[ᾰ]
      1 adresser des reproches à qqn, accuser : τινά, HDT. 3, 145 ; DÉM. 907, 12 ; joint à νουθετεῖν, PLAT. Rsp. 560 a ; τι, DÉM. 327, 22, accuser qqe ch. (la fortune, etc.) ; τινὰ ὅτι, THC. 2, 21, blâmer qqn de ce que, adresser à qqn l’accusation que ; au pass. κακίζεσθαι ὑπό τινος, THC. 1, 105, recevoir un reproche de qqn ;
      2 maltraiter, d’où au pass. κακίζεσθαι τύχῃ, THC. 5, 75, être vaincu par la fortune ;
      3 rendre faible, lâche, EUR. I.A. 1435 ;

Moy. se conduire en lâche, IL. 24, 214.

Étym. κακός.

(< κακός) abuse, reproach, τινα Hdt. 3.145, D. 34.2; κ. τινὰ ὅτι οὐκ… Th. 2.21; νουθετεῖν τε καὶ κ. Pl. R. 560a; τὴν τύχην κ. D. 18.306, cf. 21.73; abs., Epicur. Nat. 28.12, 72 G. ; — Pass., to be reproached, ὑπό τινος Th. 1.105.
make cowardly, E. IA 1435; — Pass., play the coward, οὔ ἑκακιζόμενόν γε κατέκτα Il. 24.214; καὶ μὴ κακισθῇς E. Med. 1246, cf. El. 982, Pl. Mx. 247c; κακιζόμενοι τύχῃ worsted by fortune alone, Th. 5.75.

schlecht machen, tadeln, schelten ; λοιδορέων τε καὶ κακίζων μιν Her. 3.145 ; ἐκάκιζον, ὅτι στρατηγὸς ὢν οὐκ ἐπεξάγοι Thuc. 2.21 ; pass. geschmäht werden, 1.105 ; πολλά τινα Plat. Phaedr. 254c ; καὶ νουθετεῖν Rep. VIII.560a ; τὴν τύχην Dem. 18.306 ; Sp.
Pass. sich schlecht zeigen, bes. feig handeln, οὔ ἑκακιζόμενόν γε κατέκτα, ἀλλὰ πρὸ Τρώων ἑσταότα Il. 24.214 ; μὴ κακισθῇς, sei nicht feige, Eur. Med. 1246 ; οὐ μὴ κακισθεὶς εἰς ἀνανδρίαν πέσῃς El. 977 ; Plat. Menex. 247c ; τύχῃ κακιζόμενοι Thuc. 5.75. – Adj. verb. κακιστέον, Eur. I.T. 105.