'καθ·ίημι (f. καθήσω, ao. καθῆκα, pf. καθεῖκα) [ᾰ]
   I tr. faire descendre, d’où :
      1 faire tomber, lancer de haut en bas : κεραυνὸν χαμᾶζε, IL. 8, 134, la foudre sur la terre ; ὑψόθεν ἐέρσας, IL. 11, 53, faire tomber la rosée d’en haut ; οἶνον λαυκανίης, IL. 24, 642, faire couler du vin dans son gosier ; ἑαυτὸν εἰς ἅλα, EUR. Hel. 1613, ou ὅπλα εἰς ἅλα, EUR. Hel. 391, se jeter ou jeter des armes dans la mer ; ἄγκυραν, HDT. 7, 36 ; δίκτυα, ARSTT. H.A. 4, 8, 12, jeter l’ancre, les filets ; fig. σκῶμμα ἐπί τινα, LUC. M. cond. 34, lancer une raillerie contre qqn ; cf. DC. 41, 47 ; 73, 2 ;
      2 laisser tomber : τὰς κώπας, THC. 2, 91, les rames, de façon à arrêter la marche du navire ; γόνυ πρὸς γαῖαν, EUR. Hec. 561, baisser le genou vers la terre ; κόμας εἰς ὤμους, EUR. Bacch. 695, laisser flotter ses cheveux sur ses épaules ; καθειμένος τὸν πώγωνα, PLUT. Phoc. 10, ayant laissé croître sa barbe ; fig. τὸ καθειμένον τῆς φωνῆς, HDN 5, 2, voix basse ;
      3 faire descendre dans la lice, lancer dans la carrière : ἅρματα, THC. 6, 16 ; ζεύγη, ISOCR. 353 d, des chars, des attelages ; fig. εἰς κίνδυνον ἑαυτόν, DH. 5, 27, se jeter dans un péril ; διδασκαλίαν, PLUT. Cim. 8, présenter une didascalie ;
      4 faire descendre : πώγωνα, AR. Eccl. 100, laisser descendre, s’étaler sa barbe ; τείχη, THC. 4, 103, prolonger des remparts jusqu’en bas ; ὄρη πρὸς τὴν θάλατταν καθειμένα, PLAT. Criti. 118 a, montagnes qui s’abaissent vers la mer ;
      5 rappeler d’exil, XÉN. Hell. 2, 3, 20 ;
   II intr. (ou s.-e. ἑαυτόν) descendre (ou se lancer) PLAT. Phæd. 112 e ; ἀφ' ὑψηλῶν, XÉN. Hipp. 8, 3, d’un lieu élevé ; εἰς γόνυ, PLUT. Ant. 45, tomber sur le genou ; εἰς ἀγῶνα, PLUT. M. 616 d, descendre dans la lice ;

Moy. καθίεμαι (f. καθήσομαι, ao. καθείμην, pf. καθεῖμαι) descendre dans, se transporter dans, avec ἐς et l’acc. HDT. 7, 138.

➳ Ao. épq. καθέηκα, IL. 24, 641. Ao.2, 1 pl. κάθεμεν, OD. 9, 72 ; 3 pl. καθεῖσαν, EUR. Bacch. 695 ; duel κάθετον, HH. 2, 309 ; sbj. καθῶ, PLAT. COM. (Com. fr. 2, 622, 4). Ion. κατίημι, d’où ao. κατῆκα, HDT. 7, 76 ; ao.2 inf. κατεῖναι, HDT. 7, 35, etc. ; pass. κατίεμαι, HDT. 2, 28, etc.

'

Ion. κατίημι, fut. καθήσω A. Eu. 555 (lyr.); aor.1 καθῆκα, Ep. καθέηκα Il. 24.642; 2 dual aor.2 κάθετον h.Ap. 487; pf. καθεῖκα Lysipp. 1, D. 29.46; (v. ἵημι): — let fall, drop, send down, κὰδ δὲ [κεραυνὸν]… ἧκε χαμᾶζε Il. 8.134; κατὰ δ’ ὑψόθεν ἧκεν ἐέρσας 11.53; οἶνον λαυκανίης καθέηκα I have sent the wine down my throat, 24.642; καθίετε ἵππους ἐν δίνῃσι sink them in the stream, as an offering to the river-god, 21.132; [ἱστία] ἐς νῆας κάθεμεν we let them down, lowered them, Od. 9.72; λαῖφος καθήσειν A. Eu. l.c. ; σχοίνῳ σπυρίδα κ.
let it down by a cord, Hdt. 5.16; σῶμα πύργων κ. E. Tr. 1011; κοντὸν ἐς [τὴν λίμνην] κ. Hdt. 4.195; ἐμαυτὸν εἰς ἅλα E. Hel. 1614; ὅπλα εἰς ἅλα ib. 1375; καθεῖσαν δέλεάρ μοι φρενῶν Id. IT 1181 (so metaph τοῦτον τὸν λόγον καθεῖκε D. 29.46); κ. τι ἐς πῶμα E. Ion 1034; νάρθηκ’ ἐς πέδον Id. Ba. 706; κ. σπονδάς pour them, Id. IA 60; τὸν κλῆρον ἐς μέσον καθείς, of putting lots into a helmet or urn, S. Aj. 1285; ἄγκυραν Hdt. 7.36; τὰ δίκτυα Arist. HA 533b18; κατιεμένην καταπειρητηρίην, of a sounding-line, Hdt. 2.28; abs., καθιέναι reach by sounding, sound, οὐδεὶς καθεὶς ἐδυνήθη πέρας εὑρεῖν Arist. Mete. 351a13; Medic., [αὐλίσκον] pass a catheter, Ruf. Ren. Ves. 7.11; οἵαν πρόφασιν καθῆκε (παρὰ προσδοκίαν for οἷον ἄγκιστρον) Ar. V. 174; λόγους συμβατηρίους κ.
make offers of peace, D.C. 41.47; κ. πεῖραν make an attempt, Ael. VH 2.13, NA 1.57; εἰς ὤμους κ. κόμας let one΄s hair flow loose, E. Ba. 695, cf. IT 52; κ. πώγωνα let one΄s beard grow long, Ar. Ec. 100, cf. Th. 841, Arr. Epict. 2.23.21 (Pass., τὰς τρίχας καθειμέναι CratesCom. 27; πώγωνα καθειμένος Plu. Phoc. 10; τὸ γένειον αὐτῷ καθεῖτο Ael. VH 11.10); [αἱ ὄϊες] μείζω τὰ οὔθατα καθιᾶσιν Arist. HA 596a24 (Pass., of a mare΄s udder, Hdt. 4.2); also τείχη καθεῖναι ἐς θάλασσαν carry them down to the sea, Th. 5.52 (Pass., καθεῖτο τείχη 4.103); καθῆκε τὰ σκέλη let down his legs, of one who had been lying, Pl. Phd. 61c; κατ’ ἀμφοῖν ἄμφω (sc. τὰ σκέλη) καθέντος, of a wrestler, Gal. 6.143; κ. δόρατα let down one΄s pike, bring it to the rest, X. An. 6.5.25; κ. τὰς κώπας let down the oars, so as to stop the ship΄s way, Th. 2.91; rarely of striking, δι’ ὀμφαλοῦ καθῆκεν ἔγχος E. Ph. 1413; καθῆκε ξύλον παιδὸς ἐς κάρα Id. HF 993; κ. πρὸς γαῖαν γόνυ to kneel down, Id. Hec. 561; ἐς δὲ γῆν γόνυ καμάτῳ καθεῖσαν Id. IT 333; κ. τινὰ ἐς ὕπνον let him fall asleep, Id. HF 1006; εἰς κίνδυνον ἐμαυτόν D.H. 5.27; [πώλους] ἐς λειμώνων χλόην E. IA 423; of a general, κ. στρατόπεδα εἰς.
let them march into…, Plb. 3.70.11; εἰς τὸ πεδίον τὴν δύναμιν Id. 3.92.7; κ. ἐπί τινας τόπους ἐνέδρας lay an ambush, Id. 4.63.9; — Pass., stretch down seawards, ὄρεα μέχρι πρὸς τὴν θάλατταν καθειμένα Pl. Criti. 118a; ἕως γῆς τοῦ πρηστῆρος καθιεμένου Epicur. Ep. 2 p. 47U., cf. p. 51 U. ; τὸ καθειμένον τῆς φωνῆς low tone of voice, Hdn. 5.2.3.
send down into the arena, enter for racing, ἅρματα, ζεύγη, Th. 6.16, Isoc. 16.34; of plays, produce, Eratosth. ap. Sch. Ar. Nu. 552 (Pass.); διδασκαλίαν Plu. Cim. 8; so ἔδοξε τοῖς πρυτάνεσι… γνώμας καθεῖναι (Com. for προθεῖναι) Ar. Ec. 397; κατὰ τὴν ἀγορὰν λογοποιοὺς κ. D. 24.15; freq. in later Greek in a general sense, set in motion, employ, Luc. DMeretr. 7.4; κ. ἔς τινας ὑποψίας Philostr. VA 6.38; φίλους καὶ ῥήτορας κ.
employ them, Plu. Per. 7, cf. Philostr. VA 4.42; — Pass., to be put in motion, ἡ στρατηλασίη κατίετο ἐς πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα Hdt. 7.138.
allow to return from exile, φυγάδας X. HG 2.2.20. intr., swoop down like a wind, λαμπρὸς καὶ μέγας καθιείς Ar. Eq. 430; of rivers, run down, ἑκατέρωσε μέχρι τοῦ μέσου Pl. Phd. 112e; κ. εἰς γόνυ sink on the knee, Plu. Ant. 45; κ. εἰς ἀγῶνα, Lat. descendere in arenam, Id. 2.616d, Luc. Alex. 6; κ. ἐς Ῥόδον arrive there, v.l. for κατῆγεν, Polyaen. 5.17.2.

(ἵημι), praes. κατίει Her. 5.16, herablassen, herunterschicken, hinuntersenden ; οἶνον λαυκανίης καθέηκα, ich schickte den Wein die Kehle hinunter, Il. 24.641 ; öfter in tmesi, καθίετε ἵππους ἐν δίναις, versenkt die Rosse in den Fluten, als Opfer für den Flußgott, 21.132 ; τὸν δ' ἀντίτολμον δέ φαμι τὸν παρβάταν τὰ πολλὰ καθήσειν Aesch. Eum. 525 ; σῶμα πύργων καθιεῖσα, von den Türmen hinunterstürzend, Eur. Tr. 1011 ; καθῆκ' ἐμαυτὸν εἰς ἅλα Hel. 1630 ; δι' ὀμφαλοῦ καθῆκεν ἔγχος Phoen. 1422 ; ξύλον καθῆκε παιδὸς ἐς κάρα Herc.Fur. 993 ; εἰς γῆν γόνυ καμάτῳ καθεῖσαν I.T. 333 ; τινὰ ἐς ὕπνον, in Schlaf versenken, Herc.Fur. 1005 ; εἰς ὤμους κόμας, die Haare auf die Schultern herabhangen lassen, Bacch. 694, I.T. 52 ; Ar. Th. 841 ; so auch πώγωνα, den Bart wachsen lassen, Eccl. 100, wie Dion.Hal. πώγωνα βαθὺν καθεικὼς καὶ κόμην 6.26 ; im med., καθειμένος βοστρύχους, mit lang herabwallenden Locken, Luc. D.D. 2.2 ; vgl. Plut. Phoc. 10 ; τὸ γένειον αὐτῷ καθεῖτο, er hatte einen langen Bart, Ael. V.H. 11.10 ; τὴν κόμην μέχρι τῶν γλουτῶν καθεῖτο DC. 62.2 ; – ἀγκύρας κατῆκαν, Anker auswerfen, Her. 7.36 ; κατιεμένην καταπειρητηρίην, das ausgeworfene Senkblei, 2.28 ; καθῆκε τὰ σκέλη ἀπὸ τῆς κλίνης ἐπὶ τὴν γῆν, ließ sie herunterhangen, Plat. Phaed. 61c ; τὰ δόρατα, zum Angriffe den Speer senken, Xen. An. 6.3.25, 27 ; αἱ μέν τινες τῶν νεῶν καθεῖσαι τὰς κώπας ἐπέστησαν τοῦ πλοῦ Thuc. 2.91, entweder die Ruder sinken lassen u. nicht rudern od. die Ruder ins Wasser stecken, um das Schiff aufzuhalten ; τείχη καθεῖναι, Mauern auf eine Strecke hin errichten, 5.52, wie οὐ καθεῖτο τὰ τείχη, die Mauern waren nicht über die ganze Strecke hin aufgeführt, 4.103. – Zum Wettkampfe stellen, aussenden, ἅρματα ἑπτὰ καθῆκα Thuc. 6.16, ζεύγη Isocr. 16.34 ; auch sc. ἑαυτόν, οἱ καθιέντες ἐς τοὺς ἀγῶνας Luc. Al. 6, εἰς ἀγῶνα καθείκασιν Plut. Symp. 1.2.3, womit Dion.Hal. 5.27 εἰς κίνδυνον ἑαυτὸν καθιέναι zu vgl. u. ὅτε Σοφοκλῆς τὴν Ναυσικάαν καθῆκε Ath. I.20f ; Schol. Ar. Nub. 552 ; τὴν πρώτην διδασκαλίαν Plut. Cim. 8.
Med. sich gegen Einen in Bewegung setzen, anrücken, ἡ στρατηλασίη κατίετο ἐσπᾶσαν τὴν Ἑλλάδα Her. 7.138 ; vgl. ἔξειμι γάρ σοι λαμπρὸς ἤδη καὶ μέγας καθιείς, gewaltig auf dich stürzend, Ar. Eq. 428, κατὰ τὴν ἀγορὰν καθίεσαν λογοποιούς Dem. 24.15, u., wo keine feindliche Nebenbedeutung ist, εἰς τὸ πεδίον οὐ καθίει τὴν δύναμιν Pol. 3.92.7 ; καθιέναι ἐνέδρας ἐπὶ τόπους εὐκαίρους, einen Hinterhalt in geeignete Oerter legen, 4.63.9 ; ἐπί τινα σκῶμμα, einen Witz loslassen gegen Einen, Luc. merc.cond. 34. Anders γνώμας, die Stimmen abgeben, Ar. Eccl. 397, πρόφασιν Vesp. 174, Ausflüchte machen, πεῖραν, einen Versuch machen, Ael. V.H. 2.12. – Die Stimme sinken lassen, τὸ καθειμένον τῆς φωνῆς Hdn. 5.2.7. – Intr., so daß man ἑαυτόν ergänzen kann, Plat. δυνατὸν δ' ἐστὶν ἑκατέρωσε μέχρι τοῦ μέσου καθιέναι Phaed. 112e ; ἐς γόνυ, sich niederlassen, Plut. Ant. 45 ; ἐς Ῥόδον, dahin gelangen, Polyaen. 5.17.2. S. auch die obigen Beisp.
Med. sich in Bewegung setzen, ἡ στρατηλασίη κατίετο ἐς τὴν Ἑλλάδα Her. 7.138.

καθ-ίημι
[in LXX: Exo.17:11 (נוּחַ hi.), and seel., 1Ch.21:27, Zec.11:13, Jer.32:14 * ;]
to send or let down: before εἰς, Luk.5:19; διά, with genitive, ib., Act.9:25; ptcp., before ἐπί, with genitive, Act.10:11; ἐκ, Act.11:5.†
(AS)