'(f. κερῶ, ao. ἔκειρα, pf. inus. ; pass. ao.1 ἐκέρθην, ao.2 ἐκάρην [ᾰ] pf. κέκαρμαι) :
      1 tondre, rogner, raser, en parl. de cheveux, de barbe, etc. : κόμην, IL. 23, 146 ; ou ἔθειράν τινος, EUR. Hel. 1124, couper la chevelure de qqn ; au pass. βοστρύχους κεκαρμένος, EUR. El. 515, ayant les cheveux coupés (en signe de deuil) ; κ. τὴν κόμην τινι, PAUS. 1, 37, 3, couper la chevelure pour la consacrer (à un dieu) ; abs. couper les cheveux ou les poils : σφέας καὶ τοὺς ἵππους, HDT. 9, 24, se tondre eux et leurs chevaux ; κεκάρθαι τὰς κεφάλας, HDT. 2, 36, avoir la tête tondue ;
      2 en parl. de choses chevelues (branches, feuilles, fleurs, etc.) : δοῦρ' ἐλάτης, IL. 24, 450, dégarnir de verdure une branche de sapin ; ὕλην, SOPH. Tr. 1196, tondre un bois ; οὖρος, HDT. 7, 131, raser une montagne (la déboiser) ; λείρια, MOSCH. 2, 32 ; ou ἄνθη, PHILSTR. p. 6, moissonner des lis, des fleurs ;
      3 p. ext. tondre avec les dents, ronger, dévorer : ἧπαρ (lat. jecur tondens) OD. 11, 578 ; LUC. D. mort. 30, 1, un foie ; fig. κτήματα, OD. 2, 312, etc. ; βίοτον, OD. 1, 378, etc. une fortune, des ressources pour vivre ; p. ext. ravager, piller, dévaster : γῆν, HDT. 6, 99, un pays ; τὴν Ἑλλάδα, PLAT. Rsp. 471 b, la Grèce ; d’où détruire, en gén. : πολύκερων φόνον, SOPH. Aj. 55, faire un grand carnage de bêtes à cornes ;

Moy. :
      1 tondre sur soi : κόμην, IL. 23, 46 ; OD. 4, 198, etc. ; χαίτας, OD. 24, 46, se couper la chevelure (en signe de deuil) ;
      2 abs. se couper les cheveux (en signe de deuil) EUR. H.f. 1390 ; ESCHN. 84, 13 ; LYS. (ARSTT. Rhet. 3, 10) ; PLUT. Lys. 1 ;
      3 couper, moissonner : χθὼν πεύκας κειραμένη, ANTH. 9, 106, terre dont on a coupé les pins ; ἄρουραι λήϊα κειράμεναι, Ps.-PHOCYL. 166, champs dont on a coupé les moissons ; fig. κ. δόξαν, ANTH. App. 203, voir sa gloire moissonnée ; cf. ESCHL. Pers. 952.

➳ Sel. PHRYN. p. 319 Lob., κείρασθαι primit. en parl. de pers. se tondre volontairement ; καρῆναι, en parl. des bestiaux ou des personnes, à titre de peine infamante ; distinction non observée postér. PLUT. Lys. 1. — Act. prés. 3 pl. dor. κείροντι, BION 1, 22. Fut. épq. κερέω, IL. 23, 146. Ao. épq. ἔκερσα, IL. 24, 450 ; ESCHL. Suppl. 665, etc. Moy. ao. épq. 2 sg. ἐκέρσω, CALL. fr. 311.

Étym. R. indo-europ. *(s)ker-, couper ; cf. sscr. kr̥ntáti, pf. ca-kar-ta, all. scheren.

'

fut. κερῶ Pl. R. 471a, Ion. κερέω Il. 23.146; aor. ἔκειρα Pi. P. 9.37, E. Tr. 1173, etc., Ep. ἔκερσα Il. 13.546 (ἀπο-, in tmesi), A. Supp. 666 (lyr.); pf. κέκαρκα Sammelb. 6002 (ii BC), (περι-) Luc. Symp. 32; — Med., fut. κεροῦμαι E. Tr. 1183, (ἀπο-) Pl. Phd. 89b; aor. ἐκειράμην Lys. 2.60, etc., Ep. ἐκερσάμην Call. Fr. 311, A. Pers. 953 (lyr.); — Pass., aor.1 part. κερθείς (v.l. καρθ-) Pi. P. 4.82; aor.2 ἐκάρην [α] PSI 4.368.45 (iii BC), subj. καρῇ Hdt. 4.127, inf. καρῆναι, part. καρείς, Luc. Sol. 6, Plu. Lys. 1; pf. inf. κεκάρθαι Hdt. 2.36; Att. plpf. ἐκεκάρμην Luc. Lex. 5. (Cf. Skt. kṛṇā´ti ΄wound΄, Lat. caro; prob. also OE. scieran, Eng. shear):
cut short, shear, clip, esp. of hair, σοί τε κόμην κερέειν (sc. Σπερχειῷ) Il. 23.146, cf. Paus. 1.37.3; κ. ἐν χροΐ [τὰς τρίχας] crop it close, Hdt. 4.175; ἀλόχων κείραντες ἔθειραν E. Hel. 1124 (lyr.); — more freq. in Med., cut off one΄s hair or have it cut off, as a sign of mourning (cf. κουρά), τοῦτο… γέρας οἶον ὀϊζυροῖσι βροτοῖσι, κείρασθαί τε κόμην βαλέειν τ’ ἀπὸ δάκρυ παρειῶν Od. 4.198, cf. 24.46, Il. 23.46; πολύν σοι βοστρύχων πλόκαμον κεροῦμαι E. Tr. 1183; κείρομαι κόμαν Id. Ph. 322 (lyr.); abs., cut off one΄s hair, κείρασθε, συμπενθήσατ’ Id. HF 1390; ἐφ’ οἷς ἡ πόλις ἐπένθησε καὶ ἐκείρατο Aeschin. 3.211, etc. ; ἄξιον ἦν ἐπὶ τῷδε τῷ τάφῳ κείρασθαι τῇ Ἑλλάδι Lys. l.c. ; Com., πρὸς φθεῖρα κείρασθαι to have oneself close shorn, Eub. 32; — Pass., κουρᾷ… πενθίμῳ κεκαρμένος E. Or. 458; σύμβολον κ. half-cropped, Hermipp. 14; τὰ ῥόδα κ. Pherecr. 108.29; also, of the hair, to be cut off, πλόκαμοι κερθέντες Pi. P. 4.82; βοστρύχους κεκαρμένους E. El. 515.
crop a person, σφέας αὐτοὺς καὶ τοὺς ἵππους, in sign of mourning, Hdt. 9.24; κεκάρθαι τὰς κεφαλάς to have their heads shorn, Id. 2.36; Θρᾳκιστὶ κέκαρμαι Theoc. 14.46; v. χρώς 1.2, ἐγκυτί ; shear sheep, μάχαιραι κουρίδες, αἷς κείρομεν τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένας Cratin. 37; κείρεσθαί (tonderi) μου τὰ πρόβατα, ἀλλ’ οὐκ ἀποξύρεσθαι (deglubi) βούλομαι Tiber. ap. D.C. 57.10 (cf. infr. 3); τὸ μὲν [καρῆναι] ἐπὶ προβάτων τιθέασι καὶ ἐπὶ ἀτίμου κουρᾶς (cf. Luc. Sol. 6), κείρασθαι δὲ ἐπὶ ἀνθρώπων Phryn. 292; but τῶν Ἀργείων ἐπὶ πένθει καρέντων Plu. l.c. ; τῷ σε χρὴ δρεπάνοισι καὶ οὐ ψαλίδεσσι καρῆναι AP 11.368 (Jul. Antec.). metaph, ΄fleece΄, plunder, τὴν μάμμην Herod. 3.39.
cut down, δοῦρ’ ἐλάτης κέρσαντες Il. 24.450; ὕλην S. Tr. 1196; crop close, opp. ἐπιτέμνειν, Thphr. CP 3.23.3; pluck, ἄνθη Philostr. VA 1.5; metaph, ἐκ λεχέων κ. μελιαδέα ποίαν Pi. P. 9.37; Ἄρης κέρσειεν ἄωτον A. Supp. 666 (lyr.).
ravage a country, esp.
by cutting down crops and fruit-trees, τὸ πεδίον Hdt. 5.63; τέμενος Id. 6.75, cf. OGI 765.10 (Priene); τὴν γῆν Hdt. 6.99, Th. 1.64; χώραν Aen.Tact. 15.9; destroy, πόλιν Call. Fr. 1.60 P. ; also, clear, of pioneers, ὄρος Hdt. 7.131; — Pass., of a country, to be ravaged, καρῆναι Id. 4.127, cf. 8.65; κεκαρμένα κτήματα SIG 364.67 (Ephesus, iii BC); — Med., χθὼν πεύκας κειραμένη having its pine-trees cut down, AP 9.106 (Leon.); ἄρουραι λήϊα κειράμεναι Ps.-Phoc. 166; metaph, Σπάρτη… ἐκείρατο δόξαν had her glory shorn off, Epigr. ap. Paus. 9.15.6; Ἄρης νυχίαν πλάκα κερσάμενος having had the plain swept clean (by destroying the men), A. Pers. 953 (lyr.). ἔκειρε πολύκερων φόνον slaughtered many a horned beast by hewing, S. Aj. 55.
hew, carve, ἐπίβασιν Inscr.Cypr. 99 H.
cut through transversely, opp. σχίζειν (slit longitudinally), φλέβα Antyll. ap. Orib. 7.11.3. generally, destroy, consume; tear, eat greedily, of beasts, κείρει τ’ εἰσελθὼν βαθὺ λήϊον [ὄνος] Il. 11.560; of fish, δημὸν… ἐπινεφρίδιον κείροντες 21.204; of vultures, ἧπαρ ἔκειρον Od. 11.578, cf. Luc. DDeor. 1.1, DMort. 30.1. metaph, waste, devour, ἐκείρετε πολλὰ καὶ ἐσθλὰ κτήματ’ ἐμά Od. 2.312; ἔκειρον κτήματ’ ἐνὶ μεγάρῳ 22.369, etc. ; abs., κείρετε (sc. βίοτον) 1.378.

fut. κερῶ, äol. u. ep. κέρσω, aor. ἔκειρα, p. ἔκερσα, perf. pass. κέκαρμαι, aor. ἐκάρην, auch ἐκέρθην, scheren ;
   a) eigentlich, das Haar abscheren, abschneiden ; σοί τε κόμην κερέειν Il. 23.146 ; häufiger im med., κείροντο δὲ χαίτας Od. 24.46, wie κείρασθαι κόμην 4.198, sich das Haar scheren ; absol., κείρεσθαι, sich scheren, Il. 23.136 ; immer ein Zeichen der Trauer, bes. um Verstorbene ; πλόκαμοι κερθέντες Pind. Ol. 4.82 ; ὧν ἀλόχων κείραντες ἔθειραν Eur. Hel. 1134 ; ἐμὰν λευκόχροα κείρομαι κόμαν Phoen. 326 ; absol., κείρασθε, συμπενθήσατε Herc.Fur. 1390, wie Aesch. ἐφ' οἷς ἡ πόλις ἐπένθησε καὶ ἐκείρατο 3.211 ; Arist. rhet. 3.10 u. A.; σφέας αὐτοὺς κείροντες καὶ τοὺς ἵππους Her. 9.24 ; ἅμα κήδεϊ κεκάρθαι τὰς κεφαλάς 2.36 ; Folgde. Nach Phryn. κείρασθαι von Menschen, καρῆναι von Schafen und anderen Tieren, vgl. Lobeck ib. 319 u. B.A. 103 ; aber Plut. sagt τῶν Ἀργείων ἐπὶ πένθει καρέντων, Lys. 1.
   b) auch von anderen Dingen, abschneiden ; δοῦρ' ἐλάτης κέρσαντες, Fichtenholz abhauen, Il. 24.450 ; πολλὴν μὲν ὕλην τῆς βαθυρρίζου δρυὸς κείραντα Soph. Trach. 1186 ; ὁπότ' ἐκ λειμῶνος ἐΰπνοα λείρια κέρσοι Hosch. 2.32 ; Her. sagt ἔκειρε τὸ οὖρος, 7.131, er rasierte das Gebirge, hieb alle Waldung um ; übertr., μηδ' Ἀφροδίτας εὐνάτωρ Ἄρης κέρσειεν ἄωτον Aesch. Suppl. 652, vgl. Ch. 170, 187.
   c) von Tieren, abfressen, abweiden ; λήϊον, δημόν, Il. 11.560, 21.204 ; γῦπε ἧπαρ ἔκειρον, zwei Geier fraßen die Leber ab, Od. 11.578 ; Luc. D.D. 1.1 D. Hort. 30.1 ; ἔνθ' εἰσπεσὼν ἔκειρε πολύκερων φόνον Soph. Aj. 55, er mordete die gehörnte Herde ; – κτήματα κείρειν, Hab und Gut aufzehren, Od. 2.312, 22.369 u. sonst ; auch ohne κτήματα, 1.378, 2.143.
   d) übh. verwüsten, vernichten, vertilgen ; μάχης ἐπὶ μήδεα κείρειν, den Kampf verderben, Jemanden am Kämpfen hindern, Il. 15.467, 16.120 ; Länder, Städte u. dgl., wo wieder an ein Umhauen der Bäume u. ein Abschneiden des Getreides zu denken ist ; νυχίαν πλάκα κερσάμενος Aesch. Pers. 914 ; ἐσβαλὼν ἔκειρε τὸ τέμενος τῶν θεῶν Her. 6.75, vgl. 99 ; pass., ἡ Ἀττικὴ ἐκείρετο ὑπὸ τοῦ πεζοῦ 8.65 ; οὐδ' ἄρα τὴν Ἑλλάδα Ἕλληνες ὄντες κεροῦσιν Plat. Rep. V.471b. – Verwandt ist ξύρω, vgl. Buttmann Lexil. II p. 264.

κείρω
[in LXX chiefly for גָּזַז, Isa.53:7, al. ;]
to cut short the hair, shear: a sheep, Act.8:32 (Isa, l.with). Mid., to have one's hair cut off, be shorn: absol., 1Co.11:6; τ-. κεφαλήν, Act.18:18.†
(AS)