ής, ές :
      1 qui va en pente, qui descend : χωρίον, XÉN. Cyn. 10, 9, terrain en pente ; ἥλιος, HDT. 2, 63, soleil sur son déclin ; φυγή, POL. 2, 68, 7, fuite du haut d’une colline ;
      2 fig. enclin à, porté à, avec πρός et l’acc. PLUT. Alex. 23, M. 839 a, etc. ; ou εἰς et l’acc. GEOP. 12, 23 ; abs. porté ou ardent aux plaisirs, DL. 4, 40.

Étym. καταφέρω.

ές, going down, εὖτ’ ἂν κ. γίνηται ὁ ἥλιος when the sun is near setting, Hdt. 2.63; of ground, sloping, X. Cyn. 10.9, PLille 1v1 (iii BC); κ. ἐπί τι inclined towards…, Hp. Art. 57; πρός τι, opp. εὐθεῖα, ib. 75; κ. φυγή downhill, Plb. 2.68.7; κ. κοιλία, of diarrhoea, Dieuch. ap. Orib. 4.7.21; metaph, headlong, rapid, ῥύσις τῆς λέξεως D.H. Dem. 40.
inclined, prone, esp. to sen- sual pleasures, εἰς λίθων βολάς prob. in Phld. Ir. p. 31 W. ; πρὸς οἶνον, πρὸς τἀφροδίσια, Plu. Alex. 23, Ath. 13.589d; abs., lecherous, D.L. 4.40, Sor. 1.38 (Comp.), Phot. s.v. μύραινα ; freq. written κατωφερής.

ές, sich abwärts neigend ; ἥλιος, die sich zum Untergang neigende Sonne, Her. 2.63 ; abschüssig, χωρίον Xen. Cyn. 10.9 ; auch φυγή, Pol. 2.68.7 ; geneigt wozu, bes. zu etwas Schlechtem, leicht in einen Fehler verfallend, πρὸς ἀφροδίσια Ath. XIII.589d ; πρὸς οἶνον Plut. Alex. 23 ; absolut, φιλομειράκιός τε ἦν καὶ καταφερής DL. 4.40, wollüstig, liederlich, welchen Gebrauch Phryn. 439 tadelt. Vgl. κατωφερής.

1. going down , εὖτε ἂν κ. γίνηται ὁ ἥλιος when the sun is near setting , (Herdotus Historicus); of ground, sloping downwards , Lat. declivis, (Xenophon Historicus)
2. inclined , Lat. proclivis, pronus, πρὸς οἶνον (Plutarch) (ML)