κλάω-ῶ (impf. ἔκλων, f. κλάσω [ᾰ], ao. ἔκλασα [ᾰσ], pf. inus. ; pass. f. κλασθήσομαι, ao. ἐκλάσθην, pf. κέκλασμαι) briser, d’où :
      1 propr. briser, rompre, casser, particul. en parl. de branches d’arbres, de jeunes pousses, OD. 6, 128 ; du bois d’une flèche, IL. 11, 584 ; de branches ou de pousses de vigne, TH. C.P. 1, 15, 1 ; LGS 3, 29 ; fig. τὴν ἐλπίδα, JOS. B.J. 3, 7, 13, briser l’espérance ; part. pf. pass. brisé, affaibli (par l’ivresse, etc.) PLUT. M. 596 c ;
      2 infléchir, courber, d’où au pass. s’infléchir ; au propre en parl. de routes, PLUT. M. 968 ; du cours d’un fleuve, PLUT. M. 747, etc. ; ἡ κεκλασμένη (s.-e. γραμμή) ARSTT. Phys. 5, 4, 15, ligne brisée ; en parl. de la réfraction de la lumière, des rayons visuels, ARSTT. Meteor. 3, 6, 4, etc. ; fig. part. pf. pass. qui s’infléchit doucement, qui prend de molles inflexions, en parl. de la voix, HPC. 1229 e ; DC. 79, 13 ; du rythme, LGN 40 ; de chants, PLUT. M. 1138 c.

➳ Ao. poét. 3 sg. κλάσσε, THCR. Idyl. 25, 147. Moy. ao. 3 sg. κλάσσατο, ANTH. 7, 124.

Étym. p.-ê. pré-grec.

v. κλαίω.

Att. for κλαίω.

impf. ἔκλων (κατ-) Il. 20.227, (ἀν-) Th. 2.76; fut. κλάσω [α] J. AJ 10.11.3, Luc. DDeor. 11.1; aor.1 ἔκλασα, Ep. κλάσε Od. 6.128, κατάκλασσε Theoc. 25.147; — Med., poet. aor. κλάσσατο AP 7.124 (Diog. Laert.); — Pass., fut. κλασθήσομαι Arist. Mete. 373a5; aor. ἐκλάσθην Il. 11.584; pf. κέκλασμαι Arist. APo. 76b9, etc. ; aor.2 part. κλάς (as if from κλῆμι) Anacr. 153: — break, break off, ἐξ ὕλης πτόρθον κλάσε Od. 6.128; ἐκλάσθη δὲ δόναξ Il. 11.584; break off the luxuriant shoots of the vine, Thphr. CP 1.15.1 (Pass.), Gal. 6.134, Longus 3.29, etc. ; κ. ἄρτον 1 Ep. Cor. 10.16, cf. 11.24 (Pass.). Geom., deflect, inflect, usu. of drawing a straight line ΄broken back’ at a line or surface, κλάσαι εὐθεῖαν τὴν ΑΓΒ ἐν λόγῳ τῷ δοθέντι Papp. 904.17; ἀπὸ δύο σημείων τῶν B, E κλάσαι τὴν ΒΝΞΕ Id. 122.3; — more freq. in Pass., Arist. APo. l.c. ; ἡ κεκλασμένη (sc. γραμμή) Id. Ph. 228b24; αἱ κλώμεναι εὐθεῖαι Apollon. Perg. Con. 2.52; ἐὰν ἀπὸ τῶν σημείων κλασθῶσιν ib. 3.52; κεκλάσθω Euc. 3.20, al. ; of visual rays, Arist. Mete. 377b22, Pr. 912b29; of arteries, Gal. 9.84; generally, καμπαῖς κεκλασμένας ὑποπορεύσεις Plu. 2.968b; κεκλ. στολίδες ib. 64a; τὰ κλώμενα τῶν ῥευμάτων their broken courses, ib. 747d. metaph, break, weaken, frustrate, τὴν ἐλπίδα J. BJ 3.7.13, cf. Epigr.Gr. 348 (Cios); in pf. part. Pass., κεκλασμένη φωνή weak, effeminate voice, Hp. Epid. 7.80, Arist. Phgn. 813a35 (also of the Siren΄s song, Vett.Val. 108.28, cf. κ. ἀοιδή 242.10); τὰ κεκλ. τῶν ὀμμάτων enfeebled eyes, Arist. Phgn. 808a9; κεκλ. μέλη varied by modulation, Plu. 2.1138c; ῥυθμὸς κεκλ.
broken rhythm, Longin. 41.1; τὸ κεκλ. καὶ παντοδαπόν (sc. τῆς λέξεως) Phld. Rh. 1.198S. of emotion, ἐκλάσθην πρὸς ἔλεον J. Vit. 43.

att. = κλαίω.

fut. κλάσω, ev. κλάσσω, aor. ἔκλασα, partic. auch κλάς (s. ἀποκλάω), aor. pass. ἐκλάσθην ; – brechen, zerbrechen, abbrechen ; ἐξ ὕλης πτόρθον κλάσε χειρί Od. 6.128 ; ἐκλάσθη δὲ δόναξ Il. 11.583 ; Hippocr. u. Sp.; bes. vom Abbrechen der Blätter, junger Schößlinge u. Ranken des Weinstocks, was später κλαδεύειν heißt, VLL ; vgl. Lobeck zu Phryn. 172 ; übertr., τὴν ἐλπίδα Jos.; ὁδοὶ καμπαῖς κεκλασμέναι, gekrümmt, Plut. Sol. an. 11 ; φοραί Lys. 12. – Auch von der Stimme, ἁβρᾷ καὶ κεκλασμένῃ φωνῇ DC. 79.13 ; von verweichlichten, entarteten Menschen, Sp.; auch βάδισμα, Philo.; μέλη, ῥυθμός, Plut. de mus. 22 Longin. 40 ; vom Styl, Demetr. 193.

κλάω
[in LXX: Jer.16:7 (פַּרְנַךְ), al. ;]
to break, break in pieces: of bread, Mat.14:19 15:36 26:26, Mrk.8:6 14:22, Luk.22:19 24:30, Act.2:46 20:7, 11 27:35, 1Co.10:16 11:24; before εἰς, with accusative of person(s), Mrk.8:19 (cf. ἐκ-, κατα-κλάω).†
(AS)