κατα·λογίζομαι (f. ιοῦμαι, ao. au sens act. κατελογισάμην, au sens pass. κατελογίσθην) :
      1 tenir compte, imputer : πρός τινα εὐεργέτημα, DÉM. 78, 5, tenir compte à qqn d’un bienfait ; τι ἐν ἀρετῇ, ESCHN. 82, 40, tenir compte de qqe ch. comme d’une vertu ; avec un inf. imputer à qqn, APP. Ill. 16 ;
      2 calculer, conjecturer, supposer, XÉN. An. 5, 6, 16, etc. ;
      3 compter parmi : ἐν τοῖς ἀδίκοις τινά, XÉN. Mem. 2, 2, 1, compter qqn parmi les hommes injustes ; cf. SPT. Esaï. 14, 10 ; Sap. 5, 5 ;
      4 énumérer, acc. APP. Syr. 61, Mac. 17.

count up, reckon, X. An. 5.6.16, HG 3.2.18; κ. εὐεργέτημα πρός τινα put it down to his account, D. 7.6; μηδ’ ἐν ἀρετῇ τοῦθ’ ὑμῶν μηδεὶς λογιζέσθω let no one impute it as a virtue, Aeschin. 3.202; c. inf., κατελογίσατο τῇ βουλῇ τὴν Ἰταλίαν ἡμερῶσαι App. Ill. 16.
count, reckon among, τοὺς ἀχαρίστους ἐν τοῖς ἀδίκοις X. Mem. 2.2.1; — Pass., ἔν τισι λογισθῆναι LXX Is. 14.10, Wi. 5.5.
recount in order, τισὶ τὰ ἔργα τὰ ἑαυτοῦ App. Syr. 61, cf. Mac. 19.

dazu-, darunterrechnen ; ἐν τοῖς ἀδίκοις τοὺς ἀχαρίστους Xen. Mem. 2.2.1 ; ἐν ἀρετῇ μηδεὶς καταλογιζέσθω, als Tugend anrechnen, Aesch. 3.202 ; οὐχ ἵν' εὐεργέτημά τι καταλογίσηται πρὸς ὑμᾶς Dem. 7.6 ; Sp. aufzählen, hererzählen, der Reihe nach, App. Syr. 61 u. öfter. – Zusammenrechnen, erwägen, überdenken, Xen. An. 5.6.16, Hell. 3.2.18.

1. Dep. to count up, number, reckon , (Xenophon Historicus); κ. τὸ εὐεργέτημα πρός τινα to put it down to his account , (Demosthenes Orator); καταλογιζέσθω μηδεὶς τοῦθ᾽ ὑμῖν ἐν ἀρετῇ let no one impute it to you as a virtue, (Aeschines Orator)
2. to count or reckon among , Lat. annumerare, τοὺς ἀχαρίστους ἐν τοῖς ἀδίκοις (Xenophon Historicus) (ML)