κατ·ηφής, ής, ές :
      1 qui baisse les yeux de honte ou de tristesse, OD. 24, 432 ; EUR. Or. 879 ; HPC. 1121 d, etc. ; en parl. d’animaux, ARSTT. H.A. 6, 18, 14 ;
      2 p. suite, morne, sombre, en parl. de la nuit, ANTH. 9, 658 ; en parl. de la couleur, PHILSTR. 556.

• Cp. κατηφέστερος, ARSTT. H.A. 6, 18, 14.

Étym. κ. ἅπτω.

ές, with downcast eyes, downcast, κατηφέες ἐσσόμεθ’ αἰεί Od. 24.432, cf. Cic. Att. 13.42.1; τὸν μὲν κατηφῆ E. Or. 881; κ. ὄμμα Id. Heracl. 633 (but κ. ὀφθαλμοί sunken eyes, Hp. Epid. 7.25); κ. καὶ ὑπεραύστηρος POxy. 471.92 (ii AD); of animals, αἱ ἵπποι ὅταν ἀποκείρωνται, γίνονται κατηφέστεραι Arist. HA 572b9; τὸ κ. Id. Phgn. 808a10, cf. 807b12; metaph, κ. ἄμπελος drooping in sorrow, Him. Or. 9.4. metaph, dim, obscure, νύξ AP 9.658 (Paul. Sil.); χωρίον Poll. 5.110; of colour, κ. ὁ λίθος καὶ μέλας Philostr. VS 2.1.8, cf. Him. Ecl. 12.7.

ές (wahrscheinlich von κατά u. φάος, vgl. κατωπιάω), mit niedergeschlagenen Augen, niedergeschlagen, gedemütigt, beschämt ; Od. 24.432 ; κατηφὲς ὄμμα Eur. Heracl. 633 ; ὀφθαλμοί Hippocr.; κατηφέστερος Arist. H.A. 6.18 ; Folgde, wie Plut. Pomp. 73 ; dem στυγνός entsprechend, Strat. 51 (XII.704), dem δεδακρυμένος, 54 (XII.212); νύξ Paul.Sil. 65 (IX.658). – Auch χωρίον κατηφές, Poll. 5.110 ; von dunkler Farbe, Sp.