(seul. prés. et impf. ἐκήκιον ; pass. seul. part. prés.) :
      1 intr. ruisseler, couler le long (du corps), en parl. d’eau de mer, OD. 5, 455 ; A.RH. 1, 542 ; ἔκ τινος, SOPH. Ph. 784 ; couler de qqe ch. ;
      2 tr. exhaler (un souffle, une odeur) acc. A.RH. 4, 929 ;

Moy. se répandre hors de, gén. SOPH. Ph. 696.

➳ Prés. part. neutre κηκῖον, SOPH. Ph. 784 ; impf. 3 sg. κήκιε [ῐ] OD. 5, 455 ; ἐκήκιεν, A.RH. 1, 542 ; κήκιε, A.RH. 4, 929.

Dor. κακίω Hsch. : — gush, bubble forth, θάλασσα… κήκιε πολλὴ ἂν στόμα τε ῥῖνάς τε much brine gushed up through his mouth, Od. 5.455, cf. A.R. 1.542; ἐκ βυθοῦ κηκῖον αἷμα S. Ph. 784; c. acc. cogn., bubble with, send forth, κήκιε πόντος ἀϋτμήν A.R. 4.929; — Med., ooze, αἱμάδα κηκιομέναν ἑλκέων S. Ph. 697. [ι Ep. ; ι S. ll.cc.]

hervorquellen, -sprudeln, reichlich ausströmen ; θάλασσα κήκιε πολλὴ ἂν στόμα, viel Meerwasser strömte aus dem Munde, Od. 5.455 ; στάζει γὰρ αὖ μοι φοίνιον τόδ' ἐκ βυθοῦ κηκῖον αἷμα Soph. Phil. 784 ; pass., τὰν θερμοτάταν αἱμάδα κηκιομέναν ἑλκέων, der aus der Wunde herausgetrieben wird, hervordringt, 690 ; sp.D., wie Ap.Rh. 1.542 ; θερμὴν ἔτι κήκιε πόντος ἀϋτμήν 4.929 ; vom Rauch, Qualm, θυέων τ' ἄπο τηλόθι κήκιε λιγνύς 1.1188.
[Hom. u. Ep. haben ι kurz.]