καθ·υστερέω-ῶ [ᾰ]
      1 venir à la suite, être en retard ou en arrière de, gén. POL. 5, 17, 7, etc. ; avec double gén. : τινος τῆς θεραπηΐης, HPC. 1277, 45, arriver trop tard pour soigner qqn ; ou simpl. gén. τινος, POL. 11, 33, 8, être en retard par suite de qqe ch. ; θανάτου οὐ καθ. LUC. Philopatr. 16, ne pas rester longtemps en arrière de la mort, n’être pas longtemps épargné par la mort ; avec un dat. καθ. τῇ διώξει, PLUT. Crass. 29, être en arrière pour la poursuite, avec un acc. SPT. Ex. 22, 29 ;
      2 p. suite, manquer de, gén. STR. 653 ; DS. 5, 53 ; SPT. Sir. 37, 20.

fall behind, κ. πολὺ τῇ διώξει Plu. Crass. 29; metaph, fall short, τῇ φύσει Plb. 23.7.5. of Time, κ. τῆς ἑορτῆς come too late for…, PSI 6.607.7 (iii BC); κ. τῆς καταστάσεως τῶν ὑπάτων Plb. 11.33.8; πάντων Id. 5.17.7; τῆς ἐκτάξεως Id. 10.39.5, cf. D.S. 5.53, Str. 14.2.5; c. acc., ἀπαρχὰς ἅλωνος οὐ καθυστερήσεις shalt not be slow to offer, LXX Ex. 22.29 (28); abs., ξενίας ἀεὶ φρόντιζε, μὴ καθυστέρει Men. Mon. 396; delay, Plb. 5.16.5; of growing plants, to be later, Thphr. CP 1.17.2.
fare badly, ἐν αἷς (sc. πρεσβείαις) ἐν οὐδενὶ καθυστέρησεν ὁ δῆμος OGI 339.22 (Sestos, ii BC); c. gen., come short of, πάσης τροφῆς LXX Si. 37.20; lack, ἀγαθοῦ νοῦ Phld. Rh. 2.61 S. ; δικαίου μηθενὸς κ. SIG 568.13 (Halasarna, iii BC); fail in, πράξεων Ph. Bel. 103.11. c. dupl. gen., fail a person in, ἐλιπάρεον [τὸν Ἀσκληπιὸν] μὴ καθυστερέειν μου τῆς θεραπείης Hp. Ep. 15.
to be kept waiting for a thing, c. gen., ἐντονίων Ph. Bel. 58.3; θανάτου Ps.-Luc. Philopatr. 16.

zu spät kommen, hinter Einem zurückbleiben, -stehen ; absolut, Pol. 5.16.5 u. öfter ; τινός, 5.50.2 ; τὴν πόλιν τῶν χρειῶν μὴ καθυστερεῖν Strab. XIV.653 ; περὶ τἄλλα πάντα καθυστερῶν καὶ τῇ φύσει καὶ τῇ κατασκευῇ Pol. 24.7.5, vgl. 29.3.1.

to come far behind , (Plutarch): absolute to be behind-hand , Menand. (ML)