κατα·κτάομαι-ῶμαι (f. -ήσομαι, ao. κατεκτησάμην) acquérir, conquérir, d’où posséder, acc. SOPH. Aj. 768, 1256 ; PLAT. Tim. 75 b ; STR. 273, etc. ; fig. τὸ θέατρον, EL. V.H. 3, 8, conquérir ou gagner les spectateurs d’un théâtre.

➳ Aor. passif au sens passif (et non moyen, donc) κατεκτήθην, DS. 16, 56.

fut. -κτήσομαι LXX 2 Ch. 28.10: — get for oneself, win, κράτος, νοῦν, S. Aj. 768, 1256; ἐγκλήματα, πλούτους, Th. 4.86, Isoc. 4.182; metaph, win over, gain completely, τὸ θέατρον Ael. VH 3.8; aor.2 Act. κατέκτην (as if from κατάκτημι) dub. in IG 14.1934. Pass., τοῖς ἰδιώταις κτώμενα possessed by…, Phld. Vit. Herc. 1457.10; aor., D.S. 16.56.

(κτάομαι), verstärktes κτάομαι, sich ganz, sicher erwerben ; εἰ μὴ νοῦν κατακτήσει τινά Soph. Aj. 1235, vgl. Trach. 790 ; βίον διπλοῦν Plat. Tim. 75b ; πλούτους Isocr. 4.182 ; χώραν Pol. 6.7.4 ; Sp.; aor. pass. hat DS. 16.56 in pass. Bdtg. – Κατεκτήσατο τὸ θέατρον, er nahm das Theater, die Zuschauer für sich ein, Ael. V.H. 3.8.

Dep. to get for oneself entirely, gain possession of , and in past tenses, to have in full possession , (Sophocles Tragicus), etc. (ML)