κατα·δικάζω [ῐ]
      1 prononcer un jugement contre, condamner, abs. PLAT. Leg. 958 c ; τινός, LUC. D. mort. 29, 1, qqn ; (ζημίαν) τινός, DÉM. 773, 5 (loi) ; θάνατόν τινος, HDT. 1, 45, condamner qqn à une amende, à mort ; avec un inf. τινὸς τὰ ἔσχατα παθεῖν, XÉN. Cyr. 3, 1, 9, etc. condamner qqn à subir le dernier supplice ; au pass. καταδικασθεὶς θάνατον, DC. 68, 1 ; ou θανάτῳ, PLUT. M. 239 e ; DS. 13, 101, etc. condamné à mort ; avec un inf. κ. τινὰ ἀποθανεῖν, LUC. V.H. 1, 29, condamner qqn à mourir ;
      2 déclarer par un jugement, avec ὅτι, XÉN. An. 5, 8, 21 ;

Moy. poursuivre en justice, faire condamner : τινος, DÉM. 1144, 17 ; ou δίκην τινός, THC. 5, 49 ; DÉM. 571, 21, qqn ; χρημάτων τινός, PAUS. 6, 3, 7, qqn pour concussion.

give judgement or sentence against a person, condemn, opp. ἀποδικάζω ; — Constr. ; c. gen. pers. et acc. rei, κ. τινὸς θάνατον Hdt. 1.45; τὴν διπλασίαν (sc. ζημίαν) Lex ap. D. 24.105; πολλὴν μοχθηρίαν J. Ap. 1.24; πολλὴν τὴν ἀπόγνωσιν Luc. Merc. Cond. 11; c. gen. pers. et inf., κ. σεαυτοῦ τὰ ἔσχατα παθεῖν X. Cyr. 3.1.9, cf. An. 6.6.15; c. gen. pers. only, Luc. DMort. 29.2; abs., Pl. Lg. 958c; τᾶν ψάφων ταὶ δικάζουσαι SIG 953.83 (Calymna, ii BC); — Med., get sentence given against a person, δίκην καταδικάσασθαί τινος Th. 5.49, D. 21.176; κ. τινός, without acc., Lys. 23.14, D. 47.18; κ. τινὸς χρημάτων get a person condemned [to a payment] of money, Paus. 6.3.7; abs., Pl. Lg. 857a, PHal. 1.65 (iii BC), etc. ; — Pass., καταδικασθείς condemned, Pl. Lg. 958c; ὑπὸ ἐχθρῶν Phld. Ir. p. 51 W. ; ἐπὶ φόνῳ for murder, D.S. 4.76; ἐπὶ κακουργία Id. 3.12; later καταδικασθῆναι θανάτῳ to be condemned to death, Id. 13.101, etc. ; θάνατον D.C. 68.1; τὴν ἐπὶ θανάτῳ Artem. 4.60; φυγήν App. Ital. 3; εἰς ἀλαβαστρῶνα Sammelb. 4639.2 (iii AD); εἰς δοῦλον, εἰς νῆσον, Artem. 4.65, 5.21; c. inf., καταδικάζεται ἀποθανεῖν Luc. VH 1.29; of the sentence, ἀντέλεγον μὴ δικαίως σφῶν καταδεδικάσθαι that judgement had been given against them unjustly, Th. 5.49; later καταδικασθείσης αὐτοῦ δίκης PHal. 1.44 (iii BC), cf. PLille 29.6 (iii BC); of fines imposed, τὰ καταδικασθέντα ἐκπραξέω IG2². 1126.5 (Amphict. Delph.). Med., have judgement given in one΄s favour, Is. 4.9, 10.24.
declare by express judgement, ὅτι… X. An. 5.8.21. Pass., to be bound by a law, Men. Prot. p. 39 D.

einen Richterspruch wider Einen fällen, durch den Richterspruch verurteilen ; absol., ἡ ἀρχὴ ἡ καταδικάσασα Plat. Legg. XII.958c ; Xen. An. 5.8.21 ; mit dem gen. der Person u. dem accus. der Sache, ἐπειδὴ σεωϋτοῦ καταδικάζεις θάνατον Her. 1.45 ; Sp., δίκην αὐτοῦ κατεδίκασαν ἱεροσυλίας Pol. 23.2.7 ; c. inf., ἀποθανεῖν Luc. V.H. 1.29 ; pass., καταδικασθείς Plat. Legg. XII.958c ; ἀκρίτους καταδεδικάσθαι Luc. Calumn. 8 ; ἐπὶ φόνῳ καταδικασθείς DS. 4.76 ; θάνατον καταδικασθείς DC. 68.1 ; θανάτῳ Plut. inst.Lac. g.E.; DS. 1.77 u. A.; vgl. Lobeck zu Phryn. 475. – Das med. wird vom Kläger gebraucht, verurteilen lassen (zu seinen Gunsten), den Prozeß gewinnen, τινός, gegen Jem., Plat. Legg. IX.857a ; Lys. 17.3 ; Thuc. 5.49 ; κατεδικάσατο ἐμοῦ ἀδίκως Dem. 47.18 ; δίκην ἐμπορικὴν καταδικασάμενός τινος 21.176 ; χρημάτων τινός Paus. 6.3.7.

κατα-δικάζω
[in LXX: Psa.94:21 (רָשַׁע hi.), La 3:36 (עָוַת pi.), Wis.2:20, al. ;]
to pass sentence upon, condemn; in cl., with genitive of person(s) (accusative of thing(s)); in late writers (so LXX), with accusative of person(s) (θανάτῳ, Wis, l.with): Mat.12:7, Jas.5:6; absol. (as Plat., Legg., 958c), Luk.6:37; pass., Mat.12:37, Luk.6:37.†
δικάζω,
to judge: Luk.6:37 (Tr., mg.; see: καταδ-; Cremer, 199).†
(AS)