όνος (ἡ) :
   I tout ce qu’on entend, d’où :
      1 présage qu’on tire d’un mot, d’une réponse, d’un bruit, OD. 18, 117 ; HDT. 5, 72, etc. ; rar. en prose ; au plur. ESCHL. Pr. 484 ; PLUT. M. 581 d ;
      2 bruit, rumeur, SOPH. Ph. 8, 255 ; EUR. H.f. 1166 etc. ; au plur. ESCHL. Ag. 863 ; en prose, AND. 17, 10 ; ἐξ ἀμαυρᾶς κληδόνος, ESCHL. Ch. 853, d’après un bruit obscur ; κληηδὼν (épq.) πατρός, OD. 4, 317, nouvelles de mon père ;
      3 renommée, d’où en b. part, bonne renommée, gloire, ESCHL. Ch. 505, 1043 ; SOPH. O.C. 258 ; en mauv. part, mauvaise réputation, EUR. Alc. 315 ;
   II action d’appeler, d’où :
      1 appel, invocation, ESCHL. Ag. 228, Eum. 397 ;
      2 nom, appellation, ESCHL. Eum. 418.

➳ Épq. κλεηδών, OD. 18, 117.

Étym. κλέω.

όνος, ἡ, Ep. κλεηδών and κληηδών, (κλέω¹) omen, presage contained in a chance utterance, χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος Ὀδυσσεύς Od. 18.117, 20.120; ὁ μὲν τῇ κ. οὐδὲν χρεώμενος (supr. φήμη) Hdt. 5.72; κληδόνας τε δυσκρίτους ἐγνώρισ’ αὐτοῖς A. Pr. 486, cf. S. El. 1110, Call. Epigr. 1.14; in later Prose, κληδόνων ἀκούσονται LXX De. 18.14 (v.l. -ονισμῶν), cf. Polystr. p. 5 W. ; μαντικὴ ἀπὸ κληδόνων Paus. 9.11.7, cf. PMag. Oxy. 886.22 (iii AD); δέχομαι τὴν κ. Luc. Laps. 8; personified, in pl., Paus. l.c. ; Φήμη καὶ Κ., = Lat. Aius Locutius, Plu. Cam. 30.
tidings, κληηδὼν πατρός news of my father, Od. 4.317; abs., report, rumour, ἐξ ἀμαυρᾶς κ. A. Ch. 853, cf. Hdt. 9.101; κληδόνες παλίγκοτοι A. Ag. 863; κ. ἐν ἁπάσῃ τῇ πόλει κατεῖχεν, ὅτι… And. 1.130.
fame, repute, κ. ἀϋτεῖ A. Ag. 927; glory, παῖδες γὰρ ἀνδρὶ κ. σωτήριοι Id. Ch. 505; κληδὼν καλή good report, S. OC 258; κ. αἰσχρά E. Alc. 315.
invocation, λιτὰς δὲ καὶ κληδόνας πατρῴους A. Ag. 228 (lyr.); κληδόνος βοή Id. Eu. 397.
shouting, S. Ichn. 232.
name, appellation, κ. ἐπωνύμους A. Eu. 418.

όνος, ἡ, ion. u. ep. κλεηδών, ep. auch κληηδών (κλέω², καλέω);
1) wie φήμη, die Vorbedeutung, die in einem Worte, einer Rede, einem Laute liegt ; ἃς ἄρ' ἔφαν· χαῖρεν δὲ κλεηδόνι δῖος Ὀδυσσεύς Od. 18.117, wo die Freier vorher gesagt haben Ζεύς τοι δοίη ὅττι μάλιστ' ἐθέλεις, was Odysseus auf seinen Racheplan bezieht u. als eine günstige Vorbedeutung für diesen ansieht ; vgl. 20.120 ; so Her. 5.72, 9.91 ; κληδόνας δυσκρίτους ἐγνώρισ' αὐτοῖς Aesch. Prom. 484 ; vgl. Soph. El. 1099 ; in späterer Prosa, δέχομαι τὴν κληδόνα Luc. de lapsu in salt. 8 ; bei Plut. gen. Socr. 11 u. sonst falsch κλῃδών geschr., vgl. EG. 294.46.
2) Ruf, Gerücht ; ἤλυθον, εἴ τινά μοι κληηδόνα πατρὸς ἐνίσποις, Kunde vom Vater, Od. 4.317 ; πολλὰς κλύουσαν κληδόνας παλιγκότους Aesch. Ag. 837 ; ἐξ ἀμαυρᾶς κληδόνος Ch. 840 ; vgl. Soph. Phil. 255 ; κληδὼν γὰρ ἦλθεν ἐς πόλιν Eur. Herc.Fur. 1166, wie ἡ κληδὼν αὕτη σφι εἰσέπτατο Her. 9.101 ; παρὰ τοῖς παιδαρίοις καὶ γυναίοις κληδὼν ἐν ἁπάσῃ τῇ πόλει κατέσχεν Andoc. 1.130. – Dah. auch Ruhm ; παῖδες γὰρ ἀνδρὶ κληδόνες σωτήριοι θανόντι Aesch. Ch. 498 ; τί δῆτα δόξης ἢ τί κληδόνος καλῆς μάτην ῥεούσης ὠφέλημα γίγνεται Soph. O.C. 259. Aber auch αἰσχρὰ κλ., Eur. Alc. 316. – Das Rufen, Nennen ; πρόσωθεν ἐξήκουσα κληδόνος βοήν Aesch. Eum. 397 ; λιτὰς καὶ κληδόνας πατρῴους παρ' οὐδὲν ἔθεντο Ag. 228, das Anrufen des Vaters.

1. an omen or presage contained in a word or sound , (Odyssey by Homer)
2. a rumour, tidings, report , (Herdotus Historicus)
3. glory, repute , [variant datesTragica Adespota
4. a calling on, appeal , πατρῷαι κληδόνες (Aeschulus Tragicus)
5. a name, appellation , (Aeschulus Tragicus)
(ML)