κατα·δαρθάνω (f. -δαρθήσομαι, ao.2 κατέδαρθον, pf. καταδεδάρθηκα) :
      1 s’endormir, dormir, OD. 5, 471 ; HPC. 1151 e ; AR. Nub. 38 ; PLAT. Conv. 219 c, etc. ;
      2 passer la nuit, THC. 6, 61.

➳ Ao.2 épq. κατέδραθον [ᾰθ] OD. 23, 18 ; ao. pass. au sens intr. κατεδάρθην, d’où 3 pl. épq. κατέδαρθεν, A.RH. 2, 1227 ; 3 duel καδδραθέτην, par sync. et assimil. p. κατεδραθέτην, OD. 15, 494 ; sbj. καταδάρθωμεν, AR. Th. 795, épq. καταδράθω, OD. 5, 471 ; inf. καταδαρθεῖν, AR. Nub. 38 ; part. καταδαρθείς, AR. Pl. 300 ; DC. 45, 1 ; PHILSTR. V. Ap. 2, 36.

aor. κατέδαρθον (Att. inf. -δάρθειν acc. to Sch. Ar. Nu. 38), Ep. κατέδραθον, subj. καταδράθω Od. 5.471; part. -δαρθόντα Ar. Pl. 300 (-δαρθέντα codd.); aor.1 Pass. κατεδάρθην is found in later writers, as Philostr. VA 2.36, and 3 pl. κατέδαρθεν A.R. 2.1227; pf. καταδεδάρθηκα Pl. Smp. 219c: — fall asleep, mostly in aor., to be asleep, ἐν θάμνοισι κατέδραθον Od. 7.285, cf. 23.18; τὼ δ’ ἐς δέμνια βάντε κατέδραθον 8.296; καδδραθέτην, for κατεδραθέτην, 15.494; εἰ δέ κεν… καταδράθω 5.471; ἔασον… καταδαρθεῖν τί με Ar. Nu. 38; ὁ μακαρίτης οἴχεται, κατέδαρθεν Ar. Fr. 488.11, cf. Hp. Epid. 5.37, X. Ages. 9.3; in pres., to be falling asleep, opp. ἀνεγείρεσθαι (to be waking), Pl. Phd. 71d, 72b.
pass the night, κατέδαρθον ἐν Θησείῳ ἐν ὅπλοις Th. 6.61; so in pf., Pl. Smp. l.c.

(δαρθάνω), einschlafen, schlafen ; Hom. Od. 5.471 εἰ δέ κεν θάμνοις ἐν πυκινοῖσι καταδράθω, so Bekker, Wolf καταδραθῶ ; von dem aor. κατεδράθην steht Ar. Plut. 300 das partic. καταδαρθείς, wie Luc. Philops. 21 DC. 45.1, u. κατέδαρθεν, = κατεδάρθησαν, Ap.Rh. 2.1227 ; ἐν θάμνοισι κατέδραθον Od. 7.285 ; vom Beischlaf 8.296 ; καδδραθέτην, für κατεδραθέτην, 15.494 ; καταδαρθεῖν Ar. Nub. 38 ; com. Stob. fl. 121.18, wie Plat. Symp. 223b ; καταδαρθάνειν, im Ggstz von ἀνεγείρεσθαι, Phaed. 71d ; καταδεδαρθηκὼς ἀνέστην Symp. 219c ; Folgde.