καθ·οπλίζω (ao. καθώπλισα) [ᾰ]
      1 armer, ESCHN. 75, 33 ; PLUT. Phil. 9 ; p. ext. munir de, pourvoir de : τινί, JOS. Macc. 7, 117, de qqe ch. ;
      2 triompher de, vaincre, acc. SOPH. El. 1086 ;

Moy. s’armer, POL. 3, 62, 7.

equip, arm fully, τῇ πανοπλία Aeschin. 3.154, cf. Decr. ap. D. 18.116, Aristeas 14; — Med., arm oneself fully, Batr. 122, 160, Plb. 3.62.7, Plu. Phil. 9, etc. ; παντοπλίας κ.
arm oneself in…, LXX 4 Ma. 3.12; — Pass., to be so armed, X. Cyr. 2.1.11; καθωπλισμένοι εἰς τὰ Μακεδονικά D.S. 19.27; θυμιατηρίῳ καθωπλισμένος furnished with…, LXX 4 Ma. 7.11; metaph, καλοκἀγαθίᾳ ib. 11.22.
array, set in order; metaph, τὸ μὴ καλὸν καθοπλίσασα δύο φέρειν so ordering that which is not well as to…, S. El. 1087 (lyr., Sch. καταπολεμήσασα τὸ αἰσχρὸν καὶ νικήσασα).

bewaffnen, ausrüsten, τῇ πανοπλίᾳ Aesch. 3.154, Sp., wie Plut. Cam. 34 ; die Bdtg »mit den Waffen bekämpfen, besiegen« ist falsch aus Soph. El. 1076 hergeleitet, wo τὸ μὴ καλὸν καθοπλίσασα = »das Verbrechen bewaffnend« ist.
Med. sich rüsten, Pol. 3.62.7 u. öfter.

καθ-οπλίζω
[in LXX: Jer.46:9 (תָּפַשׂ), Mac.9* ;]
to arm fully: pass., Luk.11:21.†
(AS)