κελα·ρύζω [ᾰ]
      1 intr. couler avec bruit, jaillir avec bruit, en parl. d’eau, IL. 21, 261 ; OD. 5, 323 ; du sang d’une blessure, IL. 11, 813 ; de lait, POÈT. (PLUT. M. 409 b) ;
      2 tr. verser ou faire couler avec bruit, acc. ION (ATH. 495 b).

➳ Dor. impf. 3 sg. κελάρυσδε, THCR. Idyl. 7, 137 ; fut. κελαρύξομαι, SIB. 3, 440 ; ao. 3 sg. κελάρυξε, PD. fr. 182.

Étym. κέλαδος, ῥυ- de ῥέω.

fut. -ύσομαι or -ύξομαι prob. in Hsch. (κελαρύζεται· μετὰ ποιᾶς φωνῆς ἠχήσει cod.); aor. κελάρυξε Lyr.Adesp. 90.1; Poet. and late Prose (v. infr.): — babble, murmur, of running water, κατειβόμενον κελαρύζει Il. 21.261, cf. Theoc. 7.137, Phld. Po. Herc. 994.14, Philostr. VA 1.16, Im. 1.21; later, of a rushing torrent, c. acc. cogn., ὣς ποταμὸς κ. μέγας… σμερδαλέον μύκημα Opp. C. 2.145; also, gush out like water, ἀπὸ δ’ ἕλκεος… αἷμα μέλαν κελάρυζε Il. 11.813; [ἅλμη] ἀπὸ κρατὸς κελάρυζεν ran gushing, Od. 5.323; of milk, Lyr.Adesp. l.c. pour with a gush or gurgling sound, ἀφύσσοντες οἶνον κελαρύζετε Ion Trag. 10 (lyr.). (Onomatopoeic, acc. to Str. 14.2.28, Plu. 2.747d.)

dor. κελαρύσδω, = κελαδέω, rauschen, tosen, brausen ; von herabströmendem Wasser, Il. 21.261, Od. 5.323, vgl. Plut. Symp. 9.15.2 ; vom Blut, ἀπὸ δ' ἕλκεος αἷμα μέλαν κελάρυζε Il. 11.812 ; sp.D., wie Opp. Cyn. 2.145 ἃς ποταμὸς κελάρυζε μέγας ; – lärmen, jauchzen, ἀφύσσοντες οἶνον κελαρύζετε Ion bei Ath. XI.495b.