καθ·υπέρτερος, α, ον :
      1 placé plus haut que, gén. MAN. 6, 604 ;
      2 fig. supérieur : τινος, HDT. 7, 233 ; XÉN. Mem. 4, 6, 14, à qqn ; abs. ESCHL. Sept. 226 ; THCR. 24, 97 ; κ. γίγνεσθαι τῷ πολέμῳ, HDT. 1, 65, etc. devenir supérieur par la guerre ; adv., καθυπέρτερον, THCR. 2, 60, au-dessus.

➳ Ion. κατυπερτ. HDT. ll. cc.

Étym. κ. ὑπέρ.

α, ον, Ion. κατυπέρτερος, η, ον, Comp. Adj. ; (< καθύπερθε): — above, Σεληναίης Man. 6.604. commonly metaph, having the upper hand, superior, κ. γίνεσθαι τῷ πολέμῳ Hdt. 1.67; abs., Th. 5.14; κ. τῶν Περσέων γινόμενα τὰ πρήγματα Hdt. 7.233, cf. Th. 7.56; θεοῦ δ’ ἔτ’ ἰσχὺς κ. A. Th. 226 (lyr.); κ. Ζεύς Theoc. 24.99; c. gen., πόλις κ. τῶν ἀντιπάλων X. Mem. 4.6.14, cf. Theoc. 24.100, etc. ; neut. καθυπέρτερον as Adv., = καθύπερθε, Id. 2.60 (s.v.l.); — Sup. καθυπέρτατος, η, ον, highest, ἐν τῇ κατυπερτάτῃ τῆς γῆς Hdt. 4.199.
Astrol., prevalent, prepollent, ἀστέρες Vett.Val. 98.27.

α, ον, der darüber befindliche, obere, höhere, u. übertr., überlegen, ἔστι θεοῖς ἔτ' ἰσχὺς καθυπερτέρα Aesch. Spt. 208 ; κατυπέρτεροι τῷ πολέμῳ ἐγεγόνεσαν Her. 1.67 ; 7.233 ; δοκοῦντες τῇ παρούσῃ εὐτυχίᾳ καθυπέρτεροι γενήσεσθαι Thuc. 5.14 ; Xen. Mem. 4.6.14 u. Sp., wie Plut. Pericl. 6. – Her. 4.199 hat auch einen superl. ἐν τῇ κατυπερτάτῃ τῆς γῆς.