(τὸ) (us. seul. aux nom. et acc. sg. et aux nom. et acc. plur. κλέα [ᾰ] v. ci-dessous) :
   I bruit, nouvelle qui se répand, IL. 2, 584, etc. ; OD. 1, 283, etc. ; ESCHL. Ag. 488 ; SOPH. Ph. 251 ; κλέος φόνου, OD. 23, 137, bruit d’un meurtre ; κλ. Ἀχαιῶν, IL. 11, 227, bruit de l’armement des Grecs ; σὸν κλέος, OD. 13, 415, nouvelles de toi ; particul. bruit sans fondement, p. opp. à nouvelle certaine, IL. 2, 486 ; ESCHL. Ag. 487 ;
   II p. suite :
      1 en b. part, bonne renommée, d’où gloire, joint à ἔπαινος, PLAT. Leg. 663 a ; à τιμή, EUR. Andr. 774 ; dans Hom., Pind. et les Trag. d’ord. avec un adj. (κλ. ἐσθλόν, IL. 5, 3 ; εὐρύ, OD. 1, 344 ; μέγα, IL. 10, 212 ; EUR. El. 1074 ; ὑψηλόν, PD. P. 3, 196 ; ὑπέρτατον, SOPH. Ph. 1347) ; en prose (κλ. μέγα, HDT. 7, 220 ; LYS. 190, 40 ; καλόν, PLAT. Leg. 625 a ; ἀείμνηστον, XÉN. Cyn. 1, 6 ; ἀθάνατον, PLAT. Conv. 208 c) ; souv. aussi abs. IL. 4, 197 ; 7, 91, etc. ; κλέος εἶναί τινι, IL. 22, 514, être une gloire pour qqn ; κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει, OD. 8, 74 ; 9, 20, etc. sa gloire va jusqu’au vaste ciel ; κλ. ἑλέσθαι, εὑρέσθαι, PD. O. 9, 154 ; λαϐεῖν, SOPH. Ph. 1347 ; φέρεσθαι, SOPH. El. 60, obtenir, rencontrer, recueillir de la gloire ; en prose, κλέος ἔχειν, THC. 1, 25, être renommé ; avec κλέος pour sujet, XÉN. Cyn. 1, 6 ; avec le gén. de la chose qui procure de la gloire : κλ. ἀγῶνος, SOPH. fr. 675, la gloire du combat ; au pl. actions glorieuses, hauts faits, IL. 9, 189, 524 ; OD. 8, 73 ;
      2 en mauv. part, mauvaise réputation, PD. N. 8, 62 ; EUR. Hel. 135.

➳ Plur. épq. κλεῖα, HÉS. Th. 100.

Étym. R. indo-europ. *ḱleu-s-, mot, renommée, de la R. *ḱleu-, entendre ; cf. κλέω, κλύω, sscr. śrávas-.

τό, Dor. κλέϜος GDI 1537 (Crissa, = Röhl Imag. 3 pp. 87/8 No.1), only nom. and acc. sg. and pl. ; Ep. pl. κλέα (before a vowel) Hom. (v. infr. II. 1), κλεῖα (nisi leg. κλέεα) Hes. Th. 100; (κλέω¹): — rumour, report, τί δὴ κ. ἔστ’ ἀνὰ ἄστυ ; Od. 16.461; κ. εὐρὺ φόνου 23.137; ὄσσαν…, ἥ τε μάλιστα φέρει κ. ἀνθρώποισι 1.283; σὸν κ.
news of thee, 13.415; c. gen., μετὰ κ. ἵκετ’ Ἀχαιῶν the report of their coming, Il. 11.227, cf. 13.364; κείνου κατὰ κ. at the news of his coming, Pi. P. 4.125; τῶν ἐμῶν κακῶν κ. S. Ph. 251; rumour, opp. certainty, κ. οἶον ἀκούομεν οὐδέ τι ἴδμεν Il. 2.486; γυναικογήρυτον κ. A. Ag. 487 (lyr.).
goodreport, fame, freq. in Hom., κ. ἐσθλόν Il. 5.3; ἀνδρὸς τοῦ κ. εὐρὺ καθ’ Ἑλλάδα Od. 1.344; abs., τῷ μὲν κ., ἄμμι δὲ πένθος Il. 4.197; τὸ δ’ ἐμὸν κ. οὔ ποτ’ ὀλεῖται 7.91, cf. 2.325; κ. εἶναί τινι to be a glory to him, 22.514; κ. οὐρανὸν ἵκει 8.192, Od. 9.20; κ. οὐρανὸν εὐρὺν ἵκανε 8.74; κ. ἄφθιτον Sappho Supp. 20a. 4, Ibyc. Oxy. 1790.47, GDI l.c. ; κ. ἀρέσθαι, εὑρέσθαι, Pi. O. 9.101, P. 3.111; γίνεσθε κατὰ κ. ὧδε μαχηταί in renown, BCH 24.71 (Acraeph., iii BC); λαβεῖν S. Ph. 1347; κ. αἰχμᾶς glory in or for…, Pi. P. 1.66; τῆς μελλοῦς κ. A. Ag. 1356; κ. σου μαντικόν ib. 1098; μικροῦ δ’ ἀγῶνος οὐ μέγ’ ἔρχεται κ. S. Fr. 938; less freq. in Prose, κ. ἀέναον Heraclit. 29; μένοντι δὲ… κ. μέγα ἐλείπετο Hdt. 7.220; κ. καταθέσθαι to lay up store of glory, Id. 9.78; τιμὴν καὶ κ. ἔσχεν Ar. Ra. 1035; πόρρω κ. ἥκει Id. Ach. 646; κ. οὐρανόμηκες Id. Nu. 459; κ. ἔχειν τὰ περὶ τὰς ναῦς Th. 1.25; παρ’ ἀνθρώποις ἀείμνηστον κ. ἔχει τινά X. Cyn. 1.6; κ. ἀθάνατον καταθέσθαι Pl. Smp. 208c; κ. τε καὶ ἔπαινος πρὸς ἀνθρώπων Id. Lg. 663a; περὶ χώρας ἀκούειν κ. μέγα Lys. 2.5; κ. ἕξειν ἔν τινι Ath.Mech. 15.4; ποῖον κ., εἰ… ; 1 Ep. Pet. 2.20; pl., ἄειδε δ’ ἄρα κλέα ἀνδρῶν the lays of their achievements, Il. 9.189, cf. 524, Od. 8.73; κλέα φωτῶν μνήσομαι A.R. 1.1. rarely in bad sense, δύσφαμον κ. ill repute, Pi. N. 8.36; αἰσχρὸν κ. E. Hel. 135, cf. Ar. Fr. 796; both senses in Th. 2.45 ἧς ἂν ἐπ’ ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ ψόγου… κ. ᾖ of whom there is least talk either for praise or blame. (Cf. Skt. śrávas ΄fame΄, Slav. slovo ΄word΄, ΄glory΄; cogn. with κλέω¹, κλύω.)

τό (ΚΛΥ, vgl. κλέω¹ u. καλέω), Ruf, Gerücht, unsichere, ungewisse Kunde ; μὴ πρόσθεν κλέος εὐρὺ φόνου κατὰ ἄστυ γένηται Od. 23.137 ; so auch 1.382 ἢν ὄσσαν ἀκούσῃς ἐκ Διός, ἥτε μάλιστα φέρει κλέος ἀνθρώποισι ; σὸν κλέος, Kunde von dir, 13.415 ; κλέος Ἀχαιῶν, das Gerücht von den Achäern, Il. 11.227, vgl. 2.325, 13.364 ; so wird es 2.485, ἡμεῖς δὲ κλέος οἶον ἀκούομεν, οὐδέ τι ἴδμεν, dem bestimmten Wissen entgegengesetzt. Vgl. noch Aesch. ταχύμορον γυναικοκήρυκτον ὄλλυται κλέος, das von den Weibern verbreitete Gerücht, Ag. 474 ; οὐδὲ τῶν ἐμῶν κακῶν κλέος ᾔσθου ποτ' οὐδέν Soph. Phil. 251. – Gew. der gute Ruf, der Ruhm ; κλέος ἐσθλὸν ἄροιτο Il. 5.3, öfter ; μέγα, εὐρύ, auch ohne Zusatz, 4.197, 7.91, 9.412 u. sonst ; häufig κλέος οὐρανὸν ἵκει, von weitverbreitetem Ruhm ; κλέος εἶναί τινι, Einem zur Ehre gereichen, 22.514 ; auch im plur., κλέα ἀνδρῶν ἀείδειν, ἀκούειν, die ruhmvollen Taten der Männer besingen, anhören, 9.189, 524, Od. 8.73, wie κλέα φωτῶν μνήσομαι Ap.Rh. 1.1 [mit ᾰ], κλεῖα Hes. Th. 100 ; – λάμπει οἱ κλέος Pind. Ol. 1.23 ; ἑλέσθαι 9.109 ; εὑρέσθαι ὑψηλόν P. 3.111, öfter ; aber auch δύσφημον κλέος προσάπτειν, schlechten Ruf, N. 8.36 ; Tragg., z.B. κλέος ὑπέρτατον λαβεῖν Soph. Phil. 1331, ἐπισπάσειν κλέος Aj. 756 ; τιμὰ καὶ κλέος Eur. Andr. 774. Auch in Prosa, Her. 7.220, κλέος ἀθάνατον Plat. Symp. 208c, κλέος τε καὶ ἔπαινος Legg. II.663a ; κλέος ἔχειν τὰ περὶ τὰς ναῦς, im Ruf stehen in Bezug auf das Seewesen, Thuc. 1.25, vgl. 2.45 ; Sp. – In schlimmer Bdtg, wie bei Pind., αἰσχρόν, Eur. Hel. 135 u. Ar. bei Phot. lex. – Das Wort kommt nur im nom. u. acc. vor.

κλέος, -ους, τό
[in LXX: Job.28:22 (שֵׁמַע) Job.30:8 * ;]
__1. a rumour, report.
__2. good report, fame, glory: 1Pe.2:20.†
(AS)