(f. ύσω [ῠ], ao. ἔκλυσα, pf. κέκλυκα [ῠ] ; pass. ao. ἐκλύσθην, pf. κέκλυσμαι) :
      1 battre de ses flots, baigner de ses flots, en parl. de la mer, HH. Ap. 75 ; fig. ESCHL. Ag. 1181 ; d’où au pass. être baigné par la mer, BATR. 76 ; POL. 34, 11, 2 ; en parl. de la mer elle-même, au pass. être battu, heurté, repoussé : ὑπὸ πέτρης, OD. 9, 484, par une roche ; d’où abs. être agité, s’agiter, IL. 14, 392 ; HÉS. Sc. 209 ;
      2 p. suite, laver, nettoyer, avec l’acc. de la chose qu’on expulse : χολὴν φαρμάκῳ, SOPH. fr. 733, la bile au moyen d’un remède ; fig. τἀνθρώπων κακά, EUR. I.T. 1193, chasser les maux des hommes ; particul. laver au moyen d’un clystère, ANTH. 11, 118 ; avec l’acc. de la chose nettoyée : ἔκπωμα, XÉN. Cyr. 1, 3, 9, rincer une coupe ; μυκτῆρας οἴνῳ, ARSTT. H.A. 821, 3, laver les narines avec du vin ;
      3 p. ext. enduire d’une substance molle : κηρῷ, THCR. Idyl. 1, 27, de cire.

Étym. *κλύς.

Ep. impf. κλύζεσκον Il. 23.61; Ep. fut. κλύσσω h.Ap. 75; aor. inf. κλύσαι Poll. 4.21 (v.l. κλεῖσαι); — Pass., aor. ἐκλύσθην ; pf. κέκλυσμαι (v. infr.); — of the sea, wash, dash over, c. acc., ἔνθ’ ἐμὲ μὲν μέγα κῦμα… κλύσσει h.Ap. l.c. ; abs., surge up, κύματος δίκην κλύζειν πρὸς αὐγάς (Auratus for κλύειν) A. Ag. 1182; — more freq. in Pass., ἐκλύσθη δὲ θάλασσα ποτὶ κλισίας Il. 14.392; ἐκλύσθη δὲ θάλασσα… ὑπὸ πέτρης was dashed high by the falling rock, Od. 9.484, 541; λιμὴν… κλυζομένῳ ἴκελος seeming to rise in waves, Hes. Sc. 209; ὕδασι… ἐκλύζετο Batr. 76; of land, to be washed by the sea, Plb. 34.11.2.
wash away, purge, κλύζουσι φαρμάκῳ χολήν S. Fr. 854; ἔκλυζεν ποταμῷ λύματα Call. Aet. 3.1.25; metaph, θάλασσα κλύζει πάντα τἀνθρώπων κακά E. IT 1193.
wash, rinse out, ἔκπωμα X. Cyr. 1.3.9; τοὺς μυκτῆρας οἴνῳ with wine, Arist. HA 603b11; drench with a clyster, Hp. Acut. 19, Mul. 1.75, al., Nic. Al. 140, AP 11.118 (Nicarch. or Callicter), etc. ; dub.l. in Hp. Flat. 12 (Pass.). εἰς ὦτα κ.
put water into the ears and so cleanse them, E. Hipp. 654.
coat with wax, Πανιώνιον στεγνώσαντι καὶ κλύσαντι IG 11(2).154 A 36 (Delos, iii BC); κηρῷ κλύσαντι ib. 219 A 40; — Pass., κισσύβιον κεκλυσμένον ἁδέϊ κηρῷ Theoc. 1.27. (Cf. Lat. cluěre, = purgare, cloaca, Goth. hlutrs, OHG. hlûtar (MHG. lauter) ΄pure΄.)

1) bespülen, anspülen ; von anschlagenden Meereswogen, H.h. Apoll. 75 ; κύματα κλύζεσκον ἐπ' ἠϊόνος, die Wogen plätscherten, brandeten an das Gestade, Il. 23.61 ; pass. von Wellen bewegt werden, wogen, ἐκλύσθη θάλασσα, das Meer schlug Wellen, 14.392, Od. 9.484, wie Hes. Sc. 209 ; übertr., aufregen, ὥστε κύματος δίκην κλύζειν πρὸς αὐγὰς τοῦδε πήματος πολὺ μεῖζον Aesch. Ag. 1055 ; auch in Prosa, κλύζεται ἡ Ἰαπυγία τῷ Σικελικῷ πελάγει, Japygien wird vom sizilischen Meere bespült, Pol. 34.11.2.
2) abspülen, waschen, reinigen ; θάλασσα κλύζει πάντα τἀνθρώπων κακά Eur. I.T. 1193 ; εὖ κλύσαι τὸ ἔκπωμα Xen. Cyr. 1.3.9 ; τοὺς μυκτῆρας οἴνῳ Arist. H.A. 8.21 ; κισσύβιον κεκλυσμένον ἁδέϊ καρῷ, mit Wachs gebohnt, Theocr. 1.27. – Bes. durch ein Klystier reinigen, τινά, von dem Arzte gesagt, Nicarch. 2 (XI.118).