κεντέω-ῶ (f. κεντήσω, ao. ἐκέντησα, pf. inus. ; pass. ao. ἐκεντήθην, pf. κεκέντημαι) enfoncer l’aiguillon, d’où :
      1 stimuler de l’aiguillon, aiguillonner : ἵππον, IL. 23, 337, un cheval (attelé à un char) ;
      2 percer de l’aiguillon, en parl. d’abeilles, de guêpes, AR. Nub. 946 ; du porc-épic, EL. N.A. 12, 26 ; du piquant d’une plante, TH. H.P. 7, 4, 8 ;
      3 percer comme d’un aiguillon, d’où piquer, blesser, en gén. PD. P. 1, 55 ; SOPH. Aj. 1245 ; EUR. Hec. 1171 ; en parl. de supplices, THC. 4, 47 ; PLAT. Gorg. 456 d ; fig. τῷ λιμῷ κεντούμενος, ALCIPHR. 3, 4, aiguillonné par la faim ;
      4 c. βινεῖν, MNÉSIM. (ATH. 403 d).

➳ Ao. dor. 3 sg. κέντασε [ᾱ] THCR. Idyl. 19, 1. Inf. épq. κένσαι, IL. 23, 337.

Étym. R. indo-europ. *ḱent-, piquer ; cf. κέντρον.

Pi. P. 1.28, etc. ; fut. -ήσω S. Aj. 1245; aor. ἐκέντησα Hp. Epid. 5.45, Dor. κέντασα Theoc. 19.1; Ep. inf. κένσαι (as if from Κέντω) Il. 23.337; — Pass., fut. -ηθήσομαι (συγ-) Hdt. 6.29; aor. ἐκεντήθην Arist. Spir. 483b16, Thphr. HP 9.15.3; pf. κεκέντημαι Hp. Anat. 1: — prick, goad, spur on, Il. l.c., Ar. Nu. 1300, etc. ; prov., κ. τὸν πῶλον περὶ τὴν νύσσαν, of impetuous haste, Suid. of bees and wasps, sting, Ar. V. 226, al. ; Ἔρωτα κακὰ κέντασε μέλισσα Theoc. l.c. ; τὠφθαλμὼ κεντούμενος ὥσπερ ὑπ’ ἀνθρηνῶν Ar. Nu. 947; of the porcupine, Ael. NA 12.26; then, generally, prick, stab, Pi. l.c., Theoc. 15.130, etc. ; μηδ’ ὀλωλότα κέντει S. Ant. 1030; τὴν γλῶσσαν καὶ τὴν ψυχὴν αὐτῶν κέντησον Tab. Defix. 97.26; ἐκέντει… <αἰθέρ΄>, ὡς σφάζων ἐμέ E. Ba. 631 (troch.), etc. ; κ. τὸν ἀέρα Theo Sm. p. 61 H., cf. p. 72 H. ; τύπτειν οὐδὲ κ. Pl. Grg. 456d; — Pass., κεντηθείσης τῆς φλεβός Thphr. l.c. ; παιομένους καὶ κεντουμένους Th. 4.47; μαστιγούμενος καὶ κεντούμενος X. HG 3.3.11, cf. An. 3.1.29; metaph, σὺν δόλῳ κ.
stab in the dark, S. Aj. 1245; λιμῷ κεντούμενος Alciphr. 3.4. = βινέω, Mnesim. 4.55.

(ΚΕΝΤ, wovon κένσαι, Il. 23.337), stechen, stacheln, die Pferde zum Lauf, Il. a.a.O.; von der Biene, Theocr. 19.1 ; vgl. Ar. Nub. 946 ; martern, quälen, Pind. P. 1.28 ; ἀλλ' εἶκε τῷ θανόντι, μηδ' ὀλωλότα κέντει Soph. Ant. 1017 ; ἢ κακοῖς βαλεῖτέ που ἢ σὺν δόλῳ κεντήσετε Aj. 1224 ; Eur. Bacch. 631 ; τὰς κόρας, ausstechen, Hec. 1171 ; Thuc. 4.47 vrbdt δεδεμένους καὶ παιομένους καὶ κεντουμένους u. Plat. τύπτειν καὶ κεντεῖν Gorg. 456d ; παιόμενοι, κεντούμενοι, ὑβριζόμενοι Xen. An. 3.1.29 ; μαστιγούμενοι καὶ κεντούμενοι Hell. 3.3.11 ; in obszönem Sinne, λορδοῖ, κεντεῖ, βινεῖ Ath. IX.403d aus Mnesimach. Auch übertr., λιμῷ κεντούμενος, vom Hunger gestachelt, gequält, Alciphr. 3.4. Vgl. κεντρόω.

1. to prick, goad, spur on , (Iliad by Homer)
2. of bees and wasps, to sting , (Aristophanes Comicus)
3. generally, to prick, stab , (Pindar), etc.: to torture , (Xenophon Historicus): metaphorically, σὺν δόλωι κ. to stab in the dark, (Sophocles Tragicus) (ML)