καλέω-ῶ (f. καλέσω, att. καλῶ, ao. ἐκάλεσα, pf. κέκληκα ; pass. f. κληθήσομαι, ao. ἐκλήθην, pf. κέκλημαι) [ᾰ]
   I appeler, d’où :
      1 appeler à soi : τινα εἰς ἕ, IL. 23, 203 ; OD. 17, 330, etc. qqn à soi ; ἐς Ὄλυμπον, IL. 1, 402, dans l’Olympe ; εἰς μαρτυρίαν, PLAT. Leg. 937 a, appeler en témoignage ; particul. convoquer : εἰς ἀγορήν, OD. 1, 90, ou ἀγορήνδε, IL. 20, 24, appeler à une assemblée ; avec un acc. : ὅσοι κεκλήατο (épq. p. -ηντο) βουλήν, IL. 10, 195, tous ceux qui avaient été convoqués à l’assemblée, abs. OD. 10, 231 ; 17, 382, etc. ;
      2 convier à un repas, inviter : τινα ἐπὶ δεῖπνον, XÉN. Mem. 2, 3, 11 ; ou abs. καλεῖν, OD. 11, 186 ; 17, 387, inviter à un repas ; κ. ἐς θοίνην, EUR. Ion 1140, inviter à un festin ; καλεῖσθαι πρός τινα, DÉM. 402, 15, être invité chez qqn ; abs. ὁ κεκλημένος, DAMOX. (ATH. 102 d) l’invité, l’hôte ;
      3 citer en justice, en parl. du juge (pour le plaignant, on emploie le moy., v. ci-dessous) : κ. εἰς δικαστήριον, DÉM. 1174, 4, etc. ou abs. καλεῖν, AR. Vesp. 1418 ; DÉM. 407, 5, citer devant le tribunal ; κ. δίκην, AR. Vesp. 1441, appeler une cause pour la juger ; au pass. être appelé, en parl. d’une affaire à juger, SOPH. fr. 624 ; AR. Nub. 780 ; καλουμένης τῆς γραφῆς, DÉM. 1336, 10, l’affaire étant appelée ;
      4 invoquer : θεούς, ESCHL. Suppl. 873 ; SOPH. Tr. 1248, etc. les dieux ;
      5 appeler, demander, réclamer : ἡ ἡμέρα ἐκείνη εὔνουν ἄνδρα ἐκάλει, DÉM. 285, 21, ce jour-là demandait un homme de bon vouloir ;
   II appeler d’un nom, d’où :
      1 nommer : ὃν Βριάρεων καλέουσι θεοί, IL. 1, 403, celui que les dieux appellent Briarée ; ὄνομά τι κ. τινα, OD. 8, 550 ; EUR. Ion 258 ; PLAT. Crat. 483 b ; κ. ὄνομά τινι, EUR. Hec. 1271 ; PLAT. Pol. 279 e ; ou ἐπί τινι, PLAT. Parm. 147 d, etc. donner un nom à qqn ou à qqe ch. ; ou sans ὄνομα : τοῦτο γὰρ αὐτὸν ou αὐτὴν ἐκάλουν, EL. V.H. 14, 31 ; CALL. (SUID. v° κωμῆται) car c’est ainsi qu’ils l’appelaient ; cf. ESCHL. Ag. 1232 ; καλεῖν ὀνόματι, NT. Luc. 19, 2, appeler de son nom ; au pass. Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο, IL. 2, 684, on les appelait Myrmidons ; avec le gén. ou le dat. : κεκλῆσθαί τινος, PD. P. 3, 119 ; SOPH. Ant. 366 ; ou τινι, PD. O. 7, 140, être appelé d’après le nom de qqn ; avec une prop. inf. : ἐκάλεσσέ μιν ἰσώνυμον ἔμμεν, PD. O. 9, 96, il disait que son nom serait le même ; τὰς ἀμπέλους τραγᾶν καλοῦσιν, ARSTT. H.A. 5, 14, 18 (de là) τραγᾶν appliqué à la vigne qui pousse en feuilles ; ὁ καλούμενος, ἡ καλουμένη, avec un nom, celui, celle qu’on appelle ; ὁ καλούμενος θάνατος, PLAT. Phæd. 86 d, ce qu’on appelle la mort ; ἡ Θεράπνη καλευμένη (ion.) HDT. 6, 61, la ville qu’on appelle Thérapnè ; particul. au pf. pass. κέκλημαι, j’ai reçu le nom de : σὴ παράκοιτις κέκλημαι, IL. 4, 61, je m’appelle ton épouse ; αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσις κεκλημένος εἴη, OD. 6, 244, plût aux dieux qu’un tel homme fût appelé mon époux ; en ce sens κέκλημαι devient presque le syn. de εἰμί, IL. 3, 138 ; HH. Ap. 324 ; HÉS. Th. 410 ; ESCHL. Pers. 2 ; SOPH. El. 230, etc. ;
      2 faire l’appel de, d’où classer ou compter parmi (cf. le sens primit. du lat. classis, de la R. clā- = căl, καλ, v. κάλεσις) : οἱ τῶν ὁμοτίμων καλούμενοι, XÉN. Cyr. 2, 1, 9, ceux qui sont au nombre des ὁμότιμοι ;

Moy. καλέομαι-οῦμαι (f. καλέσομαι, att. καλοῦμαι, ao. ἐκαλεσάμην) appeler à soi : τινα, IL. 1, 270 ; OD. 8, 43, etc. qqn ; particul. :
      1 convoquer : ἀγορήνδε λαόν, IL. 1, 54, le peuple à l’assemblée ;
      2 citer en justice, en parl. du plaignant (v. l’act. en parl. du juge) AR. Nub. 1221, etc. ; κ. τινα ὕϐρεως, AR. Av. 1046, assigner qqn pour insulte ; κ. τινα πρὸς τὴν ἀρχήν, PLAT. Leg. 914, assigner qqn devant le magistrat ;
      3 invoquer, en mauv. part : ἀράς τινι, SOPH. O.C. 1385, prononcer des imprécations sur qqn.

➳ Prés. ind. 1 pl. dor. καλέομες, EPICH. fr. 51 Ahrens ; 3 pl. dor. καλέοισι, PD. N. 9, 41 ; inf. épq. καλήμεναι, IL. 10, 125, part. épq. pl. καλεῦντες, OD. 10, 255. Impf. itér. καλέεσκον, IL. 9, 562 ; HÉS. Th. 207, ou κάλεσκον, A.RH. 4, 1514. Dans les inscr. att. fut. καλῶ j. au 3^e siècle av. J.C. ; à partir du 2^e siècle apparaît dans les composés la forme en σ, καλέσω (v. Meisterh. p. 143, 4). Ao. épq. ἐκάλεσσα, OD. 17, 379 ; PD. O. 6, 58, ou κάλεσσα, IL. 16, 693. Ao. réc. ἐκάλησα, Ps.-CALLISTH. 3, 35. — Pass. Impf. itér. 3 sg. καλέσκετο, IL. 15, 338. Pf. 3 pl. épq. κεκλήαται, A.RH. 1, 1128 ; ion. κεκλέαται, HDT. 2, 164. Opt. 2 sg. poét. κεκλῇο, SOPH. Ph. 119. Pl.q.pf. 3 pl. ion. κεκλήατο, IL. 10, 195. — Moy. fut. au sens pass. 2 sg. καλεῖ, SOPH. El. 971 ; fut. poét. καλέσσομαι, NONN. D. 2, 235. Ao. poét. ἐκαλεσσάμην, IL. 3, 161, ou καλεσσάμην, IL. 15, 143 ; dans SOPH. El. 230, etc. fut. ant. κεκλήσομαι ; dans une inscr. att. CIA. 1, 469, 2 (6^e siècle av. J.C.).

Étym. R. indo-europ. *klh₁-, appeler ; cf. lat. călāre et clāmāre, clārus.

Aeol. κάλημι, Ep. inf. καλήμεναι Il. 10.125; Ion. impf. καλέεσκον 6.402; 3 sg. κάλεσκε A.R. 4.1514; fut., Ion. καλέω Il. 3.383, Att. καλῶ Pl. Smp. 175a, X. Smp. 1.15, etc. ; later καλέσω LXX Ge. 16.11, al., Ph. 1.69, (παρα-) D. 8.14 codd., SIG 656.40 (Teos, ii BC), (ἐγ-) v.l. in D. 19.133, cf. 23.123 codd. (καλέσω in S. Ph. 1452 (anap.), Ar. Pl. 964, etc., is aor.1 subj.); aor.1 ἐκάλεσα, Ep. ἐκάλεσσα, κάλεσσα, Od. 17.379, Il. 16.693 (late Ep. ἔκλησα Nic. Fr. 86, late Prose ἐκάλησα Ps.-Callisth. 3.35); pf. κέκληκα Ar. Pl. 260, etc. ; — Med., Att. fut. καλοῦμαι Id. Nu. 1221, Ec. 864; in pass. sense, S. El. 971, E. Or. 1140, etc. ; later καλέσομαι (< ἐκ, ἐπι-) dub.l. in Aeschin. 1.174, Lycurg. 17; aor.1 ἐκαλεσάμην Hdt. 7.189, Pl. Lg. 937a; Ep. καλεσσάμην Il. 1.54, 3 pl. καλέσαντο ib. 270; — Pass., fut. κεκλήσομαι Il. 3.138, A. Th. 698 (lyr.), Pr. 840, etc. ; κληθήσομαι Pl. Lg. 681d, LXX Ge. 48.6, v.l. in E. Tr. 13; aor. ἐκλήθην Archil. 78, S. OT 1359, Ar. Th. 862, etc. ; pf. κέκλημαι, Ep. 3 pl. κεκλήαται A.R. 1.1128, Ion. κεκλέαται Hdt. 2.164; Ep. 3 pl. plpf. κεκλήατο Il. 10.195; opt. κεκλῄμην, κεκλῇο S. Ph. 119, κεκλῄμεθα Ar. Lys. 253; late pf. κεκάλεσμαι Suid. s.v. κλητή.
call, summon, εἰς ἀγορὴν καλέσαντα Od. 1.90; ἐς Ὄλυμπον Il. 1.402; ἀγορήνδε, θάλαμόνδε, θάνατόνδε, Il. 20.4, Od. 2.348, Il. 16.693; c. acc. only, κεκλήατο (for -ηντο) βουλήν they had been summoned to the council, 10.195; folld. by inf., αὐτοὶ γὰρ κάλεον συμμητιάασθαι ib. 197; καιρὸς καλεῖ… S. Ph. 466; κἄμ’ ὑπηρετεῖν καλεῖς Id. El. 996; κ. τινὰ εἰς ἕ, ἐπὶ οἷ, Il. 23.203, Od. 17.330, etc. ; εἰς μαρτυρίαν κληθείς Pl. Lg. 937a; ἐμὲ νῦν ἤδη καλεῖ ἡ εἱμαρμένη Id. Phd. 115a; demand, require, ἡ ἡμέρα ΄κείνη εὔνουν καὶ πλούσιον ἄνδρα ἐκάλει D. 18.172; aor. Med., καλέσασθαί τινα call to oneself, freq. in Ep., Il. 1.270, Od. 8.43, etc. ; φωνῇ Il. 3.161; ἀγορήνδε λαόν 1.54; call a witness, Pl. Lg. l.c. call to one΄s house or to a repast, invite (not in Il.), Od. 10.231, 17.382, al., 1 Ep. Cor. 10.27; later usu. with a word added, κ. ἐπὶ δεῖπνον Hdt. 9.16 (Pass.), X. Cyr. 2.1.30, etc. ; ἐς ἔρανον Pi. O. 1.37; ἐς θοίνην E. Ion 1140; ὑπὸ σοῦ κεκλημένος Pl. Smp. 174d, etc. ; κληθέντες πρός τινα invited to his house, D. 19.196; ὁ κεκλημένος the guest, Damox. 2.26.
invoke, Δία Hdt. 1.44, cf. Pi. O. 6.58, A. Th. 223; at sacrifices, Sch. Ar. Ra. 482; μάρτυρας κ. θεούς S. Tr. 1248, cf. D. 18.141; — Med., τοὺς θεοὺς καλούμεθα A. Ch. 201, cf. 216; also μαρτύριά τε καὶ τεκμήρια καλεῖσθε Id. Eu. 486; but ἀράς, ἅς σοι καλοῦμαι which I call down on thee, S. OC 1385; — Pass., of the god, to be invoked, A. Eu. 417. as law-term, summon, of the judge, καλεῖν τινας εἰς τὸ δικαστήριον cite or summon before the court, D. 19.211, etc. ; simply καλεῖν ib. 212, Ar. V. 851, etc. ; ἐὰν μὲν καλέσῃ D. 21.56; also ὁ ἄρχων τὴν δίκην καλεῖ calls on the case, Ar. V. 1441; — Pass., ἡ πατροκτόνος δίκη κεκλῇτ’ ἂν αὐτῷ S. Fr. 696; πρὶν τὴν ἐμὴν [δίκην] καλεῖσθαι before it is called on, Ar. Nu. 780; καλουμένης τῆς γραφῆς D. 58.43; but, of the plaintiff in Med., καλεῖσθαί τινα to sue at law, bring before the court, Ar. Nu. 1221, al., D. 23.63; κ. τινὰ ὕβρεως Ar. Av. 1046; κ. τινὰ πρὸς τὴν ἀρχήν Pl. Lg. 914c; ὁ καλεσάμενος the plaintiff, PHal. 1.224 (iii BC.). with an abstract subject, demand, require, καλεῖ ἡ τάξις c. inf., CPHerm. 25ii7 (iii AD). metaph in Pass., καλουμένης τῆς δυνάμεως πρὸς τὴν συναναληψίαν called forth, summoned, Sor. 1.29.
call by name, name, ὃν Βριάρεων καλέουσι θεοί Il. 1.403, cf. Od. 5.273, etc. ; κοτύλην δέ τέ μιν καλέουσι Il. 5.306; ὥς σφας καλοῦμεν Εὐμενίδας S. OC 486, cf. A. Pr. 86, etc. ; ὄνομα καλεῖν τινα call him by a name, εἴπ’ ὄνομ’ ὅττι σε κεῖθι κάλεον Od. 8.550, cf. E. Ion 259, Pl. Cra. 383b, etc. (in Pass., οὔνομα καλέεσθαι Hdt. 1.173, cf. Pi. O. 6.56); without ὄνομα, τί νιν καλοῦσα τύχοιμ’ ἄν ; A. Ag. 1232; τοῦτο αὐτὴν κάλεον Call. Fr. 66b; τούτοις τὸ ὄνομα 'ἱμάτια' ἐκαλέσαμεν Pl. Plt. 279e (Pass., τύμβῳ δ’ ὄνομα σῷ κεκλήσεται shall be given to thy tomb, E. Hec. 1271); κ. ὄνομα ἐπί τινι give a name to something, Pl. Prm. 147d; but call (a man) a name because of some function, Id. Sph. 218c; κ. τινὰ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός Ev. Luc. 1.59; ἐπ’ ὀνόματος καλεῖν τινα Plb. 35.44.11; — Pass., to be named or called, Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο Il. 2.684; εἰ τόδ’ αὐτῷ φίλον κεκλημένῳ A. Ag. 161 (lyr.); ὁ καλούμενος the socalled, ἐν τῇ Θεράπνῃ καλεομένῃ Hdt. 6.61; ὁ κ. θάνατος Pl. Phd. 86d; οἱ 'τῶν ὁμοτίμων' κ. X. Cyr. 2.1.9; κεκλημένος τινός called from or after him, Pi. P. 3.67; καλεῖσθαι ἐπί τινι LXX Ge. 48.6; κέκληνται δέ σφιν ἕδραι Pi. O. 7.76. Pass., to be called, almost = εἰμί, esp. with words expressing kinship or status, ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι Od. 7.313, cf. A. Pers. 2 (anap.); ἀφνειοὶ καλέονται Od. 15.433; esp. in pf. Pass. κέκλημαι, οὕνεκα σὴ παράκοιτις κέκλημαι because I am thy wife, Il. 4.61; φίλη κεκλήσῃ ἄκοιτις 3.138; αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσις κεκλημένος εἴη Od. 6.244; ἠγάγετ’ ἐς μέγα δῶμα φίλην κεκλῆσθαι ἄκοιτιν Hes. Th. 410; σὴ κεκλημένη… ἦα h.Ap. 324; μηδ’ ἔτι Τηλεμάχοιο πατὴρ κεκλημένος εἴην Il. 2.260; οὔτινος δοῦλοι κέκληνται A. Pers. 242, cf. S. El. 366, etc.
special constructions,
a. Ἀλησίου ἔνθα κολώνη κέκληται where is the hill called the hill of Alesios, Il. 11.758; ἵνα κριοῦ καλέονται εὐναί A.R. 4.115; ἔνθα ἡ Τριπυργία καλεῖται X. HG 5.1.10, etc. ; — so in Act., ἔνθα Ῥέας πόρον ἄνθρωποι καλέοισιν where is the ford men call the ford of Rhea, Pi. N. 9.41, cf. κικλήσκω, κλῄζω, κλέω. folld by a dependent clause, ἐκάλεσσέ νιν ἰσώνυμον ἔμμεν said that his name should be the same, Id. O. 9.63; καλεῖ με πλαστὸς ὡς εἴην πατρί, i.e. καλεῖ με πλαστόν S. OT 780; καλοῦμέν γε παραδιδόντα μὲν διδάσκειν we say that one who delivers teaches, Pl. Tht. 198b, cf. Smp. 205d; τὰς ἀμπέλους τραγᾶν καλοῦσιν Arist. HA 546a3.

fut. καλέσω, ep. καλέσσω u. att. καλῶ, z.B. οὐκοῦν καλεῖς αὐτὸν καὶ μὴ ἀφήσεις Plat. Symp. 175a ; so med., καλεῖ καὶ τεύξει Soph. El. 959 in pass. Bdtg., wie καλεῖ – πεσεῖ Eur. Or. 1140 ; aber auch καλέσω, Aesch. 1.67, Luc. u. a.Sp.; aor. ἐκάλεσα, ep. ἐκάλεσσα, auch Pind. Ol. 6.58 ; ἔκλησα Nic. fr. 22 ; ἐπικλῆσαι Musae. 10 ; perf. κέκληκα, κέκλημαι, κεκλήαται, Ap.Rh. 1.1128, ion. κεκλέαται, Her. 2.164, opt. κεκλῇο, Soph. Phil. 119 ; aor. p. ἐκλήθην, fut. pass. κληθήσομαι, u. das der Bdtg nach dem perf. entsprechende κεκλήσομαι (s. unten);
rufen,
   a) mit Namen rufen, nennen ; ὃν Βριάρεων καλέουσι θεοὶ, ἄνδρες δέ τε αἰγαίωνα Il. 1.403 ; ἄρκτον θ' ἣν καὶ ἅμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν 18.487 ; εἴπ' ὄνομ' ὅττι σε κεῖθι κάλεον μήτηρ τε πατήρ τε, womit dich nannten, Od. 8.550 ; pass., μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο Il. 2.684 ; καλεῖσθαί μιν τοῦτ' ὄνυμ' ἀθάνατον Pind. Ol. 6.56 ; ἐκάλεσσέ μιν ἰσώνυμον ἔμμεν 9.68 ; ψευδωνύμως σε δαίμονες Προμηθέα καλοῦσιν Aesch. Prom. 86 ; ὥς σφας καλοῦμεν Εὐμενίδας Soph. O.C. 487 ; ὄνομα τί σε καλεῖν ἡμᾶς χρεών Eur. Ion 258 ; τί νιν καλοῦσα δυσφιλὲς δάκος τύχοιμι ἄν Aesch. Ag. 1205, wie soll ich sie recht nennen ? in Prosa ; ἐκαλέοντο τό πέρ τε ἠνείκαντο οὔνομα καὶ νῦν ἔτι καλέονται ὑπὸ τῶν περιοίκων Her. 1.173 ; ὅπερ καλοῦμεν ὄνομα ἕκαστον, τοῦτ' ἔστιν ἑκάστῳ ὄνομα Plat. Crat. 483b ; τουτοισὶ σκέπασμασι τὸ ὄνομα ἱμάτια ἐκαλέσαμεν, wir gaben ihnen den Namen, Polit. 279e, wie τύμβῳ δ' ὄνομασῷ κεκλήσεται κυνὸς σῆμα Eur. Hec. 1245 ; ἕκαστον τῶν ὀνομάτων οὐκ ἐπί τινι καλεῖς ; Plat. Parm. 147d ; τὸ ἔργον, ἐφ' ᾧ καλοῦμεν τὸ ὄνομα Soph. 218c, bei dem wir den Namen gebrauchen, das wir nennen ; θερμόν τι καλεῖς καὶ ψυχρόν, du nennst Etwas warm, Phaedr. 103c ; ἐν τῷ καλουμένῳ θανάτῳ, im sogenannten Tode, Phaed. 86d, oft bei Folgdn ; bei 80. auch ἐπ' ὀνόματός τινα, Pol. 35.4.11 ; κέκλημαι, ich heiße, δικαίως ἀνδραποδώδεις κέκληνται Plat. Phaedr. 258e, u. A. oft, wozu das fut. κεκλήσομαι gehört, ich werde heißen, Aesch. Pers. 736, Prom. 842 ; bei Dichtern auch oft so viel wie sein, οὕνεκα σὴ παράκοιτις κέκλημαι Il. 4.60, da ich deine Gattin heiße, bin, vgl. 3.138 ; ἠγάγετ' ἐς μέγα δῶμα φίλην κεκλῆσθαι ἄκοιτιν Hes. Th. 410 ; οὔτινος δοῦλοι κέκληνται φωτός Aesch. Pers. 238 ; ἔνθ' Ἑλλάνων ἀγοραὶ Πυλατίδες καλέονται Soph. Tr. 636, vgl. El. 233 ; οὐκ ἀνώνυμος θεὰ κέκλημαι Eur. Hipp. 1 ; ähnl. οἱ τῶν ὁμοτίμων καλούμενοι, die unter sie gerechnet werden, zu ihnen gehören, Xen. Cyr. 2.1.9. Vgl. noch σὴ κεκλημένη ἦν, sie wäre deine Tochter gewesen, H.h. Apoll. 324 ; Λατοΐδα κεκλημένον, den Sohn des Apollo, Pind. P. 3.67 ; Soph. El. 357 νῦν δ' ἐξὸν πατρὸς πάντων ἀρίστου παῖδα κεκλῆσθαι, καλοῦ τῆς μητρός.
   b) anrufen, die Götter, Ποσειδᾶνα Pind. Ol. 6.58 ; θεούς Aesch. Spt. 205, 622 u. oft ; Ζῆνα ὅρκιον καλῶ Soph. Phil. 1308, τούτων μάρτυρας καλῶ θεούς Tr. 1238 ; Ar. Ran. 479 ; καλῶ δ' ἐναντίον ὑμῶν τοὺς θεοὺς ἅπαντας Dem. 18.141, öfter ; Plat. Tim. 27c u. Sp.; als Zeugen, Strab. VII.303.
   c) herbeirufen, zusammenrufen ; θεοὺς ἀγορήνδε καλέσσαι Il. 20.24 ; εἰς ἀγορὴν Ἀχαιούς Od. 1.90 vgl. Il. 1.402, 23.203 ; κεκλήατο βουλήν, sie waren zum Rate berufen, 10.195 ; εὐμενεῖς γὰρ ὄντας ἡμᾶς τῶνδε συμβούλους καλεῖς, du berufst uns zu Ratgebern, Aesch. Pers. 171 ; ὅταν καλῶμεν, ὁρμᾶσθαι ταχεῖς Soph. Phil. 1069 ; σὲ προσμολεῖν καλῶ Ant. 72 ; ἔξω 74 ; τί με καλεῖς ; Ar. Nub. 223 ; παῖ, κάλει Χαρμίδην Plat. Charm. 155b ; auffordern, καιρὸς γὰρ καλεῖ πλοῦν σκοπεῖν Soph. Phil. 464 ; καλούσης τῆς πατρίδος πρὸς τὰ κοινά Plat. Ep. IX.358a ; εἰς μαρτυρίαν Legg. XI.937a ; ἐμὲ νῦν ἤδη καλεῖ ἡ εἱμαρμένη, mich ruft das Schicksal, Phaed. 115a ; ού παρεγένοντο βασιλεῖ καλοῦντι, als er sie rief zum Kriege, zum Heere zu kommen, Xen. An. 5.6.8 ; – bes. zum Gastmahl, in sein Haus rufen, einladen, Od. 10.231, 17.382 u. öfter ; εἰς θοίνην Eur. Ion 1140 ; ἐπὶ δεῖπνον Xen. An. 7.3.18, Mem. 2.3.11 ; Plat. Symp. 213a ; ὑπὸ σοῦ κεκλημένος 174d ; κληθέντες πρὸς Ξενόφρονα, zum X. eingeladen, Dem. 19.196 ; ὁ κεκλημένος, der geladene Gast, Damox. Ath. III.102d ; – in der Gerichtssprache, vor Gericht rufen, vorladen ; vom Richter, ὁ ἄρχων ἐκάλει εἰς τὸ δικαστήριον τοὺς ἀμφισβητοῦντας κατὰ τὸν νόμον Dem. 48.25 ; ähnl. ἕως ἂν τὴν δίκην ἄρχων καλῇ Ar. Vesp. 1441, wie ἡ ἐμὴ δίκη καλεῖται Nub. 780 ; καλουμένης τῆς γραφῆς, als die Klage vorkam, Dem. 48.43 ; vom Kläger, vor Gericht ziehen, belangen, Dem. 19.211 ; häufig im med., καλοῦμαι Στρεψιάδην ἐς τὴν ἔνην τε καὶ νέαν Ar. Nub. 1221 ; τὸν ἔχοντα καλείσθω πρὸς τὴν ἀρχήν Plat. Legg. XI.914c. – Soph. τὰς ἀράς, ἅς σοι καλοῦμαι, die ich dir anwünsche, O.C. 1387 ; med. = zu sich herbeirufen Phil. 228.

καλέω, -ῶ,
[in LXX chiefly for קרא ;]
__1. to call, summon: with accusative of person(s), Mat.20:8 25:14, Mrk.3:31, Luk.19:13, Act.4:18; before ἐκ, Mat.2:15 (LXX); metaph., 1Pe.2:9.
__2. to call to one's house, invite: Luk.14:16, 1Co.10:27, Rev.19:9; εἰς τ. γάμους, Mat.22:3, 9 Luk.14:8, 9 Jhn.2:2; ὁ καλέσας, Luk.7:39; οἱ κεκλημένοι, Mat.22:8; metaph., of inviting to partake of the blessings of the kingdom of God (Dalman, Words, 118f.): Rom.8:30 9:24, 25 1Co.7:17, 18; before εἰς, 1Co.1:9, 1Th.2:12, 1Ti.6:12; ὁ καλῶν (καλέσας), of God, Gal.1:6 5:8, 1Th.5:24, 1Pe.1:15, 2Pe.1:3; οἱ κεκλκλημένοι, Heb.9:15; before ἐν (ἐπί), 1Co.7:15, Gal.5:13, Eph.4:4, 1Th.4:7; κλήσει, Eph.4:1, 2Ti.1:9.
__3. to call, name call by name: pass., Mat.2:23, Luk.1:32, al.; καλούμενος, Luk.7:11, Act.7:58, al.; ὁ κ. (Deiss., BS, 210), Luk.6:15 22:3 23:33, Act.10:1, Rev.12:9, al.; with pred nom., Mat.5:9, Luk.1:35, Rom.9:26, Jas.2:23, 1Jn.3:1. (Cf. ἀντι-, ἐν-, εἰσ- (-μαι), ἐπι-, μετα-, παρα-, συν-παρα-, προ-, προσ-, συν-καλέω.)
(AS)