κατα·κλάω-ῶ (f. -άσω, ao. pass. κατεκλάσθην) :
   I au propre :
      1 briser : ἔγχος, IL. 13, 608 ; δόρατα, HDT. 9, 60, une javeline, des lances ;
      2 fléchir, courber ; au pass. se briser, se réfracter, en parl. de la lumière, PLUT. M. 897 d ;
   II fig. :
      1 briser de douleur, PLAT. Phæd. 117 d ; abattre la fierté, PLUT. M. 767 d ; au pass. être brisé par le chagrin, en parl. du cœur, OD. 4, 538 ; ou par d’autres impressions (crainte, passion, etc.) OD. 9, 256, etc. ; EUR. Cycl. 766 ; CALL. Del. 107 ; PLUT. Fab. 11 ;
      2 briser, affaiblir, en parl. des impressions physiques (maladie, ivresse, fièvre, etc.) HPC. 1288, 14 ; EUR. Cycl. 673 ; ὄμματα κατακεκλασμένα, ARSTT. Physiogn. 3, 8, yeux déviés ; κατακλώμεναι φωναί, HPC. 158 e, sons de voix brisés, indistincts ; κατακεκλασμένη γραφή, κατακεκλασμένοι πόδες, DH. Comp. p. 121 et 206, 1, style relâché, versification relâchée ; au contr. κατακλᾶν ἑαυτόν, LUC. Salt. 27, se faire une voix basse et profonde, p. opp. à ἀνακλᾶν.

κατα·κλάω, v. κατακλαίω.

Att. for κατακλαίω.

impf. κατέκλων Il. 20.227, Hdt. 9.62; aor.1 -έκλασα Pl. Phd. 117d; — Pass., pf. and aor. (v. infr.): — break short, snap off, ἐπ’ ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων Il. l.c. ; κατεκλάσθη δ’ ἐνὶ καυλῷ ἔγχος 13.608; τὰ δόρατα κατέκλων Hdt. l.c., cf. Pi. P. 5.34; φυτευτήρια ἐλαῶν D. 53.15; κατὰ δ’ αὐχένα νέρθ’ ἐπὶ γαίης κλάσσε bowed it down, Theoc. 25.146; κ. τὸν ὀφθαλμόν ogle, Phryn. PS p. 79 B. ; but ὄμματα κατακεκλασμένα eyes with drooping lids, Arist. Phgn. 808a8; τὸ σῶμα… κέκλασται has been crushed, PMasp. 77.12 (vi AD). metaph, break down, οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε he broke us all down, Pl. Phd. l.c. ; πάθος, εἴτ’ οἶκτος εἴτ’ αἰδώς, κατέκλασε τὴν διάνοιαν Plu. Tim. 7; [Ἔρως] κατακλάσας τὸ σοβαρόν Id. 2.767f; — more freq. in Pass., ἐμοί γε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ, κλαῖον δ’ ἐν ψαμάθοισι καθήμενος Od. 4.538; of fear, ἡμῖν δ’ αὖτε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ δεισάντων 9.256, cf. 10.198; τὸ θράσος κατεκέκλαστο Plu. Fab. 11; of passion, ἐρώτων… νόσῳ φρένας… κατεκλάσθη E. Hipp. 766 (lyr.); of pity, οὐδὲ κατεκλάσθης Call. Del. 107; of persuasion, D.L. 7.114. Pass., κατακεκλασμένος reduced by fever, Hp. Coac. 510; metaph, of character, to become enfeebled, degenerate, Aristeas 149; in pf. part. Pass., enervated, effeminate, of men, Com.Adesp. 339.2; γραφαὶ κ. D.H. Comp. 18; — Act., κ. ἑαυτόν, of an effeminate dancer, Luc. Symp. 18, Salt. 27. Pass., of light, to be refracted, opp. ἀνακλᾶσθαι (to be reflected), ὄψεως κλωμένης Placit. 3.18.1; of sound, αἱ κατακλώμεναι φωναὶ μετὰ φαρμακείην broken, feeble voice, Hp. Coac. 246.

(κλάω), zerbrechen, zerknicken ; ἐπὶ ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων Il. 20.227 ; κατεκλάσθη δ' ἐνὶ καυλῷ ἔγχος 13.608 ; κατέκλασε γὰρ ἐντέων σθένος οὐδέν Pind. P. 5.32 ; τὰ δόρατα κατέκλων Her. 9.60 ; αὐχένα ἐπὶ γαίης, niederbeugen, Thuc. 25.147. – Häufig übertr., αὐτὰρ ἔμοιγε κατεκλάσθη φίλον ἦτορ Od. 4.538, mein Herz wurde gebrochen, vgl. 9.256, 10.198, 12.277 ; οὐδὲ κατεκλάσθης τε καὶ ᾤκτισας Callim. Del. 107 ; a. sp.D. So ist auch bei Plat. οὐδένα ὅντινα οὐ κατέκλασε τῶν παρόντων, er erschütterte, rührte Jeden, Phaed. 117d richtige Lesart für κατέκλαυσε, was »zu Tränen bringen« heißen sollte ; κατέκλασε καὶ συνέτριψεν αὐτῷ τὴν διάνοιαν Plut. Timol. 4. – Auch = schwächen, Eur. Cycl. 766 u. Sp.; brechen, τὸ θράσος κατακέκλαστο Plut. Fab. 11 ; τὸ σοβαρόν amat. 21 ; von der Stimme, im Ggstz von ἀνακλᾶν, sie tiefer machen, Luc. salt. 27 ; bei Hippocr. κατακλώμεναι φωναί, gebrochene Stimme.

= κατακλαίω, att.

κατα-κλάω, -ῶ
[in LXX: Eze.19:12 (נָתַשׁ hoph.)* ;]
to break up, break in pieces: Mrk.6:41, Luk.9:16.†
(AS)