ή, όν :
      1 vide, SOPH. Ph. 31 ; EUR. Hel. 1063 ; PLAT. Theæt. 148 e, etc. ; p. opp. à πλέως, AR. Eq. 280 ; à πλήρης, AR. Nub. 1054 ; à μεστός, DIPH. (ATH. 499 c) ; τὸ κενόν, DÉMOCR. (PLUT. M. 1110 f) le vide ; κενὴν κατηγορεῖν, ARSTT. Respir. 1, 2, porter une accusation contre un absent ;
      2 p. suite, vide de, privé de, avec le gén. : κενὸς πάντων, XÉN. Hell. 7, 3, 8, vide de tout, entièrement vide ; κενὸν δένδρων πεδίον, PLAT. Rsp. 621 a, plaine vide d’arbres, nue ; fig. κ. φρονήσεως, PLAT. Tim. 75 a ; κ. ἐπιστήμης, PLAT. Rsp. 486 c, vide de prudence, de science, etc. ; d’où, en parl. de tout être ou objet privé de ce qui lui est nécessaire ou habituel : en parl. de pers. privé de forces, épuisé, ESCHL. Pers. 484 ; σῶμα κ. PLUT. M. 831 b, corps décharné ; λέαινα κενή, SOPH. Aj. 986, lionne privée du lion ; en parl. d’un enfant orphelin, BION 1, 59 ; en parl. de places sans garnison, ESCHN. 74, 21 ; particul. qui reste les mains vides, ESCHL. fr. 225 Dind. ; SOPH. Tr. 495, O.C. 359 ; κενεὸν νέεσθαι, IL. 2, 298 ; OD. 15, 214, revenir les mains vides ; p. opp. à φέρειν, HDT. 7, 131 ; d’où en gén. : διὰ κενῆς, THC. 4, 126 ; AR. Vesp. 929, etc. ; κατὰ κενῆς, PROCL. Plat. Tim. p. 191 ; ἐν κενοῖς, SOPH. Aj. 971 ; εἰς κενόν, DS. 19, 9 ; HLD. 10, 30, etc. ; κατὰ κενοῦ, PHIL. p. 121 e, à vide ;
      3 vain, sans fondement, frivole, futile, en parl. de pers. SOPH. Ant. 709 ; AR. Ran. 530 ; ou de choses (vœu, espérance, etc.) OD. 22, 249 ; PD. P. 2, 112 ; N. 4, 66, etc. ; ESCHL. Pers. 804, etc. ; εἰς τὸ κενόν, A. PL. 4, 238, en vain.

• Cp. κενότερος, PLAT. Conv. 175 d ; sup. κενότατος, DÉM. 821, 11.

➳ Dans Hom. κένος seul. OD. 22, 249 ; d’ord. ion. et épq. κενεός ou κεινός = *κένϝος : κεινός, IL. 3, 376 ; 4, 181, etc. ; ou κενεός, IL. 2, 298 ; OD. 10, 42 ; de même κεινός, HDT. 1, 73, etc. ; PD. O. 3, 81, etc. ; une fois dans les Trag. EUR. I.T. 418 ; ou κενεός, HDT. 8, 28 (var. κεινός) ; PD. P. 2, 112, etc. Éol. κέννος, GRAMM.

Étym. p. *κενϝός, de la R. indo-europ. *ḱen-, vide.

ή, όν, Ion. and poet. κεινός Il. 3.376, 4.181, 11.160, 15.453, Pi. O. 2.65, 3.45, Hdt. 1.73, al. ; Ep. also κενεός, as always in Hom. (exc. in Il. ll.cc., and κενός Od. 22.249 (s.v.l., fort. κενέ’ εὔγματα or κείν’ εὔγματα)), also Hp. Aph. 7.24, Meliss. 7, Timo 20.2 (Comp.), and in Dor., IG4²(1).121.73 (Epid., iv BC); Aeol. κέννος, acc. to Greg.Cor. p. 610 S. ; Sup. κεννότατος Sch. Tz. in An.Ox. 3.356.18; but οἱ Αἰολεῖς… οὐ λέγουσι κέννος Choerob. in An.Ox. 2.242, cf. Hdn. Gr. 2.302, and the true Aeol. is prob. κένος or κένεος, from ΚενϜος, kenevos, cf. Cypr. κενευϜός Schwyzer 683.4. mostly of things, empty, opp. πλέως, Ar. Eq. 280; opp. πλήρης, Id. Nu. 1054; opp. μεστός, Diph. 12; κενεὰς σὺν χεῖρας ἔχοντες Od. 10.42; νοστήσαντας κεινῇσι χερσί Hdt. 1.73; κεναῖς χερσίν Pl. Lg. 796b (v. infr. II. 2); τὸ κ. (sc. τάλαντον) the empty one, Ar. Fr. 488.5; κ. οἴκησις S. Ph. 31; γῆ Id. OT 55; εὐνή Id. Ant. 424; χώματα κεινά, = κενοτάφια, Hdt. 9.85; κ. τάφος E. Hel. 1057; κατέθισαν ἐπὶ κενευϜῶν (sc. τάφων gen. sg.) Schwyzer l.c. (Cypr.); κ. χρόνος a pause in music, Anon. Bellerm. 83; σφυγμὸς κ. Agathin. ap. Gal. 8.936; of wool and wine, dub.sens. in Archig. ap. Gal. 8.945; τὸ κ.
the void of space, Democr. 9, Meliss. l.c., Emp. 13, al., Epicur. Ep. 1 p. 6U., etc. ; τὸ κ., = τόπος ἐστερημένος σώματος, Arist. Ph. 208b26, cf. 213a13 sqq., Cael. 279a13; κ. χώρα Pl. Ti. 58a; ἢν κενεὸν λάβῃ [ἡ διακοπή] if it penetrates the (brain-) cavity, Hp. Aph. l.c. ; esp. Astrol., not occupied by a planet, κ. δρόμος Man. 2.452, cf. Vett.Val. 94.27; cf. κενοδρομέω.
empty, fruitless, void, κενὰ εὔγματα εἰπών Od. 22.249 (v. supr.); ἐλπίς, ἐλπίδες, Simon. 5.16, A. Pers. 804; γνώμα Pi. N. 4.40, cf. S. Ant. 753; ἔξοδοι Id. Aj. 287; φροντίδες Id. Fr. 949; τέρψις ib. 577; φόβοι E. Supp. 548, cf. X. An. 2.2.21; φρόνημα Pl. R. 494d, etc. ; κ. πρόφασις καὶ ψευδής D. 18.150; λοιδορία κ. Id. 2.5; μάταιον καὶ κ. ib. 12; κενὸν ἆρα καὶ τὸ φάρμακον πρὸς τὸ κ. prob. in Men. 530.19; ἀπόντων κενὴν κατηγορεῖν bring an idle charge, Arist. Resp. 470b12; ineffectual, λύγξ Th. 2.49; πουλυμαθημοσύνης, τῆς οὐ κενεώτερον ἄλλο Timo l.c. ; πολλὰ κ. τοῦ πολέμου Arist. EN 1116b7; κ. δόξαι Epicur. Sent. 15; ἐπιθυμίαι, opp. φυσικαί, Id. Ep. 3 p. 62U., Diog.Oen. 59; κ. ὀρέξεις Metrod. Herc. 831.16; freq. in adverbial usages, neut. pl., κενεὰ πνεύσαις Pi. O. 10 (11).93; ἡ διὰ κενῆς ἐπανάσεισις τῶν ὅπλων empty flourishing of arms, Th. 4.126; διὰ κενῆς ῥίπτειν throw without a projectile, Arist. Pr. 881a39; κεκλάγγω διὰ κενῆς ἄλλως to no purpose, Ar. V. 929; μάτην διὰ κ. Pl.Com. 174.21; οὐ μαχοῦμαί σοι διὰ κ. Men. Sam. 260; ἐν κενοῖς S. Aj. 971; κατὰ κενῆς Procl. in Ti. 2.167 D. ; εἰς κενόν D.S. 19.9, Hld. 10.30; εἰς κ. ἡ δαπάνη IG 14.1746; εἰς κ. μοχθεῖν Men. Mon. 51; κατὰ κενοῦ χανεῖν Suid. s.v. λύκος ἔχανεν· κατὰ κενοῦ φέρειν τὰς χεῖρας Ph. 1.153; κατὰ κ. βαίνειν, = κενεμβατεῖν, Plu. 2.463c; regul. Adv. κενῶς, διαλεκτικῶς καὶ κ. Arist. de An. 403a2; λογικῶς καὶ κ. Id. EE 1217b21; μὴ κ. πόνει Men. 1101, cf. Epicur. Ep. 3 p. 61U., Polystr. p. 7 W., Arr. Epict. 2.17.6, Plu. 2.35e. of persons and things, c. gen., destitute, bereft, τοῦ νοῦ S. OC 931; φρενῶν Id. Ant. 754; δακρύων E. Hec. 230; συμμάχων κ. δόρυ Id. Or. 688; πεδίον κ. δένδρων Pl. R. 621a; κ. φρονήσεως, ἐπιστήμης, Id. Ti. 75a, R. 486c; κ. πόνου without the fruits of toil, A. Fr. 241. abs., empty-handed, αἰσχρόν τοι δηρόν τε μενειν κενεόν τε νέεσθαι Il. 2.298, cf. Od. 15.214; ἀπίκατο, οἱ μὲν κεινοί, οἱ δὲ φέροντες κτλ. Hdt. 7.131; κενὸς κενὸν καλεῖ A. Th. 353 (lyr.); ἥκεις οὐ κενή S. OC 359, cf. Tr. 495; οὐθ’ ὑπεργέμων… οὔτε κ. Alex. 216; of camels, without burdens, unloaded, opp. ἔγγομοι, OGI 629.166 (Pal- myra, ii AD); κ. ἂν ἴῃ…, κ. ἄπεισιν Pl. R. 370e; κ. τινὰ ἐξαποστεῖλαι LXX Ge. 31.42; bereft of her mate, λέαινα S. Aj. 986; orphan, Ἔρωτες Bion 1.59; ὑπ’ ἄσθματος κενοί exhausted…, A. Pers. 484; of places, without garrison, χῶραι Aeschin. 3.146, cf. Hdt. 5.15; of the body, without flesh, Plu. 2.831c.
devoid of wit, vain, pretentious, κεινὸς εἴην Pi. O. 3.45; διαπτυχθέντες ὤφθησαν κενοί S. Ant. 709; ἀνόητον καὶ κ. Ar. Ra. 530, cf. Ep. Jac. 2.20. Comp. and Sup., κενότερος Stratt. 10 D. ; -ότατος D. 27.25, Phld. Rh. 1.67 S., al., cf. Choerob. in Theod. 2.76, EM 275.50; κενώτερος, -ώτατος, Pl. Smp. 175d, v.l. in Arist. EN 1107a30 (Comp.); κενεώτερος Timo (v. supr.); κενεώτατος v.l. in Hp. Acut. 62.

Hom. in dieser Form nur einmal, Od. 22.249, sonst κεινός, Il. 3.376, 4.181, 11.160, wie Pind. Ol. 2.71, 3.48 ; Her. 7.131 ; auch Eur. I.T. 418 ; Nebenform κενεός, Il. 2.298, Od. 15.213, 10.42 ; auch Pind. N. 4.50, 8.98 u. sonst. Nach Greg.Cor. äol. κεννός,
leer ; τρυφάλεια Il. 3.376 ; σὺν κεινῇσιν νηυσί 4.181 ; ὄχεα 11.160 ; κενεὸν νέεσθαι, mit leeren Händen, Il. 2.298 ; ὁρῶ κενὴν οἴκησιν Soph. Phil. 31 ; ξὺν ἀνδράσιν κάλλιον ἢ κενῆς κρατεῖνγῆς O.R. 55 ; κεναῖς δ' ἀμφίσταμαι τραπέζαις El. 185 ; τάφος Eur. Hel. 1063 ; Ggstz πλήρης, Ar. Nub. 1054, πλέος, Eq. 280, ἐγκύμων, Plat. Theaet. 148e, μεστός, Diphil. bei Ath. XI.499c u. Sp.; – χρόνος, eine Pause, Music. – Häufig übertr.; τοῦ νοῦ κενός, entblößt davon, ermangelnd, Soph. O.C. 934, vgl. Ant. 750 ; κενὴ λέαινα Aj. 965, die verlassene ; vgl. κενὸν δένδρων πεδίον Plat. Rep. X.621a ; ὅσα κενά ἐστι φρονήσεως Tim. 75a ; unteilhaftig, ἐπιστήμης Rep. VI.486c ; κενὰ πάντων, von Allem entblößt, Xen. Hell. 7.3.8 ; Sp. – Aehnl. ἥκεις οὐ κενή, eigtl. du kommst nicht mit leeren Händen, ohne Grund, Soph. O.C. 360 ; vgl. Tr. 445 ; – ὑπ' ἄσθματος, erschöpft, Aesch. Pers. 426 ; κεναῖς χερσὶν ἀθύρειν Plat. Legg. VII.796b. – Bes. leer, eitel, nichtig, κενὰ εὔγματα, leere Prahlereien, Od. 22.249 ; γνώμα Pind. N. 4.40 ; ἐλπίδες 8.95 ; κεναῖσιν ἐλπίσιν πεπεισμένος Aesch. Pers. 790 ; vgl. Eur. I.A. 987 ; κεναὶ γνῶμαι Soph. Ant. 749 ; θυμῷ ματαίῳ μὴ χαρίζεσθαι κενά El. 323 ; κενοὶ λόγοι Plat. Lach. 196b ; λοιδορία Dem. 2.5 ; dem μάταιος entsprechend, ib. 12, wie Plut. adv. Col. 17 κενὰς ἀρετὰς καὶ ματαίας vrbdt ; κενὴ πρόφασις καὶ ψευδής Dem. 18.150 ; Sp.; – διὰ κενῆς, s. oben διακενῆς.
Komparat. κενότερος, nach den alten Gramm., EM. 275.50 u. B.A. 121.6, an das ion. κεινός erinnernd ; doch steht jetzt κενώτερος Plat. Symp. 175d, κενώτατον λόγον λέγειν Dem. 27.25, u. jene Form findet sich nur hier u. sonst als v.l.

κενός, -ή, -όν
[in LXX chiefly for רִיק and cognate forms ;]
empty (Gen.37:24, Jdg.7:16). Metaph.,
__(a) empty, vain: λόγοι, Eph.5:6; ἀπάτη, Col.2:8; κήρυγμα, πίστις, 1Co.15:14;
__(b) vain, fruitless: ἡ χάρις, 1Co.15:10; κόπος, 1Co.15:50; ἡ εἴσοδος, 1Th.2:1; κενά, Act.4:25 (LXX); εἰς κενόν, in vain, to no purpose (Diod., LXX; cl. διὰ κενῆς), 2Co.6:1, Gal.2:2, Php.2:16, 1Th.3:5;
__(with) of persons, empty-handed: Mrk.12:3, Luk.1:53 20:10-11; vain, Jas.2:20.†
SYN.: μάταιος, of the aim or effect of an action, κ. of its quality (Lft. on Cl. Rom., 1Co., § 7; Tr., Syn., xlix) (AS)