ος, ον [κᾰ]
      1 qu’on peut expier, ESCHL. Sept. 680 ;
      2 qui purifie, ESCHL. Eum. 449, etc. ; EUR. H.f. 927, etc. ; ép. de Zeus, HDT. 1, 44 ; ARSTT. Mund. 7, etc. ; d’Apollon, ESCHL. Eum. 63, etc. ; avec un gén. : δωμάτων, ESCHL. Eum. 63 ; οἴκων, EUR. H.f. 923, qui purifie une demeure ; τὸ καθάρσιον (s.-e. ἱερόν) sacrifice expiatoire, HDT. 1, 35 ; d’où victime offerte pour un sacrifice expiatoire, ESCHN. 4, 1 ; t. de méd. τὸ καθάρσιον (s.-e. φάρμακον) A. TR. 1, p. 111 purgatif.

Étym. καθαιρώ.

ον, (< καθαίρω) cleansing from guilt or defilement, purifying, Ζεύς Hdt. 1.44, cf. Arist. Mu. 401a23, etc. ; of Dionysus, μολεῖν καθαρσίῳ ποδί S. Ant. 1144 (lyr.); of sacrifice, αἷμα A. Eu. 449, Th. 680; πῦρ E. HF 937, IA 1112, J. AJ 20.8.5, al. ; φλόξ E. Hel. 869; προχύται Id. IA 1471; c. gen., [Λοξίας] δωμάτων κ. A. Eu. 63; ἱερὰ κ. οἴκων E. HF 923; also κ. φόνου cleansing from…, A. Eu. 578. as Subst., καθάρσιον (sc. ἱερόν), τό, purificatory offering, Aeschin. 1.23, cf. Phot. ; pl., BMus.Inscr. 481*. 280; hence, expiation, καθαρσίου ἐδέετο κυρῆσαι Hdt. 1.35, cf. Jul. Or. 2.58d. (sc. φάρμακον) purge, Alex.Trall. 1.15, POxy. 1384.1 (v AD), Phlp. in Ph. 318.12. καθάρσια, τά, = Lat. illuvies, Gloss. (nisi leg. ἀκαθαρσία).

reinigend, bes. von Verbrechen und Schuld, sühnend ; φόνου δὲ τοῦδ' ἐγὼ καθάρσιος Aesch. Eum. 548, wie Λοξίας δωμάτων καθάρσιος 63 ; so mit Bezug auf das Sühnungsopfer αἷμα καθ. 427, Spt. 680 ; μολεῖν καθαρσίῳ ποδί, von Dionysus, als Schutzgott Thebens, der nahen u. die Stadt entsühnen soll, Soph. Ant. 1130 ; Ζεύς Her. 1.44 Arist. mund. 7 u. A, wie θεοί Poll. 1.24 ; πῦρ Eur. Herc.Fur. 937 ; ἱερὰ καθάρσια οἴκων 923, wie Plut. Cam. 20 ; so τὸ καθάρσιον, sc. ἱερόν, Reinigungsopfer, καθαρσίου ἐδέετο κυρῆσαι Her. 1.35 ; häufiger im plur., Eur. I.T. 1225 u. Plut. Rom. 21 ; ἐπειδὰν τὸ καθ. περιενεχθῇ Aesch. 1.23, wozu Harp. bemerkt, daß in Athen die Versammlungsplätze gereinigt wurden, μικροῖς χοιριδίοις, ἅπερ ὠνόμαζον καθάρσια ; so auch Sp., vgl. κάθαρμα. Auch sc. φάρμακον, Purgiermittel, Medic.