GRC
καναχή
JSON
Bailly
ῆς (ἡ) [ᾰᾰ] bruit retentissant, d’où bruit d’un métal frappé, IL. 16, 105 ; SOPH. Ant. 130 ; braiement de mulets, OD. 6, 82 ; grincement des dents, IL. 19, 365 ; HÉS. Sc. 164 ; au plur. HÉS. Sc. 160 ; postér. son d’un instrument de musique (lyre, flûte, etc.) HH. Ap. 185.
➳ Dor. καναχά, SOPH. Tr. 642.
Étym. p.-ê. pré-grec.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
Dor.καναχά, ἡ, (< κανάσσω) sharp sound; esp.
ring or clang of metal, δεινὴν… πήληξ βαλλομένη καναχὴν ἔχε Il. 16.105, cf. 794; κ. δ’ ἦν ἡμιόνοιϊν loud rang their tramp, Od. 6.82; ὀδόντων μὲν κ. πέλε gnashing of teeth, Il. 19.365, Hes. Sc. 164; pl., ib. 160; κ. [Χαλκ]όκτυπος B. 13.15; χρυσοῦ κ. S. Ant. 130 (lyr.); κ. αὐλῶν sound of flutes, Pi. P. 10.39 (pl.), B. 2.12, cf. S. Tr. 642 (lyr.); ofthelyre, h.Ap. 185.
ring or clang of metal, δεινὴν… πήληξ βαλλομένη καναχὴν ἔχε Il. 16.105, cf. 794; κ. δ’ ἦν ἡμιόνοιϊν loud rang their tramp, Od. 6.82; ὀδόντων μὲν κ. πέλε gnashing of teeth, Il. 19.365, Hes. Sc. 164; pl., ib. 160; κ. [Χαλκ]όκτυπος B. 13.15; χρυσοῦ κ. S. Ant. 130 (lyr.); κ. αὐλῶν sound of flutes, Pi. P. 10.39 (pl.), B. 2.12, cf. S. Tr. 642 (lyr.); ofthelyre, h.Ap. 185.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ἡ, Geräusch, Getön ; vom Klange des Erzes, δεινὴν πήληξ βαλλομένη καναχὴν ἔχε, furchtbar erklang der Helm, Il. 16.104, vgl. 794 ; vom Gestampfe der Maultiere, Od. 6.82 ; καναχὴ ὀδόντων, Zähneknirschen, Il. 19.365 ; Hes. Sc. 164, vgl. 160 καναχῇσι δὲ βεβρυχυῖα. Von Flöten, καναχαὶ αὐλῶν, Flötengetön, Pind. P. 10.39, wie Soph. Tr. 639 ; χρυσοῦ καναχή Ant. 130, von goldenen Waffen.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
