κατ·οικτίζω (f. ίσω, att. ιῶ) :
      1 avoir pitié de, acc. ESCHL. Eum. 119 ; SOPH. O.C. 384, etc. ;
      2 exciter la pitié, SOPH. O.C. 1282 ;
      3 faire prendre en pitié, faire paraître misérable, acc. ESCHL. Suppl. 903 ;

Moy. (f. κατοικτιοῦμαι) :
      1 s’apitoyer sur, acc. ESCHL. Pr. 36 ; EUR. I.A. 686 ;
      2 se lamenter, HDT. 2, 121, etc.

➳ Pass.-moy. impf. ion. sans augm. κατοικτίζετο, HDT. 3, 156 ; ao. κατῳκτίσθην, EUR. I.A. 686.

Att. fut. -ιῶ A. Supp. 903; = κατοικτείρω, c. acc. rei, πόνους S. OC 384, etc. ; λακὶς χιτῶνος ἔργον (i.e. χιτῶνα) οὐ κατοικτιεῖ A. l.c. ; — Med., bewail oneself, utter lamentations, Hdt. 2.121. γ΄, 3.156, A. Eu. 121 (prob.); τί κατοικτίζει μάτην ; Id. Pr. 36; — aor. Pass. κατῳκτίσθην E. IA 686; c. acc., as in Act., στρατόν A. Pers. 1062 (lyr.). causal, excite pity, ῥήματα… κατοικτίσαντά πως S. OC 1282.

bemitleiden, bedauern ; πάθος Aesch. Eum. 119 ; τοὺς σοὺς πόνους θεοὶ κατοικτιοῦσιν Soph. O.C. 385 ; τὰς ξυμφοράς Eur. Heracl. 153 ; absolut, ῥήματα κατοικτίσαντα, Worte des Mitleids, Soph. O.C. 1284 ; übertr., schonen, λακὶς χιτῶνος ἔργον οὐ κατοικτιεῖ Aesch. Suppl. 880.
Med. = act.; Aesch. Prom. 36 ; κατοίκτισαι στρατόν Pers. 1062. – Aber bei Her. 3.156 = sich beklagen, um Anderer Mitleid zu gewinnen ; so auch κατῳκτίσθην Eur. I.A. 686.