κατα·ρρήγνυμι (f. -ρρήξω) :
   I tr.
      1 rompre ou déchirer de haut en bas : ἱμάτια, DÉM. 535, 2, des vêtements ; καταρρηγνύμενοι κρημνοί, HDT. 7, 23, parois qui s’éboulent ;
      2 briser et renverser, faire s’effondrer : γέφυραν, HDT. 4, 201, un pont ; μέλαθρα, EUR. H.f. 864, un toit ;
      3 faire sortir ou jaillir avec force, faire éclater : γέλωτας, ATH. 130 c, faire entendre des éclats de rire ;
   II intr. (au pf. κατέρρωγα et au pass.) :
      1 tomber avec force, s’abattre avec violence : ἐπὶ γῆν, HDT. 3, 111, tomber violemment à terre ; εἰς τὴν θάλασσαν, STR. 223, s’écrouler dans la mer ;
      2 p. ext. sortir avec force, faire explosion, en parl. d’un orage, HDT. 1, 87 ; du tonnerre, LUC. V.H. 2, 35 ; du vent, PLUT. Fab. 16 ; d’un grand bruit, POL. 18, 29, 9 ; de larmes qui jaillissent, EUR. Alc. 1068 ; fig. en parl. de la guerre, AR. Eq. 644, etc. ; t. de méd. en parl. des menstrues, etc. ARSTT. H.A. 7, 1 ; d’une tumeur, HPC. 1200 g, etc. ; particul. être pris d’un flux de ventre violent, d’une dysenterie, HPC. 69 g, etc. ; EL. N.A. 3, 18 ;

Moy. (ao. κατερρηξάμην) déchirer sur soi (des vêtements) acc. HDT. 8, 99 ; XÉN. Cyr. 3, 1, 13, etc.

Étym. κ. ῥήγνυμι.

and καταρρηγνύω, fut. -ρήξω E. HF 864; late pf. κατέρρηχα Arch.Pap. 2.125b10 (ii AD): — break down, τὴν γέφυραν Hdt. 4.201; μέλαθρα E. l.c. tear in pieces, rend, κατερρήγνυε… τὰ ἱμάτια D. 21.63; τὸ διάδημα D.S. 19.34; τὴν ἐσθῆτα Luc. Pisc. 36; — Med., κατερρήξαντο τοὺς κιθῶνας they rent their coats, Hdt. 8.99, cf. X. Cyr. 3.1.13, etc. metaph, τροπὰς καταρρήγνυσι [ἡ ἀναρχία] breaks up armies and turns them to flight, S. Ant. 675. κ. τινῶν γέλωτας make them burst out laughing, Ath. 4.130c; cf. 11.2. Pass., esp. in aor. κατερράγην [α], with pf. Act. κατέρρωγα : — to be broken down, κρημνοὶ καταρρηγνύμενοι Hdt. 7.23; καταρρήγνυσθαι ἐπὶ γῆν to be thrown down and broken, Id. 3.111; τὸ οἴκημα κατερράγη Th. 4.115; ἄκρας κατερρωγυίας εἰς τὴν θάλασσαν Str. 5.2.6.
fall, rush down, of storms, waterfalls, etc., Hp. Aër. 8; break or burst out, χειμὼν κατερράγη Hdt. 1.87; ὄμβροι καταρραγέντες Arist. Mu. 400a26; of tears, ἐξ ὀμμάτων πηγαὶ κατερρώγασι E. Alc. 1068; c. gen., τοῦ ῥεύματος καταρρηγνυμένου τῶν ὀρῶν Philostr. VA 6.23 (also intr. in Act., of a river, -ρρηγνὺς ἐς τὴν θάλατταν 3.52); of wind, Plu. Fab. 16; metaph, ὁ πόλεμος κατερράγη Ar. Eq. 644, cf. Ach. 528; γέλως Ph. 2.528; κρότος Plb. 18.46.9 (but κατερρήγνυτο πᾶς ὁ τόπος ὑπὸ τοῦ κρότου 15.32.9); βροντή Luc. VH 2.35.
to be broken in pieces, Αἴγυπτος μελάγγαιός τε καὶ καταρρηγνυμένη with comminuted, crumbling soil, Hdt. 2.12; γῆ κατερρωγυῖα Arist. HA 556a5; to be ruinous, ὅσα κατέρρωγεν τοῦ τείχους IG2². 463.75. Medic., have a violent discharge, suffer from diarrhoea, καταρρήγνυται ἡ κοιλίη Hp. VM 10, cf. καταρράσσω 11; of persons, κατερρήγνυντο τὰς γαστέρας App. Hisp. 54; ἢν μὴ φῦσαι καταρραγέωσιν Hp. Aph. 4.73. of menstruation, τοῖς θήλεσιν… τὰ καταμήνια κ. Arist. HA 581b1. of tumours, break, burst, Hp. Coac. 613, Epid. 6.8.18, al. of parts of the body, fall in, collapse, οἵ τε μαζοὶ καὶ τὰ ἄλλα μέλεα κ. Id. Nat. Puer. 30, cf. Mul. 1.1; κατερρωγότα τὰ στέρνα [ἔχων] flat-chested, Jul. Or. 6.198a; of the lips or tongue, to be fissured, Antyll. ap. Orib. 10.27.13, Aët. 5.118.

[ῡ], (ῥήγνυμι), herunterreißen, zerbrechen, niederwerfen, zerstören ; καταρρήξω μέλαθρα καὶ δόμους ἐπεμβαλῶ Eur. Herc.Fur. 864 ; καταρρηγνύμενοι κρημνοί Her. 7.23 ; οὐδὲ κατερρήγνυε τὰ παρασκευαζόμενα ἱμάτια Dem. 21.63, wie Luc. Pisc. 36 ; im med., sich die Kleider zerreißen, Her. 8.99 ; τοὺς πέπλους κατερρήξαντο Xen. Cyr. 3.1.13. – Durchbrechen, zum Ausbruch bringen, ἡ ἀναρχία σὺν μάχῃ δορὸς τροπὰς καταρρήγνυσι Soph. Ant. 671, stürzt sie nieder, so daß die Flucht zum Ausbruch kommt ; Medic. τὴν γαστέρα, den verstopften Leib durch Abführungsmittel öffnen ; aber καταρρήγνυσθαι τὰς γαστέρας ist = an der Dysenterie leiden, iid.; ἡ γαστὴρ κατερράγη Ael. H.A. 3.18 ; – πολλοὺς ἡμῶν κατέρρηξεν γέλωτας, Lachen zum Ausbrechen bringen, hervorrufen, Ath. IV.130c.
Pass. mit perf. κατέρρωγα, zerplatzen, bersten, (mit Geräusch) herabstürzen, aus-, hervorbrechen ; Her. 3.111 ; χειμῶνα καταρραγῆναι, der Sturm brach aus, 1.87, wie DS. 17.94 ; καταρραγεὶς ὄμβρος Pol. 11.24.9 ; Sp. häufig ; ähnl. ἐξ ὀμμάτων πηγαὶ κατερρώγασι Eur. Alc. 1071 ; ἄκρας κατερρωγυίας εἰς τὴν θάλασσαν Strab. V.223 ; – κατερράγη πόλεμος, Krieg brach aus, Ar. Eq. 644 ; vgl. Ach. 528 ; Sp., z.B. Dion.Hal. 8.1 ; τηλικοῦτος κρότος κατερράγη Pol. 18.29.9, der auch κατερρήγνυτο πᾶς ὁ τόπος ὑπὸ τοῦ κρότου sagt, 15.32.9.
Bei den Aerzten vom Aufbrechen der Geschwüre.

1. to break down , τὴν γέφυραν (Herdotus Historicus); μέλαθρα (Euripides)
2. to tear in pieces, rend , (Demosthenes Orator):—;Mid., κατερρήξαντο τοὺς κιθῶνας they rent their coats, (Herdotus Historicus)
3. in (Sophocles Tragicus) Ant. 675 τροπὰς καταρρήγνυσι [ ἡ ἀναρχία] breaks up armies and turns them to flight.
4. Pass., aorist2 κατερράγην [ ᾶ], with perfect active κατέρρωγα:—; to be broken down, to be thrown down and broken , (Herdotus Historicus)
5. to fall or rush down, to break or burst out , of storms, (Herdotus Historicus); of tears, (Euripides):—;metaphorically, ὁ πόλεμος κατερράγη (Aristophanes Comicus)
6. to be broken in pieces , Αἴγυπτος μελάγγαιός τε καὶ κατερρηγμένη with black and crumbling soil , (Herdotus Historicus)
7. καταράσσω
attic -ττω
future ξω
8. to dash down, break in pieces , τοὺς λοιπούς κατήραξεν ἐς τὸν Κιθαιρῶνα drove them shattered to Cithaerae, (Herdotus Historicus); τὸ στράτευμα κατηράχθη εἰς τὰ τειχίσματα (Thucydides)
9. intransitive to fall down, fall headlong , (Plutarch) (ML)