(seul. prés. impf. et ao.) [ῐῡ]
      1 intr. se lamenter, gémir, AR. Eq. 13 ; A.RH. 1, 292 ; OPP. C. 3, 216 ;
      2 tr. déplorer, acc. CALL. Ap. 20 ;
      3 fig. faire retentir : χαλινοὶ κινύρονται φόνον, ESCHL. Sept. 123, les mors résonnent d’un bruit de meurtre.

➳ Impf. 2 sg. κινύρεο [ῑῡ] COL. 215. Ao. 3 sg. κινύρατο [ῐῡ] MOSCH. 3, 43.

only pres. and impf. (unless the aor. κινύρατο be read in Mosch. 3.43): — utter a plaintive sound, lament, Ar. Eq. 11, A.R. 1.292; οἰκτρὰ κινυρομένη Opp. C. 3.217; πολλὰ κ. Q.S. 6.81, al. c. acc. pers., bewail, τινα Call. Ap. 20. once in Trag., c. acc. cogn., κινύρονται φόνον χαλινοί (L. Dind. μινύρονται ex Hsch.) the bridles ring murderously, A. Th. 123 (lyr.).

nur praes. u. impf., klagen, jammern ; VLL erkl. θρηνεῖν, κλαίειν ; übh. einen traurigen Ton von sich geben od. einen Unheil verkündenden, wie Aesch. sagt κινύρονται φόνον χαλινοί, sie klirren Mord, Spt. 116 ; τί κινυρόμεθ' ἄλλως, Ar. Eq. 13 ; sp.D., wie Ap.Rh. 1.292 ; οἰκτρὰ κινυρομένη Agath. 7 (V.289), wie Opp. Cyn. 3.216 ; auch c. acc. der Person, οὐδὲ Θέτις Ἀχιλῆα κινύρεται αἴλινα μήτηρ Callim. Apoll. 20, betrauern.