α, ον [ᾰ]
      1 lucratif, avantageux, utile, HDT. 9, 7 ; XÉN. Cyr. 7, 1, 17 ; τὸ κ. c. κέρδος, ESCHL. Eum. 1008, gain, profit ;
      2 qui soigne ses intérêts, d’où en mauv. part, rusé, astucieux, en parl. de pers. OD. 13, 291 ; de choses (conseil, parole, projet, etc.) IL. 10, 44 ; OD. 6, 148 ; 8, 548.

• Cp. -ώτερος, HDT. 9, 7 ; XÉN. Cyr. 7, 1, 17 ; PLAT. Rsp. 345 a.

Étym. κέρδος.

α, ον, (< κέρδος) of persons and their arts, crafty, cunning, κ. κ’ εἴη καὶ ἐπίκλοπος Od. 13.291; βουλή Il. 10.44; μῦθος Od. 6.148; νοήματα 8.548; of Ionian women, Aeschin. Socr. 20. esp. of the fox, Archil. 89.5; hence ἡ κ.
the wily one, the fox, Ael. NA 6.64, etc. ; cf. κερδώ 1. of things, profitable, Pi. P. 2.78, X. Mem. 3.4.11, etc. ; κερδαλεώτερόν ἐστι ὁμολογέειν τῷ Πέρσῃ Hdt. 9.7. αʹ; τὰς ἐμπορίας τὰς κ. Ar. Av. 594, cf. Isoc. 2.18; τὸ κ. A. Eu. 1008 (anap.); κ. ἔς τι Th. 2.53. Adv. -λέως to one΄s advantage, opp. δικαίως, Id. 3.56.

1) gewinnreich, ersprießlich, nützlich ; βουλή Il. 10.44 ; Pind. P. 2.78 ; Aesch. Eum. 962 ; τὰς ἐμπορίας τὰς κερδαλέας Ar. Av. 595 ; κερδαλεώτερόν ἐστι Her. 9.7.1 ; Plat. Crat. 417b ; ἐργασίαι Isocr. 2.18. • Adv., Thuc. 3.56.
2) sich auf seinen Vorteil verstehend, listig, schlau ; καὶ ἐπίκλοπος Od. 13.291 ; μῦθος 6.148 ; τὴν ἀλώπεκα κερδαλέαν καὶ ποικίλην Plat. Rep. II.365c. – S. κερδαλῆ.