κατα·λείϐω (seul. prés.) faire tomber goutte à goutte sur : δέμας, EUR. Andr. 131, arroser un corps de ses larmes ; au pass. tomber goutte à goutte, en parl. du miel, IL. 18, 109 ; ἐκ πέτρης, HÉS. Th. 786, tomber goutte à goutte d’un rocher ; δάκρυα ἐκ δακρύων καταλείϐεται, EUR. Tr. 601, ses yeux laissent tomber larmes sur larmes ; abs. fondre en larmes, EUR. Suppl. 1119.

pour down; hence, cause to waste away, δέμας E. Andr. 131 (lyr.); — Pass., drop down, γλυκίων μέλιτος καταλειβομένοιο Il. 18.109; [ὕδωρ] ἐκ πέτρης καταλείβεται Hes. Th. 786; δάκρυά τ’ ἐκ δακρύων καταλείβεται E. Tr. 605 (lyr.); melt away (in tears), καταλειβομένης ἄλγεσι πολλοῖς Id. Supp. 1119 (anap.); also καταλείβεσθαί νιν καὶ καταρρεῖν ὥσπερ τοὺς κολοσσούς, in an imprecation, Abh.Berl.Akad. 1925 (5).21 (Cyrene).

herunterträufeln, herabgießen, τί σοι καιρὸς δέμας ἀεικέλιον καταλείβειν, von Tränen, Eur. Andr. 131. – Häufig im pass., herabfließen, herabtriefen, γλυκίων μέλιτος καταλειβομένοιο Il. 18.109, ἐκ πέτρης καταλείβεται Hes. Th. 786, δάκρυα δ' ἐκ δακρύων καταλείβεται Eur. Troad. 601, vgl. Suppl. 1119.