κατα·κοιμίζω :
      1 coucher, endormir (des enfants) PLAT. Leg. 790 d ; LUC. V.H. 2, 34 ; τοὺς πολεμίους, PLUT. M. 346 c, endormir la vigilance de l’ennemi ;
      2 passer à dormir : τὴν φυλακήν, EL. N.A. 1, 15, le temps de la veille ;
      3 faire dormir : τῆς ἡμέρας τὸ χρησιμώτατον, XÉN. Mem. 2, 1, 30, pendant la plus précieuse partie de la journée.

= κατακοιμάω II (for which it is a constant v.l.), lull to sleep, τὴν φυλακήν Hecat. 33J. ; τὰ δυσυπνοῦντα τῶν παιδίων Pl. Lg. 790d, cf. Smp. 223d (v.l. -κοιμήσαντ΄), Luc. VH 2.34, Asin. 6; metaph, κ. τὸν λύχνον Phryn.Com. 24; ὀργάς Com.Adesp. 521; τοὺς πολεμίους Plu. 2.346c; — Pass., go to sleep, Plb. 3.67.2; of troublesome questions, ἵνα… ἀεὶ ἂν κατακοιμισθῶσιν IG2². 1121.26.
sleep through, τὴν φυλακήν sleep out one΄s watch, Hdt. 9.93. Ael. NA 1.15, al. ; τῆς ἡμέρας τὸ χρησιμώτατον κατακοιμίζουσα X. Mem. 2.1.30.

1) einschläfern, zu Bett u. in Schlaf bringen ; τὰ δυσυπνοῦντα τῶν παίδων Plat. Legg. VII.790d ; Sp.; übertr., λύχνον, auslöschen, Phryn. com. bei Ath. XV.700f ; ἐξαπατήσας καὶ κατακοιμίσας τοὺς πολεμίους Plut. glor.Ath. 2 M., »die Feinde einschläfern«.
2) verschlafen, τῆς ἡμέρας τὸ χρησιμώτατον Xen. Mem. 2.1.30 ; φυλακήν Ael. H.N. 1.15. – Vgl. κατακοιμάω.