κλονέω-ῶ (f. ήσω, ao. et pf. inus.) :
      1 pousser devant soi, chasser tumultueusement : πρὸ ἕθεν φάλαγγας, IL. 5, 96, chasser devant soi des lignes de guerriers qui fuient pêle-mêle ; βοῶν ἀγέλην, IL. 15, 326, un troupeau de bœufs ; νέφεα, IL. 23, 213 ; φλόγα, IL. 20, 492, des nuages, la flamme, en parl. du vent ; en parl. d’une seule pers. Ἕκτορα, IL. 22, 188, poursuivre Hector ; d’où au pass. être poursuivi, pourchassé, en parl. de guerriers, de chevaux, IL. 4, 302 ; 5, 93, etc. ; du sable roulé par les flots, PD. P. 9, 84 ;
      2 p. ext. troubler, agiter, porter le trouble, la confusion, le désordre dans : τόνδε ἆται κλ. SOPH. O.C. 1244, les malheurs l’accablent ; abs. faire rage, en parl. du vent, DP. 464 ; ἀκτὰ κλονεῖται, SOPH. O.C. 1241, le rivage est battu des flots ; ἰχθύες ἐκλονέοντο, HÉS. Sc. 317, les poissons s’agitaient en tumulte ; en parl. d’abeilles, A.RH. 2, 133 ; d’un trouble d’estomac, EL. N.A. 2, 44.

Étym. κλόνος.

mostly in pres. ; fut. -ήσω Ar. Eq. 361; — Pass. also mostly in pres. ; fut. κλονήσομαι Hp. Genit. 2; aor. part. κλονηθέν Id. Nat. Puer. 30; (< κλόνος); — poet. Verb, used also in Ion. and late Prose, as Ph. (v. infr.), Aq. Ge. 45.24, al. ; Hom. (only in Il.) drive tumultuously or in confusion, πρὸ ἕθεν κλονέοντα φάλαγγας Il. 5.96; ὥς τ’ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶϋ μέγ’ οἰῶν θῆρε δύω κλονέωσι 15.324; of winds, νέφεα κλονέοντε πάροιθεν 23.213, cf. Hes. Op. 553; κλονέων ἄνεμος φλόγα εἰλυφάζει Il. 20.492; ὣς ἔφεπε κλονέων πεδίον 11.496, cf. 526; Ἕκτορα δ’ ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπ’ 22.188; χερὶ κλονέειν τινά, of a pugilist, Pi. I. 8 (7).70; εὖτ’ ἐν πεδίῳ κλονέων μαίνοιτ’ Ἀχιλλεύς B. 12.118; dub.sens. in Sappho Supp. 19.3; generally, harass, agitate, καί νιν οὐ θάλπος θεοῦ…, οὐδὲ πνευμάτων οὐδὲν κλονεῖ S. Tr. 146; τόνδε… ἆται κ. Id. OC 1244 (lyr.), cf. Ar. Eq. 361; πάθη κ. τὴν ψυχήν Ph. 1.589; in physical sense, βῆχες κ. τὸν θώρηκα Aret. CA 1.10; — Pass., to be agitated, Hp. ll.cc., Morb. 4.55. abs., of the winds, rage, D.P. 464. Pass., rush wildly, ἵππους ἐχέμεν, μηδὲ κλονέεσθαι ὁμίλῳ Il. 4.302; to be driven in confusion, ὑπὸ Τυδεΐδῃ κλονέοντο φάλαγγες 5.93, cf. 11.148, 14.59, etc. ; λαίλαπι κλονεύμενοι Semon. 1.15; ψάμαθοι κύμασιν ῥιπαῖς τ’ ἀνέμων κλονέονται Pi. P. 9.48; τὸ συμπόσιον ἐκλονεῖτο τῷ γέλωτι Luc. Asin. 47; κλονεῖσθαι τὴν γαστέρα Ael. NA 2.44. abs., to be beaten by the waves, ἀκτὰ κυματοπλὴξ κλονεῖται S. OC 1241 (lyr.); παρὰ δ’ ἰχθύες ἐκλονέοντο beside the fishes tumbled, Hes. Sc. 317; of bees, swarm, βομβηδὸν κ. A.R. 2.133; metaph, κ. ἡ οἰκουμένη Ph. 1.298; to be shaken in credit, refuted, τὸ κεκλονημένον ῥῆμα Porph. Chr. 35.

in heftige Bewegung setzen, vor sich hintreiben ; oft in der Il., gew. den in Verwirrung gebrachten u. in die Flucht geschlagenen Feind vor sich hertreiben, τοὺς μὲν ὀρινομένους, τοὺς δὲ κλονέοντας ὄπισθεν Il. 14.14 ; so ohne Casus auch 11.496, 21.533 ; c. accus., Ἕκτορα ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπ' ὠκὺς Ἀχιλλεύς 22.188 ; πρὸ ἕθεν κλονέειν φάλαγγας 5.96 ; – von Löwen, die eine Viehherde vor sich herjagen, 15.324 ; von den Winden, welche die Wolken vor sich herjagen, 23.212, wie Hes. O. 551, dah. ἀνέμων κλονεόντων, toben, Dion.Per. 464 ; vom Feuer, das der Sturm daherwälzt, Il. 20.492 ; – pass., in Verwirrung gebracht, vom Feinde bedrängt, geschlagen werden, 4.302, 5.93, 11.148, 14.59 u. öfter ; Pind. vrbdt ἐνίκασεν ἄνδρας ἀφύκτῳ χερὶ κλονέων I. 7.65 ; pass., ὁπόσαι ψάμαθοι κύμασι κλονέονται P. 9.49 ; καί νιν οὐ θάλπος θεοῦ οὐδ' ὄμβρος κλονεῖ Soph. Trach. 145 ; ὡς καὶ τόνδε ἆται κλονέουσιν ἀεὶ ξυνοῦσαι O.C. 1246, wo es sich an das Bild anreiht : ὥς τις ἀκτὰ κυματοπλὴξ χειμερία κλονεῖται. Vgl. noch Ar. Eq. 361. – sp.D. auch von der Liebe, μήποτέ σε κλονέοι φιλότης, aufregen, Agath. 1 (X.68); Paul.Sil. 30. – Auch Luc. Asin. 47 : τὸ συμπόσιον ἐκλονεῖτο γέλωτι. – Med., πὰρ δ' ἰχθύες ἐκλονέοντο, Fische tummelten sich, sprangen daneben, Hes. Sc. 317 ; u. von den Bienen, ἀολλέες ᾧ ἐνὶ σίμβλῳ βομβηδὸν κλονέονται Ap.Rh. 2.133.