κατα·τυγχάνω (f. κατατεύξομαι, ao.2 κατέτυχον) parvenir à, obtenir, réussir, abs. p. opp. à ἐξαμαρτάνω, DÉM. 288, 2 ; τινός, DÉMAD. 179, 12 ; DS. 13, 3, etc. réussir en qqe ch. ; avec une prop. inf. ARSTT. Pol. 7, 11, 1, obtenir que, etc.

➳ Inf. prés. pass. κατατυγχάνεσθαι, EURYPHAM. (STOB. Fl. 103, 27, vol. 4, p. 12, l. 1 Mein.).

hit one΄s mark, reach the object of…, [τῆς ἐλπίδος] Demad. 6, cf. Diocl. Fr. 138; τῆς στρατείας D.S. 13.3; τῆς σπουδῆς Ael. NA 3.25. abs., to be lucky or successful, opp. ἐξαμαρτάνω, D. 18.178; τὴν θέσιν εὔχεσθαι δεῖ κατατυγχάνειν as to the situation of the city, one must hope to be successful, Arist. Pol. 1330a37. c. dat., fall to the lot of, Procop. Arc. 4. Pass., in abs. sense, τὸ κ. Euryph. ap. Stob. 4.39.27.
to be in office at the time, ὁ κ. ἀρτυτήρ Test.Epict. 4.37, cf. IG 12(3).249.36 (Anaphe).

(τυγχάνω), erlangen, erreichen, Glück haben, Ggstz von ἐξαμαρτάνω, Dem. 18.178 ; mit acc. c. inf., Arist. Pol. 7.11 ; – auch τινός, ἐὰν δὲ ταύτης (ἐλπίδος) κατατύχω Demad. 6 ; τῆς στρατείας DS. 13.3 ; M.Anton. 10.12.

to hit one's mark, to be successful , (Demosthenes Orator) (ML)