κατα·κρίνω :
   I juger ou prononcer un jugement contre, avec double rég. : θάνατόν τινος, ISOCR. 11 c, condamner qqn à mort ; τινά et l’inf. de la peine, HDT. 6, 85, condamner qqn à, etc. ; avec un seul rég. acc. de chose : θάνατον, EL. V.H. 5, 16, prononcer la peine de mort, ou acc. de pers. τινά, ANT. 128, 26, condamner qqn ;
   II au pass. :
      1 être condamné, abs. XÉN. Hell. 2, 3, 54 : θανάτου, EUR. Andr. 496, à mort ; avec un inf. : ἀποθνῄσκειν, XÉN. Hier. 7, 10, à mourir ; avec le nom de peine pour sujet : κατακέκριτο (ion.) αὐτοῖς θάνατος, HDT. 7, 146, la peine de mort avait été prononcée contre eux ; κατακεκριμένων οἱ τούτων, HDT. 2, 133, cette sentence ayant été rendue contre lui (par l’oracle) ;
      2 impers. : ἢν κατακριθῇ μοι, XÉN. Ap. 7, si l’on prononce une condamnation contre moi.

➳ Pl.q.pf. pass. ion. 3 sg. κατακέκριτο, HDT. 7, 146.

Étym. v. ci-dessus.

Arc. κακρίνω (v. infr.) [ι], give as sentence against, τὸ τελευτῆσαι πάντων ἡ πεπρωμένη κατέκρινε Isoc. 1.43; — Pass., τοῖσι κατεκέκριτο θάνατος sentence of death had been passed upon them, Hdt. 7.146; κατακεκριμένων οἱ τούτων when this sentence has been given against him, Id. 2.133; φυγὴν κατακριθείς Suid. s.v. Ἱεροκλῆς ; impers., ἂν κατακριθῇ μοι if sentence be given against me, X. Ap. 7; Arc., c. dat. pers. et gen. rei, ὀσέοι ἂν χρηστήριον κακρίνη ἢ γνωσίαι κακριθήη τῶν χρημάτων anyone whom the oracle has condemned or who by judicial process has been condemned to forfeit his property, IG 5(2).262.14, 15 (Mantinea, v BC, = Class.Phil. 20.137). c. acc. pers., condemn, v.l. in Antipho 4.44.2; c. acc. et inf., κατέκρινάν μιν ἔκδοτον ἄγεσθαι Hdt. 6.85, cf. 9.93, Theoc. 23.23 (ubi sc. βαδίζειν)· κ. τινὰ θανάτῳ Ev. Matt. 20.18, cf. J. BJ 5.13.1; εἴκοσι δραχμαῖς IG 5(1).1390.161 (Andania, i BC); c. acc. rei, deem guilty of a thing, κ. πολλὴν ἄνοιάν τινων Arist. Rh. Al. 1423b29; ψευδολογίαν τινός J. AJ 3.14.4; — Pass., to be condemned, X. HG 2.3.54; ψήφῳ θανάτου E. Andr. 496 codd. (anap.), cf. Phld. Herc. 1251.18; ἀποθνῄσκειν X. Hier. 7.10; also of the crime, τὰ ὁμολογούμενα τῶν πραγμάτων ὑπὸ τοῦ νόμου κέκριται Antipho 3.1.1; κατακεκρίσθαι τὰ ὑπὸ ἰδιωτῶν πραχθέντα OGI 669.27 (Egypt, i AD). Pass., simply, to be judged, deemed, κατεκρίθη θνατοῖς ἀγανώτατος ἔμμεν Pi. Fr. 149.

(κρίνω), verurteilen, verdammen, τινά τινος, Einen wozu, ψήφῳ θανάτου κατακεκριμένος Eur. Andr. 497 ; τινός τι, τὸ μὲν γὰρ τελευτῆσαι πάντων ἡ πεπρωμένη κατέκρινεν Isocr. 1.43 ; κατακεκριμένος κατὰ τὸν νόμον, nach dem Gesetze verurteilt, Xen. Hell. 2.3.54 ; die Strafe steht auch im inf., κατέκριναν τῆς ὄψιος στερηθῆναι Her. 9.93 ; κατακεκριμένος ἀποθνήσκειν Xen. Hier. 7.10. – Her. vrbdt auch τοῖσι μὲν κατακέκριτο θάνατος, sie waren zum Tode verurteilt, 7.146 ; Sp. auch κατακριθῆναι θάνατον u. Aehnl.; imperson., ἢν γὰρ νῦν κατακριθῇ μοι Xen. Apol. 7 ; – κατακεκριμένων ἤδη οἱ τούτων, als dies gegen ihn erkannt war, Her. 2.133 ; κατακέκριται τὰ πράγματα Antiph. 3 α 1. Ohne den feindlichen Sinn, κατεκρίθη Ἀπόλλων θνατοῖς ἀγανώτατος ἔμμεν Pind. frg. 116.

κατα-κρίνω
[in LXX: Est.2:1 (גָּזַר ni.), Wis.4:16, Dan LXX TH Sus 1:53, 4:34, TH Sus 1:41,48,53* ;]
to give judgment against, condemn: Rom.8:34; with accusative of person(s), Mrk.14:64, Jhn.8:10-11; disting. fr. κρίνειν, Rom.2:1, 1Co.11:32; before θανάτῳ (cl. -ου or -ον), Mat.20:18, Mrk.10:33; pass., Mat.27:3, Mrk.16:16, Rom.14:23, 1Co.11:32, 2Pe.2:6. Metaph., of condemning through a good example: Mat.12:41-42, Luk.11:31-32, Rom.8:3, Heb.11:7 †
(AS)