen, c. acc., κέκλυτέ μευ, Τρῶες, μῦθον Ἀλεξάνδροιο Il. 3.86, ἅ 'κ τῶνδε δράσω, ταῦτα χρὴ κλύειν ἐμοῦ Soph. O.R. 235 ; – das praes. in perf. -Bdtg, erfahren, gehört haben, ὃν κλύεις ἴσως τῶν Ἡρακλείων ὄντα δεσπότην ὅπλων Phil. 261, öfter bei Tragg.
2) anhören, erhören ; teils absolut, Hom. u. A., teils c. gen., κέκλυτέ μευ Il. 8.5, κλῦθί μευ ἀργυρότοξε Il. 1.37 ; κλῦτ' ἐπεὶ εὔχομαι Pind. Ol. 14.5 ; οἱ δ' ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίθοντο Il. 15.300 ; ὅς κε θεοῖς ἐπιπείθηται, μάλα τ' ἔκλυον αὐτοῦ 1.218 ; auch κέκλυτέ μευ μύθων, hört auf meine Worte, Od. 10.189 ; θεὰ δέ οἱ ἔκλυεν ἀρῆς 4.767 ; οἴακος εὐθυντῆρος ὑστάτου νεὼς ἄγαν καλῶς κλύουσα Aesch. Suppl, 698 ; Soph. öfter. – Auch c. dat., καί τ' ἔκλυες ᾧ κ' ἐθέλησθα, auf wen du willst, Il. 24.335 ; οἱ δὲ θυγατρὶ φίλῃ μάλα μὲν κλύον ἠδ' ἐπίθοντο Hes. Theog. 474 ; bes. κλῦτέ μοι, Od. 6.239 ; es schwankt nicht selten die Lesart zwischen κλῦθί μευ u. κλῦθί μοι ; Bekker zieht die erstere im Hom. vor ; vgl. noch εὐχομένῳ μοι κλῦθι Theogn. 13, wie Crat. Theb. 6 (APP 47). – Allgemein, durch die Sinne wahrnehmen, κλῦθι ἰδὼν ἀΐων τε Hes. O. 9. Dah. auch = erfahren, inne werden, Od. 6.185.
Bei den Tragg. wie ἀκούω, sich hören lassen, genannt werden, κακῶς κλύειν πρός τινος, male audire ab aliquo, von Einem gescholten, geschmäht werden, Soph. El. 524, wie Trach. 718 ; εὖ κλύειν, Aesch. Ag. 415 ; vgl. κλύειν δικαίως μᾶλλον ἢ πρᾶξαι θέλεις Eum. 408 ; κακῶς κλύοντι καὶ κακῶς πεπραγότι Eur. Alc. 961 ; κλύειν ἄναλκις μᾶλλον ἢ μιαιφόνος Aesch. Prom. 870. – Verwandt ist vielleicht κλέω¹, ein Gerücht verbreiten, wie κλύω, es vernehmen.