ῆρος (ὁ) :
      1 courbure, courbe, inflexion, XÉN. Cyr. 7, 1, 6, STR. 655 ;
      2 borne de l’hippodrome, autour de laquelle tournaient les chars, ARSTT. Rhet. 3, 9, 2 ; fig. terme, HÉROD. ATT. (STOB. Fl. 116, 21) ; ANTH. 12, 257.

Étym. κάμπτω.

ῆρος, ὁ, bend, angle, X. Cyr. 7.1.6, Str. 14.2.14.
turning-point in the δίαυλος, which was the goal in the single race (cf. καμπή II), Arist. Rh. 1409a32, BCH 23.567 (Delph., iii BC), Babr. 29.4; pl., as works of art, Plin. HN 36.25; metaph, κ. βίου the ΄last lap’ of life, Herod. 10.3; κ. πύματος, of the colophon which marks the last page, AP 12.257.1 (Mel.).

ῆρος, ὁ, der Umbiegende, die Biegung, Wendung, Winkel ; bei Xen. Cyr. 7.1.6 entspricht καμπτῆρα ἑκατέρωθεν ἐποιήσαντο, περὶ ὃν κάμπτοντες ἀνέτεινον τὰ κέρατα der ἐπικαμπή ; Strab. XIV.655 καμπτήρ τις ἐπὶ τὰς ἄρκτους ἐστί ; in der Rennbahn die Biegung, der Ort, wo man um das Ziel herumlenken muß, Arist. rhet. 3.9 u. a.Sp., ἁ πύματον καμπτῆρα καταγγέλλουσα κορωνίς Mel. 129 (XII.257), die letzte Wendung, das Ende ; τοῦ βίου κ., die Wendung des Lebens, wenn die Kräfte abzunehmen anfangen, Herodes bei Stob. fl. 116.21.