καρηϐαρέω-ῶ [ᾰᾰ] avoir la tête lourde, d’où :
      1 au pr. en parl. d’un fuseau chargé de laine, ANTH. 6, 160 ; fig. avoir la tête malade, LUC. Herm. 28 ; d’où être stupéfié, ARSTT. H.A. 4, 8, 11 ;
      2 laisser retomber sa tête, PLUT. Artax. 11 ; Q. SM. 6, 266 ; κ. τὴν κεφαλήν, ARSTT. P.A. 2, 7, 4, m. sign.

Étym. καρηϐαρής.

to be heavy in the head, drowsy, τὴν κεφαλὴν κ. Arist. PA 653a14; [ἰχθύδια] κ. ὑπὸ τοῦ ψόφου bewildered, Id. HA 534a4; stagger as one drunken, Ph. 2.123; τῷ σώματι κ. καὶ σφάλλεσθαι Plu. Art. 11, cf. Ant. 85, Q.S. 6.266; to be top-heavy, of a spindle charged with yarn, AP 6.160 (Antip.Sid.); μῆλα καρηβαρέοντα κορύμβοις ib. 5.257 (Paul. Sil.); have a headache, ναυτιῶντα καὶ καρηβαροῦντα ὑπὸ τοῦ σάλου Luc. Herm. 28; — also καρηβαράω Pherecr. 218 (καραι- codd. Eust.), Thphr. Od. 46 (but -βαρεῖν HP 9.8.6), v.l. in Luc. Lex. 13; and καρηβαριάω v.l. in Ar. Fr. 792, prob. l. in Telecl. 44, cf. Sch. Oppian. H. 3.368; — the form καρηβοάω, = ἰλιγγιάω is quoted by Ael. Dion. Fr. 221, and καρηβορᾶν, καρυβοᾶν are vv. ll. in Ar. l.c.

einen schweren Kopf, drückenden Kopfschmerz haben ; τὴν κεφαλήν Arist. part.anim. 2.7 ; ὑπὸ τοῦ ψόφου H.A. 4.8 ; ὑπὸ τοῦ σάλου Luc. Hermot. 28 ; τῷ σώματι καρηβαρεῖν καὶ σφάλλεσθαι Plut. Artax. 11 ; Ant. 86.
Uebertr., καρηβαρέοντα ἄτρακτον Antip.Sid. 26 (VI.160), die von Wolle oben schwere Spindel ; μῆλα καρηβαρέοντα κορύμβοις Paul.Sil. 8 (V.258), von den Brüsten.