κατ·εσθίω (v. les temps ci-dessous) :
      1 manger, dévorer, en parl. d’animaux (lion, serpent, dauphin, etc.) IL. 2, 314 ; 21, 24 ; OD. 12, 256 ; en parl. de pers. EUR. Cycl. 341 ; AR. Ach. 975, Pl. 1130, DÉM. 782, 9 ; ὠμὸν κ. τινα, XÉN. An. 4, 8, 14, dévorer qqn tout cru ; fig. τὰ ὄντα, DÉM. 992, 25, dévorer son bien, son patrimoine ;
      2 arracher en mordant : τὸ οὖς, PHILSTR. Im. 1, 6, l’oreille ;
      3 ronger, en parl. de la moisissure, PLAT. Phæd. 110 f.

➳ Impf. κατήσθιον, AR. Pl. 1130 ; fut. κατέδομαι, IL. 22, 89 ; OD. 21, 363 ; ATT. ; ao.2 κατέφαγον ; pf. κατεδήδοκα, AR. Pax 388, Vesp. 838, etc., ou κατέδηδα, IL. 17, 542 ; pf. pass. κατεδήδεσμαι, PLAT. Phæd. 110 e.

poet. and later κατέσθω APl. 4.240 (Phil.), Ev. Marc. 12.40, Dialex. 2.14 (Pass., 1.5, PMagLond. 46.279 (iv AD)); fut. κατέδομαι Il. 22.89, Od. 21.363, Ar. Av. 588; aor. κατέφαγον (v. καταφαγεῖν); pf. κατεδήδοκα Id. V. 838, Pax 386, etc. ; part. κατὰ… ἐδηδώς Il. 17.542; — Pass., pf. κατεδήδεσμαι Pl. Phd. 110e, Antiph. 161.3; aor. κατηδέσθην Pl.Com. 35: — eat up, devour, in Hom. freq. of animals of prey, λέων κατὰ ταῦρον ἐδηδώς Il. 17.542; of a serpent, [νεοσσοὺς] κατήσθιε 2.314, cf. Od. 12.256; of a dolphin, κατεσθίει ὅν κε λάβῃσιν Il. 21.24; also of men, οἳ κατὰ βοῦς… ἤσθιον Od. 1.8; τοὺς γονέας Hdt. 3.38, cf. 8.115, E. Cyc. 341; [τυρὸν] αὐτοῖς τοῖς ταλάροις κ. Ar. Ra. 560; κατεδηδόκασι τὰ λάχαν’ Alex. 15.12; c. gen. partit., κ. πολλῶν πουλύπων Amips. 6.
eat up, devour one΄s substance, τὰ κοινά, τὰ πατρῷα, Ar. Eq. 258, Antiph. 239; τὰ ὄντα D. 38.27; πατρῴαν οὐσίαν Anaxipp. 1.32.
corrode, [ῥεύματα] κ. γνάθους Hp. VM 19; λίθοι κατεδηδεσμένοι ὑπὸ σηπεδόνος Pl. l.c., cf. Dialex. 1.5 (Pass.); of the wind, κ. τὰ ἄνθη Thphr. CP 2.7.5; — Pass., to be gnawed, ib. 5.17.7.
bite, τοῦ παλαιστοῦ τὸ οὖς Philostr. Im. 1.6. κ. ἑαυτόν, metaph, of remorse, Lib. Or. 29.32, Ep. 256.

(s. ἐσθίω u. κατέδω), verzehren, auffressen ; vom Drachen, ἔνθ' ὅγε τοὺς κατήσθιε τετριγῶτας Il. 2.314, nachh. κατέφαγε ; von Hunden, σὲ κατέδονται 22.89 ; vom Delphin, 21.24 ; Eur. Cycl. 341 ; Ar. Plut. 1130 ; χοιρίδιον κατεδηδοκώς Pax 338, öfter ; in Prosa, ὠμὸν κατεσθίειν, wie wir sagen »Einen mit Haut u. Haaren auffressen«, Xen. An. 4.8.14 u. Folgde ; übertr. verzehren, aufzehren, μή τοι κατὰ πάντα φάγωσι κτήματα Od. 15.12 ; εἴ τις πατρῴαν παραλαβὼν γῆν καταφάγοι Menand. bei Ath. IV.166c ; τὰ κοινὰ πρὶν λαχεῖν κατεσθίεις Ar. Eq. 258 ; τὰ πατρῷα κατεδηδοκέναι Aesch. 1.94 ; τὴν πατρῴαν οὐσίαν οὐ μόνον κατέφαγεν, ἀλλ' εἰ οἷόν τ' ἐστὶν εἰπεῖν καὶ κατέπιεν ib. 96 ; Dem. u. Sp., bes. durch Schlemmerei durchbringen ; – λίθοι οὐ κατεδηδεσμένοι οὐδὲ διεφθαρμένοι ὑπὸ σηπεδόνος καὶ ἅλμης Plat. Phaed. 110f ; – κατεδήδοται steht Dion.Hal. 1.55.

κατ-εσθίω
('perfective' comp. of ἐσθίω, which see, and cf. M, Pr., 111) [in LXX chiefly for אָכַל ;]
to eat up, devour: with accusative, of seed, Mat.13:4, Mrk.4:4, Luk.8:5; τέκνον, Rev.12:4; βιβλαρίδιον, Rev.10:9-10; metaph., οἰκίας, Mat.23:13, Mrk.12:40, Luk.20:47; τ. βίον, Luk.15:30; with accusative of person(s), Jhn.2:17 (LXX), 2Co.11:20, Gal.5:15, Rev.11:5 20:9.†
(AS)