ου (ὁ) :
   I cirque, à Rome (lat. circus) POL. 30, 13, 2 ;
   II p. anal. :
      1 sorte de faucon, qui plane en tournant, IL. 22, 139 ; OD. 15, 526 ; BATR. 49 ; adj. ἴρηξ κίρκος, OD. 13, 87, l’épervier tournoyant ;
      2 sorte de loup, OPP. C. 3, 304 ;
      3 sorte de gâteau rond, ATH. 647 d.

Étym. p. le sens I, v. κρίκος ; lat. circus est probabl. un emprunt.

ὁ, a kind of hawk or falcon, ἴρηξ κίρκος (where ἴρηξ is the generic term, κίρκος the specific), Od. 13.87, cf. Il. 22.139, A. Pr. 857, Arist. HA 620a18, Opp. C. 1.64; κίρκου λεπάργου A. Fr. 304.5. (The species cannot be identified.) a kind of wolf, Opp. C. 3.304.
circle, mostly in form κρίκος; hence, ring, IG 11(2).161 B 49 (Delos, iii BC); poet. for Prose κρίκος acc. to Poll. 1.94; — neut. pl. κίρκα ἢ καταδέσματα PMagLond. 121.299. later, = Lat. circus, Plb. 30.22.2, Arr. Epict. 3.16.14, Plu. Aem. 32. unknown stone, Plin. HN 37.153. = κωπηλάτης, Hsch., Phot. = ἡ τοῦ αἰγείρου βλάστησις, Hsch.

ὁ,
1) eine Habicht- od. Falkenart, von den Kreisen benannt, die sie im Schweben beschreiben ; ὅ τε σμικρῇσι φόνον φέρει ὀρνίθεσσιν Il. 17.757, vgl. 22.139 ; sein Flug galt als vorbedeutend, daher er Ἀπόλλωνος ταχὺς ἄγγελος heißt, Od. 15.526 ; auch ἴρηξ κίρκος verbunden, etwa der kreisende Habicht, 13.87 ; Folgde : κίρκοι πελειῶν οὐ μακρὰν λελειμμένοι Aesch. Prom. 859 ; Pers. 203, Suppl. 221 ; Arist. H.A. 9.1.36.
2) eine Wolfsart, Opp. Cyn. 3.304.
3) der Kreis, vgl. κρίκος, der rom. circus, Pol. 30.13. – Phot. u. Hesych. erkl. es auch durch κωπηλάτης.