κατα·ϐαίνω :
   I intr. descendre, OD. 12, 77, etc. ; οὐρανόθεν, IL. 11, 184, etc. descendre du ciel ; avec le gén. δίφρου, IL. 5, 109, d’un char ; avec le gén. précédé d’une prép. : ἐξ ὄρεος, IL. 13, 17 ; ἐκ τῆς ἁρμαμάξης, HDT. 9, 76, d’une montagne, du chariot ; ἀπὸ τοῦ ἵππου, XÉN. Cyr. 5, 5, 6, de cheval ; ἀπὸ τοῦ βήματος, DÉM. 375, 20, de la tribune ; en ce sens, abs. DÉM. 348, 9 ; 351, 4, etc. ; avec l’acc. du lieu où l’on descend : θάλαμον, OD. 2, 337, dans la chambre ; cf. OD. 23, 252 ; avec l’acc. du lieu d’où l’on descend, OD. 18, 206 ; avec l’acc. précédé d’une prép. : ἐς πεδίον, IL. 3, 252, etc. ; ἐς θάλαμον, IL. 6, 288, dans la plaine, dans la chambre ; ou l’acc. de l’instrument au moyen duquel on descend : κλίμακα, OD. 1, 330, descendre une échelle ; d’où au pass. : ἵππος καταϐαίνεται, XÉN. Eq. 11, 7, on descend de cheval ; avec un suj. de chose (vent, IL. 14, 19 ; larmes, EUR. Andr. 111 ; courant d’un fleuve, PLAT. Criti. 118, etc.) particul. :
      1 descendre de l’intérieur des terres vers la mer, abs. ESCHN. 77, 8 ; avec un rég. : εἰς τὸν Πειραιᾶ, PLAT. Rsp. 328 c, au Pirée ; particul. de l’intérieur de l’Asie (p. opp. à ἀναϐαίνω) HDT. 1, 94 ;
      2 descendre dans l’arène, au pr. et au fig. (cf. lat. in certamen descendere) ATT. ;
      3 descendre de la tribune (avec ἀπὸ τοῦ βήματος, v. ci-dessus) ATT. ; fig. ἀπὸ τοῦ λόγου, ἀπὸ τῶν ἰαμϐείων, LUC. Tox. 35, Nec. 2, cesser le discours, les ïambes ;
      4 descendre à terre, aborder, PD. N. 4, 63 ; fig. arriver au terme, atteindre le but, PD. N. 3, 73 ;
      5 abs. faire son chemin, avancer, PD. N. 3, 73 ; 4, 63 ;
      6 en venir à, aboutir à, particul. dans un discours : ἐς λιτάς, HDT. 1, 116, en venir à des prières ; avec un part. : κατέϐαινε λέγων, HDT. 1, 118, il dit en finissant ; avec idée de temps : εἰς τοὺς χρόνους τούτους, ARSTT. Pol. 7, 16, 5, tomber en ce temps-là ;
   II tr. aux temps suiv. : (prés., f. καταϐήσω, ao. κατέϐησα) faire descendre, amener en bas, d’où anéantir, PD. P. 8, 78, etc.

➳ Ao.2, 3 pl. épq. κατέϐαν, IL. 24, 329 ; impér. 2 sg. épq. κατάϐηθι, OD. 23, 20 ; AR. Lys. 873 ; att. κατάϐα [ϐᾱ] AR. Vesp. 979, Ran. 35 ; sbj. 1 pl. épq. καταϐείομεν, p. καταϐῶμεν, IL. 10, 97 ; inf. épq. καταϐήμεναι, OD. 14, 19 ; part. dor. καϐϐάς, PD. N. 6, 87 — Moy. ao.1 épq. 3 sg. κατεϐήσετο, IL. 6, 288 ; 13, 17 ; OD. 2, 337 ; impér. καταϐήσεο, IL. 5, 109.

Dor. καβαίνω Alcm. 38; fut. -βήσομαι Hes. Th. 750, etc. ; pf. -βέβηκα ; Boeot. part. καταβεβάων IG 7.3055; aor. κατέβην Il. 10.541, Pi. O. 9.43, etc. ; poet. 3 pl. κατέβαν Il. 24.329, κατέβησαν LXX 2 Ki. 23.13; imper. κατάβηθι Od. 23.20, Ar. Lys. 873, Lacon. κάβασι Hsch., κατάβα Ar. V. 979, Ra. 35; Ep. 1 pl. subj. καταβήομεν (v.l. -βείομεν) Il. 10.97; late 3 sg. opt. κατάβοι LXX 2 Ki. 1.21 (cod. B), Conon 45.2J. ; poet. part. καββάς Pi. N. 6.51; Ep. inf. καταβήμεναι Il. 14.19; — Med., Ep. aor.1 κατεβήσετο 6.288, 13.17, Od. 2.337, al. (with v.l. κατεβήσατο); imper. καταβήσεο Il. 5.109: — go or come down from…, c. gen., πόλιος κ. 24.329; οὐρανόθεν κ. 11.184; Παρνασοῦ Pi. O. 9.43, etc. ; also with Preps., ἐξ ὄρεος Il. 13.17; ἐς πεδίον 3.252, etc. ; also c. acc. loci, θάλαμον κατεβήσετο Od. 2.337; κ. Ἀΐδαν, Ἀΐδα δόμον, S. Ant. 822 (anap.), E. Heracl. 913 (lyr.); but κατέβην δόμον Ἄϊδος εἴσω Od. 23.252 (later abs., die, Lib. Or. 38.16); ἔσω κ. Hes. Th. 750; also c. acc. in quite different senses, κατέβαιν’ ὑπερώϊα she came down from the upper floor, Od. 18.206, 23.85; κλίμακα κατεβήσετο came down the ladder, 1.330 (κ. κατὰ τῆς κλίμακος Lys. 1.9); ξεστὸν ἐφόλκαιον καταβάς having got down by the lading-plank, Od. 14.350; abs., καταβαίνειν δ’ οὐ σχολή come downstairs, Ar. Ach. 409; esp.
dismount from a chariot or from horseback, δίφρου Il. 5.109; ἐκ τῆς ἁρμαμάξης Hdt. 9.76; ἀφ’ ἁρμάτων Pi. N. 6.51; ἀπὸ τοῦ ἵππου X. Cyr. 5.5.6; but κ. ἀπὸ τῶν ἵππων give up riding, D. 42.24, cf. Arist. Ath. 49.1; — hence in Pass., ἵππος καταβαίνεται the horse is dismounted from, X. Eq. 11.7.
go down from the inland parts to the sea, esp. from central Asia (cf. ἀναβαίνω ΙΙ. 3), Hdt. 1.94, etc. ; also from Athens, κ. ἐς Πειραιᾶ, ἐς λιμένα, Pl. R. 327a, Tht. 142a.
go down into the scene of contest, γυμνὸν ἐπὶ στάδιον κ. Pi. P. 11.49; κ. ἐπ’ αὐτὸ τοῦτο (sc. τὸ ἀεθλεύειν) Hdt. 5.22; abs., = Lat. in certamen descendere, Pi. N. 3.42, S. Tr. 504 (lyr.), X. An. 4.8.27; cf. καταβατέον· μέτρῳ καταβαίνειν ΄seek no more contests’ (μέτρῳ by litotes for μή), Pi. P. 8.78; μεθ’ ὅπλων κ. Pl. Lg. 834c. of an orator, come down from the tribune, Lys. 12.92, D. 19.23, etc. ; rarely in full, κ. ἀπὸ τοῦ βήματος ib. 113; so κατάβα. καταβήσομαι Ar. V. 979; later, also κ. ἀπὸ τοῦ λόγου, ἀπὸ τῶν ἰαμβείων, to cease from…, Luc. Tox. 35, Nec. 1. less freq. of things, πρὶν… καταβήμεναι ἐκ Διὸς οὖρον Il. 14.19; of tears, E. Andr. 111 (eleg.); of streams, Pl. Criti. 118d; of the womb, Arist. HA 582b24; πόσσω κατέβα τοι ἀφ’ ἱστῶ ; at what price did [the robe] come down from the loom? Theoc. 15.35; of the heavenly bodies, set, Vett.Val. 31.3. metaph, attain, πόμπιμον κατέβαινε νόστου τέλος Pi. N. 3.25; κ. ἐπὶ τελευτήν Pl. R. 511b; abs., attain one΄s end, ἐν φάει κ. Pi. N. 4.38; simply, come to, arrive at in course of speaking, κατέβαινε ἐς λιτάς he ended with prayer, Hdt. 1.116; usu. c. part., κατέβαινε αὖτις παραιτεόμενος ib. 90, cf. 118, 9.94; καταβάς, of a writer, Eun. VS p. 454B. κ. εἰς.
conform to, εἰς τοὺς χρόνους κ. τούτους Arist. Pol. 1335a11.
condescend, Timocl. 1.2 D.
fall in value, POxy. 1223.33 (iv AD), cf. Poll. 1.51. λέγεται μηδὲν αὐτοῖς τούτων καταβαίνειν, of abusive language, does not affect them or get home, Chrysipp. Stoic. 2.242.

(βαίνω); imperat. aor. κατάβηθι, Od. 23.20 Ar. Nub. 237, auch κατάβα, Ran. 35 ; ep. conj. aor. καταβείομεν für καταβῶμεν, Il. 10.97 ; κατεβήσετο, Il. 13.17, 24.191, Od. 10.107, neben κατεβήσατο, Il. 6.288, Od. 1.330, 2.337, 15.99, wo Bekker überall κατεβήσετο schreibt ; καταβήσεο, Il. 5.109;
herabgehen, heruntergehen, heruntersteigen, Ggstz von ἀναβαίνω, Od. 12.77 u. sonst ; οὐρανόθεν, Il. 11.184 u. öfter ; ἔκ τινος ἔς τι, ἐξ ὄρεος, 13.17, ἐς πεδίον, 3.252 ; ἐς Ἀΐδα δόμον Pind. P. 3.11 ; ἐκ τῆς ἁρμαμάξης Her. 9.76 ; τὰ ἐκ τῶν ὀρέων καταβάντα ῥεύματα Plat. Critia. 118d ; εἰς τὰ πεδία Legg. III.678c ; εἰς φρέαρ Lach. 193c ; mit dem gen., δίφρου, πόλιος, vom Wagen heruntersteigen, von der Burg herabkommen, Il. 5.109, 24.329 ; Παρνασοῦ Pind. Ol. 9.46 ; πολλὰ δὲ δάκρυά μοι κατέβα χροός Eur. Andr. 111 ; – mit dem acc. des Ortes, zu dem man hinabgeht, θάλαμον κατεβήσατο, er ging in das Gemach hinab, Od. 2.337 ; Ἀΐδαν καταβήσει Soph. Ant. 816, wie τὸν ᾍδα δόμον κατέβα Eur. Heracl. 913 ; ὅτε δὴ κατέβην δόμον Ἄϊδος εἴσω Od. 23.252. Von anderer Art ist der acc. κλίμακα κατεβήσατο, sie stieg die Treppe herab, Od. 1.330, wie ξεστὸν ἐφόλκαιον καταβάς, am Steuer hinabgestiegen, 14.350 ; ähnlich κατέβαινε ὑπερώϊα, sie stieg das Obergemach, von dem Obergemach herab, 18.206, 23.85. – Auch pass., καταβαίνεται ὁ ἵππος, man steigt vom Pferde, Xen. de re Eq. 11.7 ; aber act., καταβὰς ἀπὸ τοῦ ἵππου, abgestiegen, Cyr. 5.5.6 ; καταβέβηκεν ἀπὸ τῶν ἵππων Dem. 42.24. – Besondere Beziehungen sind
   a) vom Binnenlande nach der Küste hingehen, Ggstz ἀναβαίνειν, καταβήσομαι ἐς Ἰωνίην Her. 5.206, aus Hochasien herabziehen, u. öfter ; κατέβην χθὲς εἰς Πειραιᾶ Plat. Rep. I init.; Phaedr. 278b ; ἐς λιμένα Theaet. 142a.
   b) auf den niedriger gelegenen Kampfplatz herabsteigen, um zu kämpfen ; absolut, Soph. Tr. 503 ; μεθ' ὅπλων, Plat. Legg. III.834c ; Xen. An. 4.8.27 ; auch ἐς ἀγῶνα.
   c) vom Redner, von der Rednerbühne herabsteigen, καταβήσομαι, Dem. 20.154, 19.32 u. oft bei den Rednern, selten mit dem Zusatz ἀπὸ τοῦ βήματος, Dem. 19.113 ; auch ἀπὸ τοῦ λόγου, aufhören zu reden, Luc. Tox. 35, vgl. Necyom. 2. – Uebertr., κατέβαινε ἐς λιτάς, er ließ sich auf Bitten ein, wie wir sagen »er ließ sich herab zu bitten«, Her. 1.116 ; ähnlich κατέβαινε αὖτις παραιτεόμενος 1.90 ; κατέβαινε λέγων, er ging so weit zu sagen, 1.118 ; λόγους ἄλλους ἐποιεῦντο ἐς ὃ κατέβαινον συλλυπεύμενοι τῷ πάθεϊ 9.94 ; ἐπὶ τελευτὴν καταβαίνειν, zu Ende, zum Ziele kommen, Plat. Rep. VI.511b ; εἰς τοὺς χρόνους καταβαίνειν, in die Zeit fallen, Arist. Pol. 7.16. – Auch vom Preise, wie bei uns, τιμῆς τοῦ σίτου καταβεβηκυίας, wenn der Preis heruntergegangen, Poll. 1.51. – Vom Regen, κατέβη ἡ βροχή Matth. 7.25.
Bei Pind. P. 8.78 ist es trans. gebraucht, ἄλλον δ' ὑπὸ χειρῶν μέτρῳ καταβαίνει, er drückt ihn herab, erniedrigt ihn, Ggstz ὕπερθε βάλλων.

κατα-βαίνω
[in LXX chiefly for יָרַד ;]
to go or come down, descend.
__1. Of persons: Mat.3:16 24:17, Luk.2:51 6:17 10:31 17:31 19:5-6, Jhn.4:47, 49 4:51 5:7, Act.7:34 8:15 10:20 20:10 23:10 24:1, 22 Eph.4:10. before ἀπό, Mat.8:1 14:29 27:40, 42 Mrk.3:22 15:30, Luk.10:30, Jhn.6:38, Act.25:7, 1Th.4:16; ἐκ, Mat.17:9; ἐκ τ. οὐρανοῦ, Mat.28:2, Mrk.9:9, Jhn.1:32 3:13 6:33, 41-42 6:50-51, 58 Rev.10:1 18:1 20:1; εἰς, Mrk.1:10, Luk.10:30 18:14, Jhn.2:12, Act.7:15 8:38 14:25 16:8 18:22 25:6, Rom.10:7, Eph.4:9; ἐπί, with accusative loc., Jhn.6:16; with accusative of person(s), Luk.3:22, Jhn.1:33, 51; ἐν, Jhn.5:4; πρός, with accusative of person(s), Act.10:21 14:11, Rev.12:12.
__2. Of things: σκεῦος, Act.10:11 11:5; βροχή, Mat.7:25, 27; λαῖλαψ, Luk.8:23; before ἀπό, Luk.9:54, Act.8:26, Jas.1:17; ἐπὶ τ. γῆν, Luk.22:44 (WH, R, mg., reject); ἐκ τ. οὐρανοῦ before ἀπό, Rev.3:12 21:2, 10; id. before εἰς, Rev.13:13; ἐπί, with accusative of person(s), Rev.16:21. Fig., κ. ἕως ᾄδον, Mat.11:23, Luk.10:15, WH, txt., Tr., mg. (καταβιβασθήση, T, WH, mg., RV), (cf. συν-καταβαίνω).†
(AS)