η, ον, d’un bleu de turquoise, DIOSC. 5, 160 ; καλάϊνα ὄστρακα, GAL. 13, 478, vases d’un bleu de turquoise qu’on fabriquait à Alexandrie, ou, sel. Schneider, vases fabriqués avec un mélange de soufre et de natron (carbonate de soude naturel) ; cf. ANTH. 6, 295.

Étym. κάλαϊς, cf. καλλάϊνος.

or καλλάϊνος, η, ον, like the κάλαϊς, shifting between blue and green, κ. πτέρυξ, of the cock, AP 7.428.2 (Mel.); χρῶμα κ., of jasper, Dsc. 5.142; = venetus, Lyd. Mens. 4.30, Tab. Defix. Aud. 15.5, 16.13 (Syria, iii AD, written καλλαεινου and καλαεινου)· κ. λίθος, = κάλαϊς, Peripl. M.Rubr. 39 (καλλεανός cod.); πλινθίς AP 6.295.6 (Phan.). κ. κέραμος glazed pottery made at Alexandria, EM 486.51, Suid. ; κ. ὄστρακον Gal. 12.866; τὰ καλάϊνα PSI 4.396.9 (iii BC).

oder richtiger καλλάϊνος (vgl. κάλλαια, denn die Farbe scheint nicht nach dem Edelsteine κάλαϊς benannt, sondern umgekehrt), blau und grün schillernd, χρῶμα Diosc., wie die Federn des Hahns, ἀλέκτωρ ἔστα καλλαΐνᾳ πτέρυγι Mel. 123 (VII.428); das lat. venetus, Lyd. mens. 3.26, 4.25 ; unverständlicher, aber wohl auch auf die Farbe gehend, πλινθίς Phani. 3 (VI.295); s. aber Schneider ecl. phys. 2 p. 91.