κατα·στρέφω :
   I tourner sens dessus dessous, retourner : τι, HH. Ap. 73 ; SOTAD. (ATH. 293 e) ; ARSTT. H.A. 9, 37, qqe ch. ; abs. retourner le sol avec la charrue, XÉN. Œc. 17, 10 ; particul. avec idée de force ou de violence :
      1 bouleverser, abattre, détruire (une ville, des murs, etc.) : προάστεια, HDN 8, 4, 22 ; εἰκόνας, DL. 5, 82, détruire des faubourgs, des statues ; avec un rég. de pers. ANTH. 11, 163 ;
      2 soumettre, seul. au pass. HDT. 1, 68 ; 6, 6 ; THC. 5, 29 ; τὰ κατεστραμμένα ἔθνη, XÉN. Cyr. 8, 6, 1, les peuples soumis ; avec un inf. ἀκούειν σοῦ κατέστραμμαι, ESCHL. Ag. 956, je suis contraint de t’écouter ;
   II dérouler jusqu’au bout : λόγων τελευτήν, ESCHL. Pers. 787, la fin d’un discours ; ταῦτα, DIN. 94, 23, ces événements ; d’où finir, terminer, cesser : τι, DÉM. 94, 23 ; βίϐλον, POL. 3, 118, 10 ; λόγους, POL. 23, 9, 4, qqe ch., un livre, des discours ; particul. τὸν βίον, CÉB. p. 185 ; EL. N.A. 13, 21 ; PLUT. Thes. 19 ; τοῦ ζῆν, DL. 8, 78, cesser de vivre, d’où intr. :
      1 cesser : εἴς ou ἐπί τι, ALCIPHR. 3, 70 ; PLUT. M. 712 c, finir par qqe ch., aboutir à qqe ch. ;
      2 mourir, PLUT. M. 253 d, etc. ; ARR. An. 7, 3, 2 ; HDN 5, 8, 19 ;
   III tresser fortement : κατεστραμμέναι χορδαί, ARSTT. Aud. 49, cordes fortement tressées ; λέξις κατεστραμμένη, ARSTT. Rhet. 3, 9, 1, style périodique, p. opp. à εἰρομένη ;

Moy. :
      1 bouleverser, saccager (un pays) acc. HDT. 1, 64 ; 8, 138 ; THC. 2, 80 ; avec un rég. de pers. anéantir, acc. HDT. 9, 2 ;
      2 soumettre à sa puissance, acc. THC. 3, 13, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 5, 2, etc. ; avec un inf. : Ἰωνίην κατεστρέψατο δασμοφόρον εἶναι, HDT. 7, 51, il soumit l’Ionie qu’il fit tributaire (des Perses) ; fig. se rendre maître de, surmonter, acc. EUR. Hipp. 477 ; p. suite, au pf. κατέστραμμαι, avoir conquis, posséder, acc. HDT. 1, 171 ; joint à ἔχω, DÉM. 41 fin.

➳ Pl.q.pf. pass. 3 pl. ion. κατεστράφατο, HDT. 1, 141.

pf. κατέστραφα (trans.) Plb. 23.11.2; — Pass., fut. -στραφήσομαι D.C. 42.42; pf. imper. κατεστρέφθω Epicur. (v. infr.); plpf. 3 sg. -έστραπτο Hdn. (v. infr.); 3 pl. -εστράφατο D.C. 39.5: — turn down, trample on, ποσσί h.Ap. 73; turn the soil, X. Oec. 17.10; κάνθαρον κ.
turn it upside down, so as to drain it, Alex. 115, cf. Sotad.Com. 1.33, LXX 4 Ki. 21.13; κατεστραμμένῳ τῷ ὀστράκῳ Arist. HA 622b8.
upset, overturn, τὴν πόλιν κ. Ar. Eq. 274; τὰς εἰκόνας D.L. 5.82; ruin, undo, βίον καὶ τέκνα καὶ πόλεις Plb. 23.11.2; τινα AP 11.163 (Lucill.); — Pass., τὰ προάστεια κατέστραπτο Hdn. 8.4.8. Med., subject to oneself, subdue, πολέμῳ Hdt. 1.64, cf. 71, al., Th. 3.13, D. 18.244, etc. ; νόσον E. Hipp. 477; τοὺς μὲν κατεστρέψατο ἐς φόρου ἀπαγωγήν subdued and made them tributary, Hdt. 1.6; c. inf., Ἰωνίην κατεστρέψατο δασμοφόρον εἶναι Id. 7.51. Pass., in aor. and pf., to be subdued, Id. 1.130, 68; plpf., Th. 5.29; c. inf., ἀκούειν σοῦ κατέστραμμαι am constrained to hear, A. Ag. 956; pf. Pass. also in sense of Med., Hdt. 1.171; πάντα κατέστραπται καὶ ἔχει D. 4.6, cf. X. HG 5.2.38, Isoc. 5.21. of a floating solid, right itself, Archim. Fluit. 2.9 (Pass.). intr., return, εἰς ταὐτόν Arist. Pr. 921a26, cf. Mech. 856b17.
turn round, direct, [καταπάλτην] train it on the enemy, Ph. Bel. 82.14; esp. towards an end, ποῖ καταστρέφεις λόγων τελευτήν ; A. Pers. 787; οὕτω κατέστρεψεν ἡ τύχη ταῦτα, ὥστ’ ἐναντία γενέσθαι τοῖς προσδοκωμένοις Din. 1.32; κατέστρεψεν εἰς φιλανθρωπίαν τοὺς λόγους guided the conversations to a friendly end, Aeschin. 2.39; hence, bring to an end, κ. τὴν βίβλον, τὸν λόγον, Plb. 3.118.10, 22.9.4 (Pass., ταῦτα μὲν αὐτοῦ κατεστρέφθω Epicur. Nat. 14.6); esp. κ. τὸν βίον Cebes 10, Ael. NA 13.21, Plu. Thes. 19, etc. ; ὑπὸ τῶν πολεμίων Id. Comp. Sol. Publ. 1; abs., come to an end, close, Plb. 4.2.1; τοῦ ἐνιαυτοῦ στρέφοντος Plu. Caes. 51; esp.
end life, die, Epicur. Ep. 3 p. 61U., Plu. Them. 31, Arr. An. 7.3.1, Hdn. 5.8.10; κ. εἰς ἀπώλειαν end in…, Alciphr. 3.70; τοὺς λόγους ἐπὶ τὰ πράγματα στρέφειν οἰόμενος Plu. Phil. 4; ἡ ἡμέρα κ. εἰς ὥραν δεκάτην inclines towards…, Id. Sull. 29. Rhet., metaph, λέξις κατεστραμμένη periodic style, opp. εἰρομένη, Arist. Rh. 1409a26, cf. Demetr. Eloc. 12, 21.
screw or stretch tight, αἱ κατεστραμμέναι χορδαί Arist. Aud. 803a28.

1) umkehren, umwenden ; H.h. Apoll. 73 ; Sotad. bei Ath. VII.293e ; vom Pflügen des Ackers, Xen. Oec. 17.10 ; umstürzen, hinstürzen, εἰκόνας DL. 5.82 ; vom Ringer, Lucill. (XI.163); zerstören, τὰ προάστεια ὑπὸ τοῦ στρατοῦ κατέστραπτο Hdn. 8.4.22 ; τὸν στέφανον κατεστραμμένον Plut. Brut. 39 ; κατέστρεψε λόγους εἰς φιλανθρωπίαν, zurückwenden, Aesch. 2.39.
2) hinwenden ; ποῖ καταστρέφεις λόγων τελευτήν Aesch. Pers. 773 ; endigen, beschließen, besonders κατέστρεψε τὸν βίον, Plut. Thes. 19 ; Ael. H.A. 13.21 ; βιοὺς δ' ἔτη ἐνενήκοντα κατέστρεψε τοῦ ζῆν DL. 8.78 ; häufig ohne Zusatz, κατέστρεψεν αἷμα ταύρειον πιών, er endigte sein Leben, Plut. Them. 31, öfter, wie a.Sp., z.B. Arr. An. 7.3.1 Hdn. 5.8.19 ; intr., ἤδη τῆς ἡμέρας καταστρεφούσης Plut. Sull. 29 ; εἴς τι, in Etwas endigen, mit Etwas aufhören, Alciphr. 3.70 ; Plut.; ἡ Ἀράτου σύνταξις ἐπὶ τούτους καταστρέφει τοὺς καιρούς, hört mit dieser Zeit auf, Pol. 4.2.8 ; vgl. DS. 14.84 ; trans., καταστρέφειν τὴν βίβλον, das Buch beendigen, Pol. 3.118.10, τοὺς λόγους 23.9.4, öfter ; Din. 1.32 οὕτω κατέστρεψεν ἡ τύχη ταῦτα, ὡς τἀναντία γίνεσθαι τοῖς προσδοκωμένοις, das Schicksal wandte Alles so.
3) Med. Andere sich unterwerfen, unterjochen, zwingen ; κατεστρέφοντο τὴν ἄλλην Μακεδονίην Her. 8.138 ; τοὺς μὴ τὰ σὰ φρονέοντας ῥηϊδίως καταστρέψεαι 9.2, öfter ; Thuc. 3.13, 4.65 ; Xen. Cyr. 1.5.2 ; Folgde, wie Pol. 1.6.7 ; – ἀκούειν σου κατέστραμμαι τάδε Aesch. Ag. 930, ich bin gezwungen ; so pass. κατεστράφατο, ion. = κατεστραμμένοι ἦσαν, Her. 1.141, vgl. 1.68 u. Thuc. 5.29 ; τὰ κατεστραμμένα ἔθνη, die unterworfenen, Xen. Cyr. 8.6.1 ; aber act. ταύτῃ χρησάμενος τῇ γνώμῃ πάντα κατέστραπται καὶ ἔχει Dem. 4.6 ; Isocr. 5.21 ; Xen. Hell. 5.2.8. – Der aor. κατεστράφθησαν mit der v.l. κατεστράφησαν Her. 1.130. – Κατεστραμμένη λέξις, periodischer Ausdruck mit verschlungenen Sätzen, Ggstz εἰρομένη, Arist. rhet. 3.9.

κατα-στρέφω
[in LXX for הָפַךְ, etc., Gen.19:21, Jer.20:16, al. ;]
__1. to turn down, turn over; as, the soil.
__2. to overturn, overthrow: Mat.21:12, Mrk.11:15; pass. pf. ptcp., Act.15:16 (LXX).†
(AS)