'(impf. ἐκίχανον, f. κιχήσομαι, ao.1 ἐκίχησα, ao.2 ἔκιχον [ῐ], pf. inus.) [ῐᾱ HOM. ῑᾰ, ATT.]
      1 rencontrer : τινὰ παρὰ νηυσί, IL. 1, 26, qqn près des vaisseaux ;
      2 atteindre, avec l’acc. : τινά, IL. 6, 341 ; PD. 3, 70, qqn ; ποσσί, IL. 6, 228, qqn à la course ; ἵππους, IL. 23, 407, atteindre des chevaux ; τινὰ δουρί, IL. 10, 370, atteindre qqn de sa lance ; ἄστυ, IL. 21, 128, s’emparer de la ville ; fig. τέλος πολέμοιο, IL. 3, 291, atteindre la fin de la guerre ; avec un suj. de chose : κιχάνει δίψα τε καὶ λιμός, IL. 19, 165, la faim et la soif s’emparent (de lui) ; μὴ μίασμά μ' ἐν δόμοις κίχῃ, EUR. Alc. 22, de peur que la souillure ne m’atteigne dans cette demeure ; rar. avec le gén. SOPH. O.C. 1487, c. τυγχάνω ;

Moy. (part. prés. κιχήμενος, ao.1 ἐκιχησάμην) m. sign. ; βέλος κιχήμενον, IL. 5, 187, trait qui atteint (qqn) ; τέλος θανάτοιο κιχήμενον, IL. 11, 451, le terme de la mort qui atteint (les hommes).

➳ [ῐᾰ, SOPH. O.C. 1451 ; ESCHL. Ch. 613 ; EUR. Alc. 480] Act. f. réc. inf. κιχησέμεν, A.RH. 4, 1482. Ao.2 sbj. épq. κιχείω, IL. 1, 26 ; 21, 128 ; BION 1, 43 ; 3 sg. κίχῃσι, OPP. H. 3, 433 ; inf. κιχήμεναι, IL. 15, 274 et κιχῆναι, OD. 16, 357. Moy. ao.1 ind. 2 sg. κιχήσαο, HH. 2, 62 ; sbj. 1 sg. épq. κιχήσομαι (p. κιχήσωμαι) IL. 2, 258.

'

imper. κιχάνετε Il. 23.407; inf. κιχάνειν Mosch. 2.112; impf. ἐκίχανον Il. 3.383; aor. 3 sg. ἔκιχεν Od. 3.169, κίχεν Il. 24.160; 3 pl. κίχον 18.153; subj. 3 sg. κίχῃσι Od. 12.122; part. κιχών 15.157; also non-thematic aor. ἐκίχην [ι], 2 sg. ἐκίχεις, like ἐτίθεις from τίθημι, 24.284; 1 pl. κίχημεν or ἐκ- 16.379; 3 dual κιχήτην Il. 10.376; subj. κιχείω, κιχείομεν, 1.26, 21.128; opt. κιχείην 2.188; inf. κιχῆναι Od. 16.357, κιχήμεναι Il. 15.274; part. κιχείς 16.342; — after Hom. κιγχάνω [α] (cf. Eust. 1525.16, Hsch., Phot.), first Sol. ap. Phot., A. Ch. 622, S. OC 1450 (both lyr.); misspelt κιχάνω E. Hipp. 1444, Hel. 597; fut. inf. κιχησέμεν A.R. 4.1482; aor. ἔκιχον E. Ba. 903 (lyr.), κίχον Pi. P. 9.26, al. ; subj. κίχω S. Aj. 657, E. Supp. 1069, Alc. 22; inf. κιχεῖν B. 1.67; aor.1 ἐκίχησα Id. 5.148, Oppian. H. 5.116, Musae. 149; — Med. (in act. sense), κιχάνομαι Il. 11.441, Od. 9.266; fut. κιχήσομαι Il. 10.370, S. OC 1487; aor.1 κιχήσατο Il. 10.494, Od. 6.51; aor.2 part. κιχήμενος Il. 5.187, 11.451:
poet. Verb (perh. used in the laws of Solon), reach, hit, or lightupon, meetwith, μή σε… παρὰ νηυσὶ κιχείω Il. 1.26, cf. Od. 13.228; Ἄδμητον ἐν δόμοισιν ἆρα κ. ; E. Alc. 477; reach, overtake, ὅν κε… ποσσὶ κιχείω Il. 6.228; κιχήσεσθαι δέ σ’ ὀΐω ib. 341, cf. 21.605, Pi. P. 2.50, B. 5.148, etc. ; τὰ φεύγοντα Id. 1.67; ἵππους δ’ Ἀτρεΐδαο κιχάνετε Il. 23.407; σὲ δουρὶ κιχήσομαι shall reach thee, 10.370; εἰς ὅ κεν ἄστυ κιχείομεν till we reach it, 21.128; ἧός κε τέλος πολέμοιο κιχείω arrive at it, 3.291; sts. of things, βέλος ὠκὺ κιχήμενον the dart that had just reached him, 5.187; φθῆ σε τέλος θανάτοιο κιχήμενον 11.451. rarely c. gen., like τυγχάνω, S. OC 1487.

conj. wie von κίχημι, κιχείω, Il. 1.26, κιχείομεν, 21.128, optat. κιχείην, 2.188, inf. κιχῆναι, ep. κιχήμεναι, Od. 16.357, Nonn., partic. κιχείς, Il. 16.342, med. κιχάνομαι, Il. 19.289, κιχήμενος, 11.451 u. öfter, imperf. κιχήτην, 10.376, u. nach Analogie von ἐτίθουν, ἐτίθεις, auch ἐκίχεις, Od. 24.284 (ein Präsens κιχέω kommt nicht vor), fut. κιχήσομαι, aor. ἔκιχον, κιχών, u. bei sp.D. ἐκίχησα, auch med. ἐκιχησάμην, Il. 4.385 ; Hesych. führt auch κίξατο u. κίξαντες an;
erreichen, antreffen, finden ; μή σε, γέρον, κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω Il. 1.26, öfter ; im Lauf einholen, Ἀκάμαντα κιχεὶς ποσὶ καρπαλίμοισι Il. 16.342, κιχάνετε μηδὲ λίπησθον 23.407 ; δουρί 10.370 ; auch βέλος κιχήμενον, 5.187 ; κιχάνει δίψα τε καὶ λιμός 19.165 ; νῦν αὖτέ με μοῖρα κιχάνει 22.203, wie φθῆ σε τέλος θανάτοιο κιχήμενον 11.451 ; ἄστυ, die Stadt einnehmen, 21.128 ; Pind. nur im aor.2, ἀετόν P. 2.50 ; κιχήσατο Archil. frg. 41 ; κιχάνει δέ μιν Ἑρμῆς Aesch. Ch. 613 ; μέχρις μυχοὺς κίχωσι τοῦ κάτω θεοῦ Soph. Aj. 568, der auch den gen. damit vbdt, ἆρ' ἔτ' ἐμψύχου κιχήσεταί μου ; O.C. 1484 ; λιμένα ἔκιχεν Eur. Bacch. 901 ; μὴ μίασμά μ' ἐν δόμοις κίχῃ Alc. 22 ; sp.D., εὕδοντας ἐκίχησε φυλακτῆρας Opp. Hal. 5.116, Nonn.
[Bei Hom. ist α lang, bei den Att. kurz, die aber ι im praes. lang brauchen, z.B. Soph. O.C. 1451, Aesch. Ch. 613, Eur. Alc. 480 ; weshalb κιγχάνω zu schreiben scheint, vgl. Eust. zu Od. 5.84 u. Phot.]