κατα·πλήσσω, att. -πλήττω (f. -πλήξω) :
      1 tr. frapper de stupeur, d’admiration ou de crainte, XÉN. Cyr. 1, 1, 5, etc. ; ARSTT. Rhet. 3, 7 ; DÉM. 286, 21 ;
      2 intr. (au pf. καταπέπληγα) être frappé de stupeur, d’admiration ou de crainte, DH. 6, 25 ; PAUS. 10, 22, 2 ; APP. Mithr. 18, etc.
Pass. (ao.2 κατεπλάγην) être frappé de stupeur, d’admiration ou de crainte, IL. 3, 31 ; τινι, THC. 1, 81 ; τι, ISOCR. 415 e ; POL. 1, 20, 6, etc. ; DS. 11, 77, etc. par qqe ch. ;

Moy. (ao. κατεπληξάμην) frapper de crainte, acc. POL. 2, 20, 10 ; 2, 52, 1, etc. ; DS. 5, 71 ; DH. Lys. 3 ; STR. 609.

➳ Ao.2 ion. 3 sg. κατεπλήγη, IL. l. c.

Att. καταπλήττω, fut. -ξω D. 21.194: — strike down, τινὸς εἰς τὴν κατακλεῖδα [ξίφος] PMagPar. 1.300; usu. metaph, strike with amazement, astound, terrify, κατέπλησσεν ἐπὶ τὸ φοβεῖσθαι Th. 2.65; ὁ φόβος κ. τὰς ψυχάς X. Cyr. 3.1.25; καταπλήξειν ᾤετο τὸν δῆμον D. l.c. ; κ. τοὺς ἀκροατάς, of orators, Arist. Rh. 1408a25; καταπλῆξαί τινα τῇ προδοσίῃ tax him with his treachery, Hdt. 8.128 (v.l. -πλέξαι); browbeat, bully, POxy. 237 viii 10 (ii AD); — Med., -πλήξασθαι τοὺς ὑπεναντίους Plb. 3.89.1, cf. D.S. 11.77, Jul. Or. 6.191a, etc. ; — Pass., to be panic-stricken, astounded, most freq. in aor.2 and pf. (pres., Eup. 159.10), κατεπλήγη φίλον ἦτορ Il. 3.31; καταπλαγῆναι τῷ πολέμῳ Th. 1.81; τῷ πλήθει Id. 4.10; μὴ καταπέπληχθε ἄγαν Id. 7.77; c. acc., πάνυ τοῦτ’ ἐπαινῶ καὶ καταπλήττομαι Eup. l.c. ; τὴν ἀπειρίαν τὴν αὑτοῦ καταπεπλῆχθαι Isoc. Ep. 4.11; μηδὲν καταπλαγέντες τὸν Φίλιππον Decr. ap. D. 18.185; καταπεπλῆχθαι τὸν βίον Id. 37.43 codd. ; καταπεπληγμένοι τὸν στόλον Plb. 1.20.6; to be amazed at, τὴν ἀπαθίαν τινῶν Phld. Sto. Herc. 339.7; later intr. in pf. καταπέπληγα, plpf. -πεπλήγη App. Mith. 19, Paus. 10.22.2, Luc. DMeretr. 13.2; esp. in part., καταπεπληγότες τὸ τῶν Ῥωμαίων τάχος D.H. 6.25, etc. ; τὸ περιδεὲς καὶ καταπεπληγός abject terror, Plu. Comp. Pel. Marc. 1.

att. -πλήττω (vgl. πλήσσω), niederschlagen, bes. in Furcht oder Staunen u. Bewunderung setzen ; πάντων τῶν δεινῶν ὁ φόβος μάλιστα καταπλήττει τὰς ψυχάς Xen. Cyr. 3.1.24 ; Ggstz von θρασεῖς ποιῆσαι καὶ ἐπᾶραι Dem. 18.175 ; πολλοὶ καταπλήττουσι τοὺς ἀκροατὰς θορυβοῦντες Arist. rhet. 3.7 ; Sp., von denen Pol. auch den aor. med. so braucht, καταπλήξασθαι βουλόμενος τοὺς ὑπεναντίους 3.89.1, öfter ; so auch DS. 5.71, τοὺς μὲν ἀγαθοὺς πείθοντα, τοὺς δὲ φαύλους τῇ τιμωρίᾳ καὶ τῷ φόβῳ καταπληττόμενον.
Pass. erschrecken, erstaunen, bestürzt werden oder sein ; κατεπλήγη φίλον κῆρ Il. 3.31, er ward erschüttert, erschreckt im Herzen ; in welcher Bdtg als aor. bei den Folgdn immer κατεπλάγην steht, z.B. καταπλαγῆναι τῷ πολέμῳ Thuc. 1.81 ; c. accus., vor Einem oder Etwas erschrecken, καταπεπληγμένοι τὸν πόλεμον Pol. 4.50.6, öfter ; οὐ καταπλαγέντες τὴν δεινότητα DS. 11.77 ; in Verwunderung geraten, erstaunen, πάνυ ταῦτ' ἐπαινῶ καὶ καταπλήττομαι Eupolis bei Ath. VI.236f ; Pol. 1.46.6 u. Sp. – Sp. brauchen in ders. Bdtg auch perf. II. act., καταπεπληγότες τὸ τῶν Ῥωμαίων τάχος Dion.Hal. 6.25 ; vgl. Paus. 10.22.2 App. Mithrid. 18 ; τὸ καταπεπληγός, die Niedergeschlagenheit, Plut. comp. Pelop. 1.

to strike down : metaphorically to strike with amazement, astound, terrify , (Thucydides), etc.:—;Pass. to be panic-stricken, amazed, astounded , κατεπλήγη (aorist2 ) (Iliad by Homer); attic aorist2 infinitive, καταπλαγῆναι (Thucydides); 2nd plural perfect καταπέπληχθε (Thucydides); with accusative, καταπλαγέντες τὸν Φίλιππον (Demosthenes Orator) (ML)