κληρονομέω-ῶ (impf. ἐκληρονόμουν, f. κληρονομήσω, ao. ἐκληρονόμησα, pf. κεκληρονόμηκα) :
      1 recevoir en héritage une part de, hériter de : τινος, DÉM. 329, 15 ; IS. 47, 10 ; LUC. H. conscr. 20 ; τι, LYCURG. 159, 4, de qqe ch. ; fig. τινος, ISOCR. 1 b ; DÉM. 444, 13, de qqe ch. ; p. ext. acquérir, obtenir, en gén. : δόξαν, POL. 15, 22, 3, de la gloire ; τὴν βασιλείαν, SPT. 1Macc. 2, 10, la royauté ; en mauv. part, SPT. Sir. 6, 1 ;
      2 être institué héritier, avec un rég. de pers. : τινα, ANTH. 11, 202 ; POSIDON. (ATH. 211 f) ; PLUT. Syll. 2, de qqn, hériter de qqn ; τινά τινος, DC. 45, 47, hériter qqe ch. de qqn ;
      3 laisser pour héritier, acc. SPT. Prov. 13, 22.

➳ Fut. moy. κληρονομήσομαι au sens pass. LUC. Tox. 22.

Étym. κληρονόμος.

inherit, c. gen. rei, ὥσπερ τῆς οὐσίας, οὕτω καὶ τῆς φιλίας τῆς πατρικῆς κ. Isoc. 1.2, cf. Is. 4.7, Lycurg. 127; ὅς γ’ ἐκεκληρονομήκεις τῶν… χρημάτων πλεῖν ἢ πέντε ταλάντων D. 18.312; μὴ πλειόνων ἢ μιᾶς [κληρονομίας] τὸν αὐτὸν κ. Arist. Pol. 1309a25; c. acc. rei, Lycurg. 88, Luc. DMort. 11.3, BGU 19 ii 1 (ii AD), etc. ; abs., Phld. Mort. 24.
acquire, obtain, τὴν ἐπ’ ἀσεβείᾳ δόξαν Plb. 15.22.3; φήμην Id. 18.55.8; θρόνον βασιλείας LXX 1 Ma. 2.57; τὴν γῆν receive possession of the promised land, Palestine, ib. Le. 20.24, De. 4.1 (also, obtain all that God has promised, ib. Ps. 36 (37).11, cf. Ev. Matt. 5.5); obtain salvation, ζωὴν αἰώνιον Ev. Matt. 19.29.
to be an inheritor or heir, τινος of a person, Luc. Hist. Conscr. 20; more freq. τινα, Posidon. 36J., Plu. Sull. 2, PGnom. 5, al. (ii AD), AP 11.202, etc. ; κ. τινὰ τῆς οὐσίας D.C. 45.47; metaph, σῆτες καὶ σκώληκες κληρονομήσουσιν αὐτόν LXX Si. 19.3; — Pass., to be succeeded in the inheritance, of parents, Ph. 2.172, 291, Luc. Tox. 22; ὑφ’ ὧν τὴν ῥητορικὴν ἐκληρονομήθη Philostr. VS 2.26.6.
leave an heir behind one, υἱοὺς υἱῶν LXX Pr. 13.22.

durchs Los bekommen, übh. seinen Anteil bekommen, bes. seinen Teil an der Erbschaft empfangen, Erbe sein, beerben ; τῆς οὐσίας Isocr. 1.2 ; Isae. 1.40 u. öfter ; Dem. u. Folgde ; auch c. acc., χώραν Lycurg. 88, wie Pol. 9.39 ; Luc. D.Mort. 11.3 ; τινά, Einen beerben, Ep.adesp. 86 (XI.202), wie Posidon. Ath. V.211f ; τὴν μητρυιάν Plut. Syll. 2, welche Konstruktion Moeris als hellenistisch bezeichnet, vgl. Phryn. p. 129 ; Sp. sagen auch τινά τινος, DS. 45.47 ; vgl. Lobeck zu Phryn. a.a.O. – Auch übertr., wie im Deutschen, »Teil haben«, τῆς αἰσχύνης Dem. 19.320, wie τὴν ἐπ' εὐσεβείᾳ δόξαν Pol. 15.22.3 ; öfter bei Sp. = erlangen, bekommen. – LXX auch = zum Erben einsetzen.

κληρονομέω, -ῶ
(< κληρονόμος) [in LXX chiefly for יָרַשׁ, also for נָחַל, etc. ;]
__1. to receive by lot.
__2. to inherit (in cl., usually with genitive of thing(s)): absol., Gal.4:30 (LXX); in general, to possess oneself of, receive as one's own, obtain (as Deu.4:5, al., cf. Psa.25:3, Isa.61:7): with accusative of thing(s) (as generally in late Gk., see M, Pr., 65), of the Messianic Kingdom (cf. Psa.37:11, Sir.4:13 37:26, and see Dalman, Words, 125 ff.) and its bless­ings and privileges, τ. γῆν, Mat.5:5 (cf. LXX); τ. βασιλείαν, β. θεοῦ, Mat.25:34, 1Co.6:9-10 15:50, Gal.5:21; ζωὴν αἰώνιον, Mat.19:29, Mrk.10:17, Luk.10:25 18:18; σωτηρίαν, Heb.1:14; τ. ἐπαγγελίας, Heb.6:12; ἀφθαρσίαν, 1Co.15:50; ὄνομα, Heb.1:4; τ. εὐλογίαν, Heb.12:17, 1Pe.3:9; ταῦτα, Rev.21:7 (cf. κατα-κληρονομέω).†
(AS)