καθ·ήκω (impf. καθῆκον, f. καθήξω) [ᾰ]
   I descendre dans la lice, dans l’arène (pour le combat) ESCHL. Ch. 455 ;
   II descendre jusqu’à, s’abaisser jusqu’à, d’où aboutir à :
      1 en parl. du lieu : εἰς θάλασσαν, HDT. 7, 22 et 130 ; XÉN. An. 1, 4, 4 ; 6, 2, 3 ; ἐπὶ θάλασσαν, HDT. 2, 32 ; 5, 49 ; THC. 2, 27 ; ἐπὶ ποταμόν, XÉN. An. 4, 3, 11 ; πρὸς κόλπον, THC. 3, 96, descendre, càd. s’étendre jusqu’à la mer, jusqu’à un fleuve, un golfe, en parl. de pays touchant à la mer, à un cours d’eau, ou à un autre pays situé plus bas ; fig. : καθῆκεν εἰς ἡμᾶς ὁ λόγος, ESCHN. 31, 27, le discours descendit jusqu’à nous, càd. notre tour de parler arriva enfin ;
      2 en parl. du temps : εἰς ἡμέραν τινά, PLUT. Fab. 18, aboutir à un certain jour, càd. tomber un certain jour ; abs. οἱ καθήκοντες χρόνοι, ARSTT. H.A. 8, 2 ; POL. 5, 30, 7 ; ὁ καθήκων χρόνος, SOPH. O.R. 75 ; cf. DÉM. 50, 6 ; ESCHN. 71, 29, le temps marqué, l’époque fixée ; αἱ καθήκουσαι ἡμέραι, DÉM. 1372, 8, les jours marqués ; τὰ κατήκοντα πρήγματα, HDT. 8, 102, ou τὰ κατήκοντα, HDT. 1, 97 ; 5, 49, l’état actuel des affaires ;
      3 p. suite, toucher à, concerner, convenir à : ἐσθῆτες καθήκουσαί τινι, POL. 3, 78, 3, vêtements qui conviennent à qqn ; καθήκει μοι, il me convient, il m’appartient de, avec l’inf. XÉN. An. 1, 9, 7, ou avec une prop. inf. XÉN. Cyr. 8, 1, 4 ; τὸ καθῆκον, ou τὰ καθήκοντα, XÉN. Cyr. 1, 2, 5, ce qui convient, les obligations, le devoir ; particul. dans le langage des Stoïciens, DL. 7, 25 ; CIC. Off. 1, 3.

➳ Ion. κατήκω, HDT. ll. cc.

Étym. κ. ἥκω.

Ion. κατήκω, (v. ἥκω) come or go down, esp. to fight, A. Ch. 455 (lyr.).
come down to, reach to, ἐς θάλασσαν Hdt. 7.22, 130; ἐπὶ θάλ. Id. 2.32, 5.49, Th. 2.27; πρὸς τὸν Μηλιακὸν κόλπον Id. 3.96; κέρκος… εἰς λεπτὸν καθήκουσα tapering away, Arist. HA 503a20; metaph, of descent, ὃ [γένος] εἰς αὐτὸν κ. Arr. An. 1.11.8.
come in due course to any one, καθῆκεν ἐς ἡμᾶς ὁ λόγος the turn of speaking came to us, Aeschin. 2.25; παρὰ τετάρτην ἡμέραν ἑκάστῃ σημαίᾳ καθήκειν τὴν λειτουργίαν Plb. 6.33.9, cf. PCair. Zen. 218.24 (iii BC); τῆς βολῆς καθηκούσης ἐς αὐτόν Plu. Alc. 2; ἐν τῷ ξυμποσίῳ… ἐπὶ τὸν Θεσμόπολιν καθῆκε τὸ σκῶμμα Luc. Merc. Cond. 34. of Time, ὁπότε καθήκοι ὁ χρόνος X. HG 4.7.2; ὅταν οἱ χρόνοι καθήκωσι Arist. HA 591a8; πρότερον ἢ τὴν ὥραν καθήκειν PRev. Laws 41.14 (iii BC); in part., τοῦ καθήκοντος χρόνου the normal time, S. OT 75, D. 4.35, cf. Aeschin. 3.126; αἱ κ. ἡμέραι the regular, proper days, D. 59.80; ἐν τῇ κ. ὥρᾳ Arist. HA 568a17; ἐν τοῖς κ. καιροῖς ib. 573a30; of events, ἑορτῆς εἰς τὰς ἡμέρας ἐκείνας καθηκούσης as the festival fell on those days, Plu. Fab. 18, cf. Plb. 4.7.1; ἐκκλησίαν ποιῆσαι, ὅταν ἐκ τῶν νόμων καθήκῃ when it is legally due, D. 19.185; ἡ κ. σύνοδος or ἐκκλησία, Plb. 4.14.1, 1.15.8, etc.
to be meet, fit, proper, τοῖς κ. [νομίμοις] Arist. Pol. 1325a13; τὰς ἐσθῆτας τὰς κ. ἀεὶ ταῖς περιθεταῖς suiting them, Plb. 3.78.3; ὁ καθήκων ἐκ τῶν νομίμων ἀριθμός a quorum, D.C. 39.30; also καθῆκόν ἐστιν αὐτὸν ἐπαινεῖσθαι Inscr.Prien. 114.32 (i BC). impers., καθήκει μοι it belongs to me, is my duty, c. inf., οἷς καθήκει ἁθροίζεσθαι X. An. 1.9.7, cf. Cyr. 8.1.4, etc. ; in later writers, impf. καθῆκε in pres. sense, it is meet, proper, οὐδ’ ἅψασθαι καθῆκέ τινων Aristeas 149; οὐ κ. αὐτὸν ζῆν Act. Ap. 22.22; freq. in part., τὰ καθήκοντα one΄s due or duty, X. Cyr. 1.2.5; τὰ κατήκοντα Σπαρτιήτῃσι Hdt. 7.104; ποιεῖν τὸ κ. Men. 575; esp. in Stoic philos. (from signf. 1.3 acc. to D.L. 7.108, cf. κατά B. 1.3), περὶ τοῦ κ., title of work by Zeno, cf. Stoic. 1.55, etc. ; freq. in pl., ib. 3.30, etc. ; μὴ κ. unbecoming, Ep. Rom. 1.28. τὰ κατήκοντα the present crisis, Hdt. 1.97, 5.49; τὰ κ. πρήγματα Id. 8.19, 40, 102. τὰ καθήκοντα the payments due, UPZ 42.15 (ii BC); τὴν καθήκουσαν ἡμῖν δίδοσθαι σύνταξιν τῶν δεόντων ib. 6. Adv. pres. part. καθηκόντως fittingly, properly, Epicur. Ep. 2 p. 53U., OGI 90.28 (Rosetta, ii BC), Plb. 5.9.6, v.l. in D.S. 1.93; πρός τι Porph. Abst. 1.43; consistently with duty, Stoic. 3.188, Plu. 2.448e; appropriately, c. dat., τῷ τόπῳ Aristeas 81; κ. ἔχειν πρός τι Id. 87. τὸ καθῆκον the precise proportion, Thphr. Lap. 46.

herabkommen, bei Aesch. Ch. 448, πρέπει δ' ἀκάμπτῳ μένει καθήκειν, zum Kampf hinabsteigen, -gehen ; zurückkommen, DC. 39.10. – Gew. sich bis wohin erstrecken, von Gegenden u. Landstrichen ; zunächst auch hinab, nach dem Meere hin, ἡ γῆ ἐπὶ θάλασσαν καθήκουσα Thuc. 2.27, ὄρος μέγα ἐς θάλ. κατῆκον Her. 7.22, ἐξήλυσις ἐς θάλ. κατήκουσα 7.130, τὰ τείχη εἰς τὴν θάλ. καθήκοντα Xen. An. 1.4.4 ; πέτραι καθήκουσαι ἐπ' αὐτὸν ποταμόν 4.3.11 ; Sp., wie Paus. 2.38.4 ; eben so von den Einwohnern eines solchen Landes, αὐσχίσαι ὑπὲρ Βάρκης οἰκέουσι κατήκοντες ἐπὶ θάλασσαν Her. 4.171 ; 5.49 ; ἐπὶ ποταμόν 4.178 ; οἱ πρὸς τὸν μηλιακὸν κόλπον καθήκοντες Thuc. 3.96 ; ähnlich γήλοφοι καθῆκον ἀπὸ τοῦ ὄρους, zogen sich von dem Berge herab, Xen. An. 3.4.24, u. ἡ Mηδία καθήκει πρὸς τὴν Mεσοποταμίαν Pol. 5.44.6 ; auch καθῆκεν ἡ διαδοχὴ εἰς ἀδελφούς, die Nachfolge kam auf die Brüder, Plut. Rom. 3. – Auch καθῆκεν εἰς ἡμᾶς ὁ λόγος, die Reihe zu sprechen kam an uns, Aesch. 2.25 ; τῆς βολῆς καθηκούσης εἰς αὐτόν Plut. Alcib. 2 ; ἑορτῆς εἰς ἐκείνας τὰς ἡμέρας καθηκούσης, da das Fest auf jenen Tag fiel, Fab. 18 ; ähnlich Pol. καθηκούσης αὐτοῖς ἐκ τῶν νόμων συνόδου κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον, 4.7.1, da ihre gesetzliche Versammlung in die Zeit fiel ; so ὅταν οἱ χρόνοι καθήκωσιν οὗτοι, wenn die Zeit eintritt, Arist. H.A. 8.2 ; vgl. Dion.Hal. 2.5 ; τῶν χρόνων ἤδη καθηκόντων Pol. 5.30.7. Daher ὁ καθήκων χρόνος, die schickliche, passende, rechte Zeit, Soph. O.R. 75 ; πρὸ τοῦ καθήκοντος χρόνου Aesch. 3.126, wie αἱ καθήκουσαι ἡμέραι, die gesetzliche, bestimmte Zeit, Dem. 59.80, vgl. 78 ; ἐν τῇ καθηκούσῃ ὥρᾳ Arist. H.A. 6.14. So ἐκκλησίαν ποιήσῃ, ὅταν ἐκ τῶν νόμων καθήκῃ Dem. 19.185, wenn nach den Gesetzen die Zeit eintritt, wenn es nach den Gesetzen erforderlich ist ; daher übh. καθήκει μοι, es kommt mir zu, gebührt mir, ist meine Pflicht, οἷς καθήκει εἰς Καστωλοῦ πεδίον ἀθροίζεσθαι Xen. An. 1.9.7 ; τὰ καθήκοντα ἀποτελεῖν, das Zukommende, seine Schuldigkeit tun, Cyr. 1.2.5 ; τὰ καθήκοντα ἐφ' ἑαυτὸν ποιεῖν Dem. 10.37 ; bes. bei den Stoikern, die Pflicht, DL. 7.25 ; Cic. off. 1.3 ; auch τὰς ἐσθῆτας καθηκούσας, geziemende Kleider, Pol. 6.6.7. – Her. 7.19 ἐπὶ κατήκουσι τοῖς πρήγμασι τάδε ποιητέα εἶναι, bei dem Vorgefallenen, unter den gegenwärtigen Umständen.

καθ-ήκω
[in LXX: impers., Lev.5:16, Eze.21:27 (32), al. (מִשְׁפָּט); τὰ κ., Exo.5:13, al. (דָבַר), etc. ;]
__1. to come down, come to.
__2. to be fit, proper: impers., with accusative and inf., Act.22:22 (on the tense, see Bl., § 63, 4); τὰ μὴ καθήκοντα, Rom.1:28.†
(AS)