κακοτεχνέω-ῶ (impf. ἐκακοτέχνουν) [ᾰ]
   I intr.
      1 user de ruse ou d’intrigue, ANT. 113, 41 ; DÉM. 942, 26 ; ἔς τινα, HDT. 6, 74, à l’égard de qqn ; περί τι, DÉM. 1136, 24, en qqe ch. ;
      2 employer un art déplacé, mettre trop d’art, raffiner, CLÉM. 195 ; D. PHAL. 28 ;
   II tr. tromper, d’où :
      1 falsifier, altérer, DIOSC. 5, 143 ;
      2 corrompre : τοὺς νέους, ARISTÉN. 2, 18, les jeunes gens.

➳ Impf. ἐκακοτέχνουν, DÉM. 932, 7 ; part. pf. pass. κεκακοτεχνημένος, DIOSC. 5, 143.

Étym. κακότεχνος.

use base arts, deal fraudulently, ἔς τινα Hdt. 6.74, PEleph. 1.9 (iv BC); περὶ τὰς δίκας D. 46.25; abs., Antipho 1.22, D. 29.11, 35.56. Rhet., use false artifices of style, Demetr. Eloc. 28, 250. trans., misuse, τινὰ περὶ τὸ σῶμα Arr. Epict. 4.6.4; mislead, τοὺς νέους Aristaenet. 2.18.
falsify, οὐ κακοτεχνησῶ οὐδὲν τῶν… γεγραμμένων GDI 5039.19 (Hierapytna); counterfeit, imitate, [αἱματίτης] κεκακοτεχνημένος Dsc. 5.126.

schlechte Künste anwenden, boshaft u. arglistig handeln ; ἔς τινα, Her. 6.74 ; Antiph. 1.22 ; Dem. 29.11 u. öfter, bes. durch Aufstellung falscher Zeugen ; Sp., τοὺς νέους, verschlechtern, verderben, Aristaen. 2.18.